Εκλογικά μηνύματα χωρίς αποδέκτες;
Γράφει ο Ιός του Σαββάτου
Ας αφήσουμε τα τηλεοπτικά πάνελ και τους τεχνικούς της εξουσίας να ταλαιπωρούνται με την αποκρυπτογράφηση των «δυσανάγνωστων», όπως ισχυρίζονται, λόγω της πρωτοφανούς αποχής των ψηφοφόρων, μηνυμάτων της κάλπης των ευρωεκλογών, κι ας δούμε τα σαφέστερα αποτελέσματα μιας άλλης κάλπης, ασφαλώς «μαζικής», και εξίσου ενδιαφέρουσας.
Πρόκειται για τις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ -το σωματείο των (εν ενεργεία και συνταξιούχων) δημοσιογράφων της Αθήνας. Εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 26 και 27 Μαΐου, με συμμετοχή του 76,5% των εγγεγραμμένων στο σωματείο (παρότι στους καταλόγους κακώς εμφανίζονται εκατοντάδες εδώ και χρόνια ετεροαπασχολούμενοι) και κεντρικό διακύβευμα το προφανές: ποιοι και πώς θα αναλάβουν, ως ηγεσία του κλάδου σε συνθήκες βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης της Ενημέρωσης κι αλληλοσφαγής των επιχειρήσεων ΜΜΕ, να περισώσουν ό,τι έχει απομείνει από την
τιμή της δημοσιογραφίας.
Την επομένη της έκδοσης των επίσημων αποτελεσμάτων της εκλογής νέου (11μελούς) Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, ο επί δύο διετίες πρόεδρός της Πάνος Σόμπολος, εμφανώς οργισμένος από το κακό για τον ίδιο αποτέλεσμα, ομολογεί τα εξής: «Εδώ και περίπου έξι χρόνια η .......
διοίκηση της ΕΣΗΕΑ εκλέγεται με το σύστημα της απλής αναλογικής. Είναι ένα σύστημα ακυβερνησίας, αλισβερισιού, αναξιοκρατίας, συμβιβασμών και γενικά χωρίς να μπορεί κάποιος να διοικήσει όπως επιβάλλεται» («Εθνος» 29/5/2009).
Τι θέλει να μας πει ο έμπειρος αστυνομικός ρεπόρτερ;
Κατά την άποψή μας εννοεί τα εξής:
**Πρώτον, ότι η απλή αναλογική είναι το «χειρότερο εκλογικό σύστημα».
**Δεύτερον, ότι τα 4 χρόνια που εξελέγη πρόεδρος μετά από εκλογές με την απλή αναλογική, υποχρεώθηκε (;) να κυβερνήσει την ΕΣΗΕΑ -ακριβώς λόγω αυτής της αποκρουστικής απλής αναλογικής- όχι «όπως επιβάλλεται», αλλά μέσω ενός συστήματος «ακυβερνησίας, αλισβερισιού, αναξιοκρατίας, συμβιβασμών...». Δεν μας εξηγεί, βέβαια, αν το άθλιο αυτό σύστημα εξουσίας το δημιούργησε ο ίδιος κι η πλειοψηφία που κατασκευάστηκε γύρω από το πρόσωπο και τις ιδέες του, ή αν απλώς του το πρόσφεραν έτοιμο οι γνωστοί άγνωστοι κύκλοι ενός ακόμα πιο
μεγάλου συστήματος εξουσίας, (γνωστού και ως «διαπλοκή»).
**Τρίτον ότι για να επανέλθει η «αξιοκρατία» πρέπει να υιοθετηθεί το παλιό σύστημα του πλειοψηφικού. Οπως σημειώνει στο ίδιο κείμενό του, το σωστό είναι «να θέτουμε υποψηφιότητα πέντε συνάδελφοι για το αξίωμα του προέδρου και αυτός που θα πάρει τις περισσότερες ψήφους να εκλέγεται πρόεδρος». Ωραία δημοκρατία! Με 32% που έλαβε τον Μάιο ο κ. Σόμπολος θέλει αυτομάτως να εκλέγεται πρόεδρος, έστω κι αν όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή το 68%, δεν τον θέλουν. Κοντολογίς απορρίπτει ακόμα και τον νέο εκλογικό νόμο των φίλων του της κυβέρνησης
της Ν.Δ. που θα δίνουν αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα με κάτι περισσότερο από το 40% των εγκύρων ψηφοδελτίων (ανεξαρτήτως αποχής φυσικά).
**Τέταρτον ότι ο κ. Σόμπολος με τους κυβερνητικούς φίλους του ήδη ετοιμάζουν την επιβολή του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος στην ΕΣΗΕΑ, που θα «περάσει» κάποια από τις επόμενες νύχτες απ' το θερινό τμήμα της Βουλής, εφόσον -όπως του έχει μηνύσει ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος- καταφέρει να αποσπάσει σχετική απόφαση του Δ.Σ. της Ενωσης Συντακτών.
Θα τα έγραφε ή θα τα υπαινισσόταν, με τέτοια ωμότητα, όλα τα προηγούμενα ο τέως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ αν το αποτέλεσμα της κάλπης ήταν διαφορετικό; Αν δηλαδή δεν είχε χάσει καθαρά, σε ψήφους, ποσοστά και έδρες στο 11μελές συμβούλιο της Ενωσης, η συγκυβέρνησή του στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με τον κ. Τσαλαπάτη;
Ας δούμε όμως τι έβγαλαν οι κάλπες της ΕΣΗΕΑ:
**Από τα 5.173 εγγεγραμμένα μέλη της ΕΣΗΕΑ (4.474 εν ενεργεία + 699 συνταξιούχοι) ψήφισαν 3.940 (ποσοστό συμμετοχής 76,3%). Απείχαν 1.233. Εξ αυτών 1.073 εν ενεργεία + 160 συνταξιούχοι.
**Οι παρατάξεις του κ. Σόμπολου και του κ. Τσαλαπάτη, που την προηγούμενη τετραετία κυβερνούσαν διαθέτοντας τη «δεδηλωμένη» και συμπαγή πλειοψηφία 6 εκλεγμένων συμβούλων στο 11μελές Δ.Σ (4 η παράταξη του κ. Σόμπολου και 2 η παράταξη του κ. Τσαλαπάτη), έλαβαν φέτος 1 έδρα λιγότερη. Η «πολυκατοικία τους» δεν διαθέτει πια την πλειοψηφία των 6 εδρών στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, εφόσον ο συγκυβερνήτης κ. Τσαλαπάτης έχασε τη μία από τις δύο έδρες στο νέο Δ.Σ. Σε ποσοστό οι δύο παρατάξεις έχασαν 6,65% (4,18% και 2,47% αντίστοιχα) και υπέστησαν ήττα κατά
κράτος από τις αντίπαλες 4 παρατάξεις: 2.122 ψήφοι για την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, έναντι 1.633 ψήφων της Δεξιάς και της κεντροδεξιάς (έως τώρα συντεχνιακής πλειοψηφίας του κ. Σόμπολου στην ΕΣΗΕΑ). Αναλυτικά, από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης πήραν η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος» 920 ψήφους και 3 έδρες, η «Μαχόμενη Δημοσιογραφία» 601 ψήφους και 2 έδρες, η «Δημοσιογραφική Ενότητα» 320 ψήφους και 1 έδρα, και η «Πρωτοβουλία για την ανατροπή» 281 ψήφους χωρίς έδρα.
Με λίγα λόγια το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής (που δεν βολεύει τον κ. Σόμπολο) μετέτρεψε ακριβοδίκαια τη βούληση των δημοσιογράφων που καταψήφισαν τη «συγκυβέρνηση» του τέως προέδρου της ΕΣΗΕΑ με διαφορά 489 ψήφων, σε έναν νέο συσχετισμό εναντίον του και στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Πώς λοιπόν ο Πάνος Σόμπολος επιθυμεί να ξαναγίνει πρόεδρος όταν δεν τον θέλει η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, οι 4 παρατάξεις του κλάδου με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο και οι 6 εκλεγμένοι σύμβουλοι στο νέο 11μελές συμβούλιο;
Ο ένας τρόπος για να ξαναπροσπαθήσει να γίνει πρόεδρος ο κ. Πάνος Σόμπολος ήδη περιγράφτηκε και ανιχνεύτηκε πιο πάνω από τα ίδια του τα λόγια στο «Εθνος»: να ξαναπάει δηλαδή σε εκλογές την ΕΣΗΕΑ σε μερικά τέρμινα με το πλειοψηφικό σύστημα, εφόσον καταφέρει να κερδίσει προς τούτο έστω και οριακά την πλειοψηφία των νεοεκλεγέντων συμβούλων και έχοντας εξασφαλίσει ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος θα του «περάσει» από τη Βουλή διάταξη που θα αλλάξει τον νόμο και θα καταργεί την απλή αναλογική στο σωματείο.
Ο άλλος τρόπος είναι να «κλείσει» πεισματικά το σωματείο αλλά και το Συντονιστικό των Συνεργαζόμενων Ενώσεων του Τύπου και ΜΜΕ (καθώς ο ίδιος και μόνον αυτός, σύμφωνα με το καταστατικό, έχει τη δυνατότητα να συγκαλεί το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και το Διασωματειακό), σε μια περίοδο που η κρίση θα ανοίγει κι άλλο την όρεξη της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων ΜΜΕ για σκληρότερα μέτρα υποβάθμισης των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας (συνεπώς και των δημοσιογράφων και όλων των εργαζομένων στην Ενημέρωση) με
ένταση των απολύσεων, των «ευέλικτων» κακοπληρωμένων και ανασφάλιστων μορφών απασχόλησης, αλλά και με ακόμα πιο κραυγαλέα χειραγώγηση και ευτελισμό του δημοσιογραφικού προϊόντος κ.ο.κ.
Αλλά για να τα καταφέρει μ' αυτόν τον τρόπο να εκβιάσει πολιτικά ένα Δ.Σ. που κατά απόλυτη πλειοψηφία δεν τον θέλει και να ξανατουμπάρει έναν ολόκληρο κλάδο που τον έχει αποδοκιμάσει πανηγυρικά, απαιτείται κάποιου είδους συμμαχία και μεθόδευση.
Και εν προκειμένω συμμαχία και μεθόδευση σημαίνει να εκμεταλλευτεί τις «ενδοαριστερές» διαφορές περί συνδικαλιστικής καθαρότητας κι επαναστατικής ορθοδοξίας (6 κόμματα δύο πολιτικές) και να σύρει, με όσο πιο αργό και βασανιστικό ρυθμό μπορεί, τις διαδικασίες συγκρότησης του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ στο βυθό της ανυποληψίας. Εκεί πια, με απαξιωμένα τα πάντα: πρόσωπα, δημοκρατικές διαδικασίες, αξίες αλληλεγγύης και έντιμης ενημέρωσης της κοινωνίας, μπορεί να βρει το πρόσφορο έδαφος για να ξαναεπιπλεύσει ως ο «τι-να-κάνουμε,
αυτόν-έχουμε-για-πρόεδρο. Σβήνει- και-κλήσεις-της-Τροχαίας».
Τότε θα είναι η ώρα για την επιβολή του «αναλογικού, αντιπροσωπευτικού προεδρείου», με όλους μέσα με το ζόρι συνυπεύθυνους - σχέδιο που θα τον επαναφέρει στη θέση του προέδρου του «πνευματικού» σωματείου των δημοσιογράφων, δήθεν εξ ανάγκης... και γαία πυρί μειχθήτω.