Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΗ ελληνική λέξη «εμπάθεια» (έντονα συναισθήματα εχθρότητας, κακίας και μίσους) έγινε στα αγγλικά empathy και ξαναεπέστρεψε, μεταφραζόμενη στη νεοελληνική ως «ενσυναίσθηση» (κατανόηση του άλλου), ως δηλαδή το εντελώς αντίθετο. Τη δεύτερη μέρα των διακοπών μου σε ένα ακριτικό νησί του Αιγαίου, επισκέφτηκα μια έκθεση ζωγραφικής, όπου το πιο αξιοπρόσεκτο ήταν ένα κείμενο εμπαθούς καταγγελίας προς υπογραφή από τους επισκέπτες. Πέντε-έξι αρχιτέκτονες-μηχανικοί από την Αθήνα και μια ελληνοαυστραλή ζωγράφος κατήγγειλαν τους ιδιοκτήτες των αιγοπροβάτων του νησιού σαν τους μοναδικούς υπεύθυνους για την περιβαλλοντική καταστροφή του νησιού, που εγώ προσωπικά δεν είδα. Οι κύριοι αυτοί, αφού «αναβάθμισαν» περιβαλλοντικά την Αττική και έκαναν «στολίδι» την Αθήνα και το Σίδνεϊ, ανακάλυψαν οψίμως, ότι τα ελληνικά νησιά κινδυνεύουν από εκείνους που τα εποικούν εδώ και αιώνες ζώντας από την καλλιέργεια του εδάφους και τα αιγοπρόβατα. Αυτοί, που τα πέτρινα χρόνια λάκισαν από το νησί (κανείς δεν τους κατηγορεί γι αυτό), επέστρεψαν με τεράστια λάντ ρόβερ και χάμερ, δίχως empathy αλλά γεμάτοι εμπάθεια για τους ντόπιους, που παρέμειναν στο νησί τους φυλάγοντας Θερμοπύλες. Αφού με επιδοτήσεις που μόνο εκείνοι γνώριζαν (τα κόλπα), αναπαλαίωσαν τα .........
σπίτια τους και με ψίχουλα αγόρασαν ότι βρήκαν μπροστά τους, έχουν την απαίτηση να γίνει το νησί Κολωνάκι και γλυφάδα. Όλα ξεκίνησαν όταν κάποια αιγοπρόβατα έφαγαν τα λουλούδια των κήπων τους. Όχι ότι το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης βόσκησης δεν είναι υπαρκτό. Το παράδοξο όμως είναι ότι ενώ οι 240 επαγγελματίες ιδιοκτήτες αιγοπροβάτων , που προμηθεύουν το νησί με ντόπιο κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα, έχουν τα «ζα» τους σε ελεγχόμενα μέρη βοσκής, δέκα περίπου, οι οποίοι ζουν μονίμως στην Αθήνα και για εύλογους λόγους, έχουν τα ζώα τους ανεξέλεγκτα και αυτά είναι κυρίως εκείνα που κάνουν όλη τη ζημιά. Για τους αλαζόνες και νάρκισσους εισβολείς, που για λίγες εβδομάδες το χρόνο αναζητούν την ηρεμία τους, για όλα φταίνε οι «χωριάτες-βοσκοί». Αγαπούν το νησί αλλά θα το προτιμούσαν δίχως τους μόνιμους κατοίκους του, που στην καλύτερη περίπτωση θα τους ήθελαν φτηνούς φύλακες και κηπουρούς των σπιτιών τους. Διαβάζοντας σε άρθρο του κου Ανδριανόπουλου στο press-gr, ότι οι βοσκοί είναι η κύρια αιτία των πυρκαγιών ακόμη και στην Αττική και τα αστικά αλσύλλια, διαπιστώνει κανείς ότι πολλοί αστοί ή νεοαστοί (ακόμη πιο αλαζόνες) με ένα είδος νιτσεϊκής εμπάθειας σε ότι τους θυμίζει την αντίθετη όψη του ισχυρού, έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου.