Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Η παγκοσμιοποίηση είναι η εποχή που η εικόνα ταξιδεύει πιο γρήγορα και από τη σκέψη. Το μεγαλύτερο στοίχημα της εποχής μας σε ατομικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο, είναι η διαχείριση της εικόνας μας, όχι το φαίνεσθαι με ρηχούς όρους, αλλά το είναι με όρους προβολής. Υπάρχουν δύο ρητοί και απαράβατοι κανόνες στη λογική της διαχείρισης της εικόνας: α) αν δεν διαχειριστείς την εικόνα σου αυτή θα κατακερματιστεί και θα παρουσιαστεί με αρνητική χροιά και β) αν δεν διαχειριστείς εσύ την εικόνα σου θα το κάνει κάποιος άλλος για σένα.
Τι σημαίνει αυτό; ότι πολλές φορές υπάρχει μία διαφορά μεταξύ ταυτότητας και εικόνας, είσαι άλλος και παρουσιάζεσαι ως άλλος, και αυτό, πολλές φορές, γίνεται με κόστος για σένα. Σκεφτείτε το κόστος που έχει ένα κράτος, σήμερα, στην εποχή της έξαρσης της πληροφόρησης, αν δεν διαχειρίζεται την εικόνα του, ή αν δεν τη διαχειρίζεται σωστά.
Πόσο επιτυχημένη μπορεί να θεωρηθεί μία τουριστική καμπάνια όταν όλες οι διαφημίσεις της στην Ιαπωνία είναι στα Αγγλικά; Θα μου πείτε μπορεί μία χώρα να κάνει ένα τέτοιο λάθος; Και όμως μπορεί, και μαντέψτε ποια χώρα από Ε το έκανε; Ναι, πολύ σωστά, η Ελλάδα.
Η παγκοσμιοποίηση άλλαξε και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε τον τουριστικό μας προορισμό. Αστικοί, ορεσίβιοι και λοιποί μύθοι κατέρρευσαν σε μία βραδιά. Tα τρία S (sea, sand, sun) δεν είναι πλέον αρκετά για να επιλεγείς ως τουριστικός προορισμός, ειδικά όταν αυτά τα 3 μπορείς να τα βρεις και σε .........
πολλές άλλες περιοχές, καλή ώρα η Τουρκία, και μάλιστα πολύ πιο φτηνά. Η καμπύλη ποιότητας υπηρεσιών και κόστους πρέπει να είναι θετική προς την ποιότητα των υπηρεσιών, διαφορετικά θα αναζητηθεί άλλος προορισμός, άσε που και ο μύθος του Έλληνα εραστή έχει καταρρεύσει, οπότε; Τι μας μένει; Μία σωστή χάραξη και διαχείριση της τουριστικής μας πολιτικής, με άλλα λόγια τουριστικό management.
Ποιοι πρέπει να είναι οι άξονες του; Επένδυση σε εναλλακτικές μορφές τουρισμού, στην περίπτωση της Ελλάδας, κυρίως ο πολιτισμικός, ο ιστορικός, ο γευσιγνωστικός αλλά και ο κλιματολογικός. Και αφού φτιάξουμε αυτά τα πακέτα διαφορετικού τύπου; η σωστή διαχείριση της εικόνας σου, η ώρα δηλαδή των managers και των επικοινωνιολόγων. Θα μου πεις, τι να σου κάνει ο manager αν εσύ δεν έχεις ακόμη χαρτογραφήσει το μονοπάτι του Εφιάλτη, ένα ελκυστικό πακέτο για τουρίστες διαφορετικής στόχευσης; Πρέπει να διαχειριστούν την εικόνα σου, την καμπάνια σου, το κεντρικό σου σύνθημα, να αναλύσουν το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι και πως θα το προσεγγίσεις.
Οργανωμένη τουριστική πολιτική δεν σημαίνει παρακάλια στην Κίνα για να μας στείλει μερικές χιλιάδες. Ούτε και μονομερής στόχευση στο Hollywood για την χρησιμοποίηση Ελληνικών περιοχών στα γυρίσματα. Σημαίνει σωστή αξιολόγηση του τουριστικού σου πακέτου και αποδοτική τοποθέτηση του στην παγκόσμια αγορά. Τι να κάνεις τη συμμετοχή στις μεγάλες τουριστικές εκθέσεις και τα χαμόγελα του Πρέσβη Sakis, αν δεν περνάς ένα σωστό μήνυμα. Εάν, στο προωθητικό σου σχέδιο υπάρχει, όπως προείπαμε, κενό μεταξύ είναι και παρουσιάζειν. Για να θυμηθούμε ένα slogan του ΕΟΤ: “The True Experience”. Ένα γενικό και ασαφές μήνυμα που θα ταίριαζε στην καμπάνια κάθε χώρας, δεν έχει κάτι το διαφορετικό, δεν προωθεί το brand σου, το σήμα κατατεθέν σου ως χώρα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά θα μου φαινόταν πιο εύστοχο και πιο ελκυστικό: «Η Ανακάλυψη της γης του Συμποσίου». Θα άφηνε πολλές υποσχέσεις, θα ήταν δηλαδή sexy,αλλά θα τόνιζε και τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της τουριστικής ταυτότητας της Ελλάδας: πολιτισμός, ιστορία, γευσιγνωσία.
Θα μου πείτε για τι διαφορετικά τουριστικά πακέτα και ποιοτικό τουρισμό μιλάς εσύ όταν η Ελλάδα έχει εξαιρεθεί, με δική της ευθύνη, από τον τουρισμό της οινογνωσίας; Δυστυχώς μεγάλωσε και ο Βόγλης και δεν μπορεί να κράξει πια στάσου Μύγδαλα, οπότε…