Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Η ερμηνεία για τη προσπάθεια του κλεισίματος του blog «troktiko», πιστεύω ότι έχει τη δική της σημειολογία…
Πρώτα απ’ όλα, επιχειρήθηκε σε ένα συγκεκριμένο blog, το «troktiko», αλλά είναι σαφές, ότι ως στόχευση, είναι πολύ ευρύτερη και δεν αφορά μόνο το παραπάνω blog, θα λέγαμε μάλιστα, ότι δεν αφορά μόνο τη χώρα μας : όμως, ας περιορισθούμε στα καθ’ ημάς συμβαίνοντα…
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν κατά την άποψή μου, ότι τα πράγματα πάνε καλά…
Όταν η ανησυχία αρχίζει κα καταλαμβάνει τους «έχοντες και κατέχοντες», δηλαδή τους «άλλους», όταν γίνεσαι «απειλή» για τη κατεστημένη τάξη πραγμάτων, και πολύ περισσότερο όταν η ανησυχία τείνει στα όρια του πανικού που με τη σειρά του οδηγεί σε αψυχολόγητες ενέργειες, τότε η υπόθεση για «μας» («εμάς» με την έννοια του καθενός που δεν ανήκει στην κατεστημένη εξουσία των «άλλων») πάει καλά…
Δεν είναι βέβαια μόνο τα blogs που δίνουν τη μάχη για να σπάσει το απόστημα και το ολιγοπωλιακό καπέλωμα σ’ αυτό που λέγεται «παραγωγή, ανεύρεση, διανομή, διακίνηση και κυρίως ερμηνεία και αξιολόγηση της πληροφορίας», όμως, είναι με βάση τα νυν κρατούντα από τα πλέον αποτελεσματικά όπλα στον αγώνα κατά του παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος, μέρος του οποίου αποτελούν και διάφορα ΜΜΕ (έντυπα, ηλεκτρονικά, διαδικτυακά…)…
Είναι βέβαιο ότι το κατεστημένο σύστημα θα .........
κινηθεί όπως ιστορικά κινείται η κατεστημένη εξουσία όταν απειλείται…
Πρώτα θα προσποιηθεί ότι τάχα δεν ενδιαφέρεται για το νέο αυτό «φρούτο»…
Στη συνέχεια, όταν αυτή η ιστορικά ανόητη αντίδραση «δεν πιάσει», θα επιχειρήσει να επιστρατεύσει από το απόθεμα του πνευματικού και σχετικού με την υπόθεση «κεφαλαίου» που διαθέτει στα payroll της, ώστε σε πρώτη φάση, με την δήθεν «εγκυρότητα» των πνευματικών και σχετικών με την υπόθεση βαστάζων του συστήματος, να χλευάσουν και ειρωνευθούν «το νέο φρούτο»… (Φυσικά θα υπάρξουν κι εκείνοι που επίσης θα το ειρωνευθούν, χωρίς να είναι λεγεωνάριοι του συστήματος, όμως, δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση σ’ αυτούς)…
Στη συνέχεια, όταν και η φάση 2 παραπάνω δεν «πιάσει», η ιστορία διδάσκει από παρόμοιες περιπτώσεις, ότι ακολουθεί η φάση του εκφοβισμού (με διάφορυς τρόπους, άμεσους ή έμμεσους)…
Στη συνέχεια, όταν και η 3η φάση «δεν πιάσει», θα πρέπει να αναμένεται η προσπάθεια για «εκ των έσω» άλωση του «εχθρού». Ο εκφοβισμός, η ειρωνεία και η δήθεν αδιαφορία, θα αντικατασταθούν με την «αναγνώριση» της νέας κατάστασης, μια αναγνώριση που ίσως (για μένα είναι βέβαιο) να έχει ως τελικό στόχο την ενσωμάτωση των blogs στο σύστημα. Εδώ λοιπόν, θ’ αρχίσει να δοκιμάζεται η αντοχή (και κυρίως η διάρκεια αυτής της αντοχής) του «νέου» αυτού μέσου. Λογικά μπορούμε να περιμένουμε : παρότρυνση για είσοδο των blogs στην «αγορά των ΜΜΕ», με διάφορους τρόπους, όπως π.χ. την «χρηματοδότησή» τους με διαφημίσεις, και ίσως-ίσως και με κρατικές διαφημίσεις (ή διαφημίσεις που θα προέρχονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα), την εκδήλωση ενδιαφέροντος από υπάρχοντα κατεστημένα συμφέροντα στο χώρο των ΜΜΕ για εξαγορά των πιο σημαντικών (ή «επικίνδυνων») απ’ αυτά, τη δημιουργία «ανταγωνιστικών» blogs από τα υπάρχοντα κατεστημένα συμφέροντα στο χώρο των ΜΜΕ, κ.λπ., κ.λπ…
Η επόμενη και τελική φάση, θα είναι η προσπάθεια «ομαλοποίησης» του δημιουργηθέντος προβλήματος, διάβαζε η προσπάθεια σταδιακής ένταξης έως την αφομοίωση τούτων των «ανένταχτων» στο κατεστημένο σύστημα. Τούτο δεν θα γίνει βέβαια βίαια –εκτός αν ακολουθήσουν δοκιμασμένες λάθος στρατηγικές του παρελθόντος σε άλλες καταστάσεις, όπου η βία δημιούργησε ήρωες ακόμα κι εκεί που δεν υπήρχαν-, διότι δεν πρέπει η κοινωνία να ερμηνεύσει την εξέλιξη ως ήττα της, μα θα επιχειρηθεί να περαστεί και ως δική της νίκη! Μπορείς κάλλιστα να έχεις και «αντίθετες φωνές» μέσα στο σύστημα, αρκεί να μη θίγουν την «καρδιά» του συστήματος. Άσε να φωνάζουν όσο θέλουν για κάθε άλλη πτυχή του συστήματος, εκτός απ’ την καρδιά του. Ήδη αυτό τόδαμε στο επίπεδο των κομμάτων εξουσίας. Διαγκωνίζεται και αντιμάχεται το ένα το άλλο, όχι στη προοπτική ανατροπής του σκληρού πυρήνα του συστήματος, στην ιδεολογική του βάση, μα στη λογική της καλυτέρευσης της λειτουργίας του. Ο κάθε «άλλος δρόμος» τελικά είναι ανώδυνες παρεκκλίσεις του μονόδρομου! Αν για την κοινωνία υπάρχει δικομματισμός, και πολύ ανησυχεί γι’ αυτό, για το σύστημα δεν υπάρχει καν δικομματισμός, μα ένας ξεκάθαρος μονοκομματισμός!
Θα είναι λοιπόν περίπου κάπως έτσι η εξέλιξη των πραγμάτων; Ίσως κάποιοι συμφωνήσουν μαζί μου (κάποιοι όχι : αχ και να τους ήξερα για να τους απαγόρευα να έχουν πρόσβαση σε κάθε αντίθετη άποψη απ’ τη δική μου!)…
Το βέβαιο είναι πάντως, ότι θα υπάρξει εξέλιξη. Μπορείτε να κάνετε εσείς υα δικά σας σενάρια. Σε ό,τι όμως αφορά το δικό μου σενάριο, είμαι περίπου πεπεισμένος ότι σε γενικές γραμμές κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα…
Πάνω σ’ ό,τι υποστήριξα παραπάνω, προσθέστε και τούτο. Ενώ η κατεστημένη τάξη πραγμάτων, λογικά αναμένεται να είναι συνασπισμένη απέναντι στο «κοινό εχθρό», μέχρι στιγμής πάντως, οι bloggers δρουν εξατομικευμένα (πέρα από την αυτονόητη ηθική υποστήριξη που παρέχεται μεταξύ τους –κι αυτή όχι πάντα ένθερμη). Αυτό σημαίνει ότι το κατεστημένο σύστημα μπορεί να κατασκευάζει στρατηγικές και πολιτικές πιο αποτελεσματικές και κυρίως ευρέος φάσματος. Αντίθετα ο κάθε blogger θα δει τι γίνεται όταν το πρόβλημα των ακουμπήσει «ατομικά».
Τι θα μπορούσε να γίνει σε σχέση με το αμέσως παραπάνω δεδομένο; Υπάρχουν κάποιες σκέψεις βέβαια, αλλά θα περιοριστώ να υπογραμμίσω μια μόνο. Όπως οι δημοσιογράφοι και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ έχουν τις ενώσεις τους, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο να δημιουργηθεί το συντομότερο δυνατό η πρώτη Πανελλήνια Ένωση Bloggers, όπου θα συζητούνται και θα χαράζονται οι γενικές κατευθύνσεις, στρατηγικές και πολιτικές του κλάδου, και το κυριότερο, θα μπορέσουν να αποτελέσουν ως κλάδος, ένα αποτελεσματικό μηχανισμό εκπροσώπησής τους και βεβαίως, άσκησης πίεσης…
Η παραπάνω Ένωση, θα κληθεί να καθορίσει τους κώδικες λειτουργίας των blogs, θα συντάξει καταστατικό ώστε να αποσαφηνιστεί ποιοι θα δικαιούνται να είναι μέλη της Ένωσης και ποιοι όχι (αυτό δεν έχει καμία σημασία αναφορικά με το ποιος μπορεί να δημιουργήσει ένα blog –ο καθένας μπορεί), θα εκλέξει διοικητικό συμβούλιο, κ.λπ… Είναι ανάγκη «ο κλάδος» (στην ουσία βέβαια μιλάμε για κάτι εντελώς το θεωρητικό όταν αναφερόμαστε στον «κλάδο» των bloggers), να οργανωθεί, να αποτελέσει ένα κοινό σημείο αναφοράς και συνάντησής του, αν θέλει να έχει μέλλον. Ίσως μάλιστα θα ήταν δυνατό, στην Ένωση αυτή να ενταχθούν και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες, όπως τα «κοινωνικά δίκτυα», κ.λπ. Η εποχή των νομαδικών βασιλείων πέρασε… Βρισκόμαστε στην εποχή των οργανωμένων κοινωνιών και κρατών, την εποχή των οργανώσεων. Ακόμα και ένας πολύ μικρός οργανώσεων συνασπίζονται. Π.χ., στην Ελλάδα δεν έχουμε παρά 3-4 τσιμεντοβιομηχανίες : παρ’ όλο τον μικρό τους αριθμό, έχουν κι αυτές τον ενιαίο τους σύνδεσμο, όπως έχουν και κλάδοι με χιλιάδες μέλη.
Το ότι η παραπάνω πρόταση ουδόλως συνεπάγεται τον περιορισμό της ατομικής δράσης του κάθε blogger, αυτό είναι αυτονόητο. Άλλωστε, μιλάμε για Ένωση που θα συγκροτηθεί σε εθελοντική βάση… Κάποιος μπορεί να μπει και να βγει ακόμα πιο εύκολα απ’ αυτή…
Αν γίνει αυτό το πρώτο βήμα, τα επόμενα θα προκύψουν νομίζω από μόνα τους…
Το ερώτημα είναι πως θα γίνει η αρχή. Ε, αυτό, είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τους bloggers.