Ευρωεκλογές αύριο. Φυσικά, δεν έγινε συζήτηση για την Ευρώπη. Λέξη. Είχαμε άλλες έγνοιες. Είχαμε τα πράσινα παπαγαλάκια. Είχαμε το εκτός τόπου και χρόνου δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Είχαμε την επιβολή σιωπητηρίου στη ραδιοτηλεοπτική προβολή των νέων κομμάτων.
Είχαμε, επίσης, επίθεση εθνικοφροσύνης -από πολιτικούς και εκπροσώπους της πληροφόρησης- εναντίον ενός κόμματος με κύριο στόχο τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου.
Τοπίο θλιβερό και μίζερο. Κατάσταση που υπενθυμίζει ότι από πολλές απόψεις δυστυχώς (και ξανά δυστυχώς) βρισκόμαστε ακόμη σε προ-πολιτική εποχή.
Πριν προχωρήσω περαιτέρω στα δικά μας, μια μικρή αναφορά στο διακύβευμα των ευρωεκλογών. Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Από τις 4 έως τις 7 Ιουνίου, στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, 375 εκατομμύρια ψηφοφόροι εκλέγουν το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πόσοι, τελικά, θα πάνε στην κάλπη; Σίγουρα, η συμμετοχή δεν θα είναι μαζική. Ομως σε ποιο ύψος θα φτάσει η αποχή σε αυτές τις, όπως χαρακτηρίζονται, εκλογές «μειωμένου ενδιαφέροντος»;
Ωστόσο, οι ψηφοφόροι θα έπρεπε να μην ξεχνάμε κάποια πράγματα. Με την ψήφο μας για το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «ξανασχεδιάζουμε» το πρόσωπο της πολιτικής Ευρώπης. Διευκρινίζω: αυτής της καχεκτικής, της...........
ελάχιστης, της ανεπαρκέστατης πολιτικής Ευρώπης -τι να κάνουμε, μέχρις εδώ έχει φτάσει το ευρωπαϊκό πολιτικό εγχείρημα. Θα το υπονομεύσουμε με την αποχή;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μόνος ευρωπαϊκός θεσμός με άμεση λαϊκή νομιμοποίηση. Και είναι, επίσης, αντίβαρο στα καπρίτσια των εθνικών κυβερνήσεων.
Παράξενα πράγματα συμβαίνουν· άλλη μία απόδειξη ότι πάμε σαν τον κάβουρα.
Πριν από είκοσι και τριάντα χρόνια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε μεν ελάχιστες αρμοδιότητες, αλλά (αναλογικά) πολλούς ψηφοφόρους. Σήμερα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαθέτει σημαντικές εξουσίες -εγκρίνει ή απορρίπτει τον διορισμό της Επιτροπής (Κομισιόν), υπερψηφίζει ή καταψηφίζει τον προϋπολογισμό, είναι η πηγή μεγάλου τμήματος της νομοθεσίας που υιοθετούν τα εθνικά κοινοβούλια- αλλά όμως έχει λιγότερους ψηφοφόρους.
Επιστροφή στις ευρωεκλογές α λα ελληνικά. Με δύο εντελώς εξωφρενικές περιπτώσεις. Η μία έχει σχέση με το νέο κόμμα «Δράση». Η άλλη με τους «Οικολόγους Πράσινους». Και οι δύο δεν αφορούν μόνο τους φίλους τους και εκείνους που θα τα ψηφίσουν· αφορούν όλους μας.
Ολους; Ολους όσοι θέλουμε να ζούμε σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Σε μια χώρα, όπου δεν φιμώνεται ο πολιτικός λόγος και δεν λυντσάρονται οι πολιτικές απόψεις με πρόσχημα τον «πατριωτισμό».
«Δράση». Ξέρετε πότε θα προβληθούν τα προεκλογικά τηλεοπτικά μηνύματα αυτού του νέου κόμματος; Μετά τις... ευρωεκλογές. Τον Οκτώβριο. Τότε θα αποφασίσει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη σχετική προσφυγή της «Δράσης». Με τα πρωτοβρόχια.
Τρελά πράγματα. Τόσο τρελά που δυσκολεύεται κανείς να τα πιστέψει.
Η «Δράση», λοιπόν, και τα άλλα νέα κόμματα, απαγορεύεται να προβάλλουν τα προεκλογικά μηνύματά τους στην τηλεόραση. Απαγορεύεται διά νόμου που τον ψήφισαν όλα τα κόμματα της Βουλής -ομόφωνα παρακαλώ- το 2002.
Το ακόμη πιο τρελό. Ο νόμος αυτός όχι μόνο δεν δίνει δωρεάν τηλεοπτικό χρόνο στα νέα κόμματα, αλλά απαγορεύει -αυτό είναι το κερασάκι- να προβάλλουν τις θέσεις τους στην τηλεόραση ακόμη και με δικά τους χρήματα.
Ετσι, οι πολίτες στερούνται της δυνατότητας να μάθουν ποιες επιλογές έχουν στις ευρωεκλογές. Αν αυτό δεν λέγεται φίμωση του πολιτικού λόγου και αποκλεισμός, πώς λέγεται;
«Οικολόγοι Πράσινοι». Η εκτόξευση του ποσοστού τους (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ενόχλησε πολλούς. Ιδίως εκείνους -είτε πολιτικούς είτε τηλεοπτικούς φωστήρες- που ειδικεύονται σε θέματα «εθνικής ευαισθησίας». Και όρμηξαν να τους κοντύνουν. Πώς; Με τη μεζούρα της εθνικοφροσύνης.
Επίθεση κατά των «Οικολόγων Πρασίνων». Στο στόχαστρο, ειδικότερα, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου κ. Τρεμόπουλος. Τον κατηγόρησαν, π.χ., για τη στάση του απέναντι στο «Ουράνιο Τόξο», το μειονοτικό κόμμα των εθνικά Μακεδόνων (επισήμως ανύπαρκτων) Ελλήνων πολιτών. Ακούς εκεί; Συζητούσε μαζί τους και είχε πάρει μάλιστα μέρος σε εκδήλωση που διοργάνωσαν. Πω, πω. Μα καλά, πώς γίνεται να συζητά κανείς με κάποιους που δεν υπάρχουν;
Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Σε τηλεοπτικό δελτίο των 8.00, ο τηλεστάρ έκανε ανάκριση τρίτου βαθμού σε εκπρόσωπο των «Οικολόγων Πρασίνων». Κάτι σαν εθνικό... κατηχητικό. «Πόσο ακόμη θα με πυροβολείτε;» είπε ο ανακρινόμενος-εκπρόσωπος. Αλλά ο τηλεστάρ συνέχισε τη δουλειά του απτόητος.
Πάντως, οι «Οικολόγοι Πράσινοι» αντέδρασαν με τόνο αρκετά απολογητικό και αμυντικό στην επίθεση που δέχτηκαν. Κρίμα.
Οι περιπτώσεις της «Δράσης» και των «Οικολόγων Πρασίνων» όσο είναι διαφορετικές, άλλο τόσο είναι συμπληρωματικές: πρόκειται για δύο ιστορίες λειψής δημοκρατίας με φόντο τις ευρωεκλογές.
Υ.Γ.Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ριζοσπάστης ευρωπαϊστής, κοσμοπολίτης αριστερός, πολιτικός χωρίς ιδεοληψίες και φανατισμούς. Ο χώρος στον οποίο επέλεξε να μείνει ώς τον θάνατό του, ποτέ δεν τον κατάλαβε τον Μ.Π. και ποτέ δεν τον στήριξε στις κρίσιμες και τολμηρές επιλογές του.
enet