Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΥπάρχει μια ίσαλος γραμμή διαχωρισμού. Του οραματιστή επαναστάτη από τον ψυχασθενή εκτελεστή ή τον μίσθαρνο εντεταλμένο μυστικών υπηρεσιών. Πρόκειται γι αυτή που αποκωδικοποιεί το κίνητρο, αποκαλύπτει το λαϊκό όφελος ή την λαϊκή ζημιά και αυτομάτως τους κατατάσσει. Υπεράνω της ισάλου τον πρώτο βυθίζοντας ισόποσα στον κοινωνικό βόρβορο τον δεύτερο. Γιατί αυτή η ίσαλος είναι προσδιοριστική του στόχου. Πρωτίστως του αποτρόπαιου συμβολισμού του. Δευτερευόντως του βαθμού δυσκολίας του. Κατόπιν του βδελυρού πολιτικού του ιστορικού και τέλος της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας στην οικονομική ή κοινωνική του δράση. Προϋποθέσεις που κατά κανόνα ικανοποιούν το λαϊκό αίσθημα και εξιερώνουν το χέρι των δραστών μιας έτσι κι αλλιώς ηθικά και νομικά εγκληματικής πράξης.
Γι αυτό δεν θα καταφύγω σε συναισθηματικές υπεραπλουστεύσεις του τύπου ο εκτελεσθείς αστυνομικός, πατέρας της διπλανής πόρτας ήταν, ή συνήθης εργαζόμενος.. (Άσε που ασυνήθεις εργαζόμενοι είναι μόνον οι μετανάστες.) Τους τίτλους αυτούς διεκδικούν προκλητικά για την αφεντιά τους και τα γεράκια της άρχουσας τάξης. Αλήθεια λέγουν. Γονείς, μάλιστα πολύτεκνοι αλλά και σκληρά εργαζόμενοι είναι και του λόγου τους. Κατάσταση όμως που την προτάσσουν προσχηματικά όταν ο κάθιδρος υποτακτικός τους διεκδικήσει τα δικαιώματά του.. «Εγώ δεν έχω, εσύ γιατί να έχεις» τον αποπαίρνουν δεικτικά, υπερβαίνοντας με απίστευτη ευκολία το ότι για εκείνους η “δουλιά” δεν είναι δουλεία. Μια μηχανή παραγωγής χρήματος είναι, τα γρανάζια της οποίας πιστοποιούνται στα πρόσωπα των αιτούντων τα δικαιώματά τους. Ένα από αυτά. Η εσαεί εκπαίδευση και η διαβάθμιση της εργασιακής επικινδυνότητας των ένστολων κατά την φύλαξη των χρυσοκάνθαρων ηγεμόνων του τόπου ή του υπηρετικού τους προσωπικού. Όπως η υποτίθεται φυλασσόμενη βασική μάρτυς κατηγορίας της εκδικητικής υπερχείλισης κατά του τέως συζύγου της και πρωταγωνιστή κατηγορουμένου στην δίκη του ΕΛΑ,. Πως όμως και από ποια θέση ισχύος να διαπραγματευτεί κάποιος συνθήκες ασφαλούς εργασίας από την φθηνή θέση του ένστολου υπαλλήλου για την κατάληψη της οποίας είχε επί πλέον καλωδιωθεί πολιτικά; (μερικές εξαιρέσεις που διήλθαν των φίλτρων του ΑΣΕΠ προβάλλονται από τηλοψίας ως άλλοθι..) Ο υπέρτατός του ήταν σκοπός που άγιαζε τότε όλα τα μέσα.. Να που ωστόσο ξυπνά σήμερα από την μέθη των ψευδαισθήσεών του οδυνηρά αντιλαμβανόμενος ότι το happy end της γήινης περιπέτειάς του δεν είναι η πρόσληψη αλλά η απρόσκοπτη συνταξιοδότησή σου. Κάτι που του κρύβει η ηγεσία της ΕΛΑΣ όταν παίρνει για τους νεοσύλλεκτους τα μέτρα των στολών τους. Τουναντίον.. Τους αφήνει να εννοήσουν ότι αυτά θα τους κάνουν ωραία μέση! Μόνο που την μέση οφείλουν να την χτίσουν οι ίδιοι κάτω από συνθήκες εκπαίδευσης σκληρής. Διαφορετικά θα τους κοψομεσιάσουν οι πάσης φύσεως σκληροτράχηλοι ποινικοί και οι έχοντες το ακαταλόγιστο ψυχασθενείς. Οι εποχές που οι αστυνομικοί κυνηγούσαν εκ του ασφαλούς τα κομμουνιστικά πρόβατα παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Εκπαίδευση και ασφάλεια ωστόσο συνεπάγεται κόστος που κανείς ως τα σήμερα από την πολιτική ηγεσία της ΕΛΑΣ δεν το έχει αναλάβει. (άλλωστε οι μίζες εδώ είναι ευτελείς.) Γεγονός που με λόγια απλά σημαίνει πως: Ελέγχονται όλοι τους ως ηθικοί αυτουργοί στην δολοφονία του αστυνομικού τους υπαλλήλου, κατά την έννοια του νόμου που εγκαλεί αυτόφωρα τον εργοδότη για τον θάνατο ενός εργαζομένου του εξ αιτίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας στις εγκαταστάσεις του. Άρα ο εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου οφείλει πάραυτα να διατάξει την σύλληψη του υπουργού Εσωτερικών.
Αυτό είναι το θέμα που έκανε ανάθεμα η δολοφονική επέμβαση μιας δράκας μαστουρωμένων ιδεοληπτών ή στυγνών προβοκατόρων έκνομων υπηρεσιών αφού κανείς ως τα τώρα δεν ανέλαβε έστω σιωπηρά να εξιερώσει το χέρι των εκτελεστών. Γιατί στον ελληνικό λαό υπερχειλίζει ότι υπολείπεται της δικαιοσύνης. Το περί δικαίου αίσθημα. Αντελήφθη έγκαιρα πως καμιά από τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις στοχοποίησης δεν συγκέντρωνε ο συγκεκριμένος αστυνομικός για να καταστεί θύμα προσθετικά. Μία της κυβέρνησης που ανεκπαίδευτο τον εγκατέλειψε να ματώσει ξυπόλητος στ’ αγκάθια και μια των πρωτόγονων που εξόρμησαν του σπηλαίου τους για να κατασπαράξουν ότι εύκαιρο ή αναλώσιμο βρήκαν μπροστά τους. Και ο πρωτογονισμός δεν είναι επανάσταση όσο και αν δια μέσου των προκηρύξεών τους επιδιώκουν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι για να το κάνουν νηστίσιμο. Ο στρατός του Φιντέλ με τον Τσε και οι Μπολσεβίκοι του Λένιν εγκολπώθηκαν στην εξέγερσή τους την πλειοψηφία του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας οι πρώτοι, το σύνολό τους οι δεύτεροι και ουδείς εκτελέστηκε άνευ τερκματού αιτίου.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr