Ύστερα από αρκετές πρωτοβουλίες «κοινωνικής» ή «εθνικής» ευθύνης, με αμφίβολα αποτελέσματα για τον όμιλό του και τους μετόχους (εξαγορά της Ολυμπιακής, πόλεμος τιμών στο γάλα και το γιαούρτι), ο κ. Βγενόπουλος αποφάσισε ξαφνικά να εμφανισθεί ως αυτόκλητος υπερασπιστής της διαφάνειας στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και να ρίξει. ΦΩΣ στις δαπάνες και του διαγωνισμού του Δημοσίου, με την αξιοποίηση συστημάτων πληροφορικής που θα προσφέρει η SingularLogic.Μάλιστα, προσφέρθηκε να διαθέσει στο δημόσιο δωρεάν εξοπλισμό και λογισμό της SingularLogic, η αξία του οποίου με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις θα φθάνει σε ύψος κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, για να αναπτυχθεί ένα σύστημα που θα ελέγχει σε όλα τα στάδια τις φαρμακευτικές δαπάνες, από τη συνταγογράφηση ενός φαρμάκου, μέχρι την απόκτησή του από κάθε ασφαλισμένο.
Αν πιστέψει κανείς τον ισχυρισμό του κ. Βγενόπουλου, ότι πίσω από τις προτάσεις του δεν κρύβεται άμεσος κερδοσκοπικός σκοπός του ομίλου του, αλλά το ειλικρινές ενδιαφέρον για το πού καταλήγουν οι φόροι που πληρώνει και για την κατάσταση της εθνικής οικονομίας, εντός της οποίας αναπτύσσει τις δραστηριότητές της η MIG, γεννώνται πολλά ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις του:......
- Ο κ. Βγενόπουλος διαχειρίζεται την περιουσία των μετόχων της MIG και των θυγατρικών της, στο βαθμό που επηρεάζει, έστω και με μικρό ποσοστό συμμετοχής (όπως στην περίπτωση της SingularLogic) τη διοίκησή τους. Οι μέτοχοι δεν τον έχουν εξουσιοδοτήσει, εξ όσων γνωρίζουμε, να σώσει το ελληνικό Δημόσιο από τον. βούρκο της διαφθοράς, αλλά να αυξήσει την περιουσία τους. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πόθεν αντλεί ο κ. Βγενόπουλος τη νομιμοποίηση για να μοιράζει ευεργετήματα στο Δημόσιο, μεγάλης αξίας, όπως ένα σύγχρονο σύστημα μηχανοργάνωσης; Και, αν έχει πράγματι τόση διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά, γιατί δεν καλύπτει εξ ιδίων πόρων στην SingularLogic τις δαπάνες για την ανάπτυξη και εγκατάσταση του συστήματος, που ο ίδιος θέλει να δωρίσει; Προτίθεται, άραγε, ο Mr MIG να θέσει σε κάποια γενική συνέλευση της SingularLogic ή της ίδιας της MIG προς έγκριση κάποιο αίτημα δωρεάς των εταιρειών προς το Δημόσιο;
- Όπως και ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος θα μπορούσε εύκολα να αντιληφθεί, ως ευφυής επιχειρηματίας, διαχειριστής και φιλοδοξών να παίξει δημόσιο ρόλο, αν το Δημόσιο παραμένει άθλια οργανωμένο και διασπαθίζονται από ιδιωτικά συμφέροντα τεράστιοι πόροι, προφανώς αυτό δεν έχει σχέση με την αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών να αξιοποιήσουν ένα κατάλληλο σύστημα πληροφορικής για να εμπεδώσουν όρους διαφάνειας στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Προφανώς, όπως εύκολα καθένας μπορεί να αντιληφθεί και το υπονόησε ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος την Δευτέρα, δεν λείπουν τα συστήματα πληροφορικής, απλώς δεν υπάρχει ακόμη η πολιτική βούληση για την αποτελεσματικότερη και διαφανέστερη διαχείριση των δημόσιων πόρων. Συνεπώς, αντιλαμβάνεται ίσως και ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος ότι δεν είναι τόσο εύκολο, μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος παρουσίασε μερικές ιδέες σε μια συνέντευξη Τύπου, ξαφνικά να ανοίξουν οι πολιτικοί τις πόρτες του Δημοσίου, για να του επιτρέψουν να το. σώσει από τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση -και ίσως δεν πρέπει να το κάνουν, για να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, μέχρι ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος να αφήσει πίσω του τη σοβαρή ποινική εκκρεμότητα της ποινικής δίωξης για την πώληση δομημένων ομολόγων από την Marfin Bank στο Ταμείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Γιατί, λοιπόν, ο κ. Βγενόπουλος αποφασίζει ξαφνικά να προτείνει δημόσια νέες ιδέες για την καταπολέμηση της διαφθοράς, υπό το γενικό τίτλο «ΦΩΣ», που θα μπορούσε να παραπέμπει και σε ονομασία πολιτικού κόμματος, όταν γνωρίζει, αφενός, ότι δεν είναι τόσο εύκολο στην πράξη να παίξει το ρόλο του ευεργέτη με. ξένα κόλλυβα και, αφετέρου, ότι οι προτάσεις του πολύ δύσκολα θα γίνουν δεκτές από την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα;
Όσοι έχουν δει αναλογίες, ανάμεσα στην πορεία του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ανδρέα Βγενόπουλου, έστω και αν ο δεύτερος αποφεύγει με πολλή προσοχή κάθε «παρτίδα» με τα Media (οι «βαρόνοι» του Τύπου εύκολα ανοίγουν πολέμους σε «παρείσακτους» και δύσκολα τους χάνουν.), ίσως θα έλεγαν ότι ο Μπερλουσκόνι κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία, αφού πρώτα διαλύθηκε, κάτω από το βάρος της διαφθοράς του, το παλαιό πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας.
Ίσως ο Mr MIG περιμένει κάτι αντίστοιχο να συμβεί και στην Ελλάδα, πριν ξεδιπλώσει πλήρως τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Ίσως και να πιστεύει, ότι αν καταθέσει στο δημόσιο διάλογο προτάσεις για καταπολέμηση της διαφθοράς και αυτές απορριφθούν, η κοινή γνώμη θα τον θεωρήσει ειλικρινή στις προθέσεις του «σωτήρα» του πολιτικού συστήματος και το ίδιο το πολιτικό σύστημα ως ανεπανόρθωτα διεφθαρμένο.
Το πρόβλημα για τον κ. Βγενόπουλο, όσο και αν ο ίδιος θα ήθελε να το ξεχνά, είναι ότι προς το παρόν η μόνη «λαϊκή νομιμοποίηση» που έχει προέρχεται μόνο από τους μετόχους του, οι οποίοι τον έχουν εξουσιοδοτήσει να διαχειρίζεται αποδοτικά το ιδιωτικό χρήμα τους και όχι να σταματά την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, αξιοποιώντας προς τούτο τη δική τους περιουσία. Οι πολιτικές παρεμβάσεις του, μπορεί να βελτιώνουν το δημόσιο προφίλ του και ενδεχομένως να προετοιμάζουν μια πολιτική καριέρα, δεν βοηθούν ιδιαίτερα όμως τους μετόχους του, να αυξήσουν την περιουσία τους εν μέσω κρίσης -ή, έστω, να αποφύγουν μια σοβαρή μείωσή της.