Η πραγματικότητα είναι ότι 450 εργαζόμενοι του Ομίλου «Ελεύθερος Τύπος» είναι άνεργοι και υπάρχουν μικρές ελπίδες ότι το συγκρότημα θα ξαναστηθεί. Κι αυτό σε μια περίοδο κρίσης και για τα ΜΜΕ.Το δυστύχημα είναι ότι η εφημερίδα και ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν είναι για πέταμα, αντιθέτως είχαν καλή κυκλοφορία και ακροαματικότητα. Το καράβι είναι αξιόπλοο, στοίχιζε όμως πολλά!
Το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, αν και κάποιοι λίγοι θα έπρεπε να το ήξεραν ή να το περίμεναν. Κι αυτό για τους εξής λόγους:
- Λόγω της ιδιομορφίας των εκδοτών του. Δεν είχαν οικονομική ανάγκη, δεν είχαν ανάγκη μιας νέας επένδυσης, δε χρειαζόταν μέσον για να προωθήσουν τις δουλειές τους στην Ελλάδα. Θα μπορούσαν να κλείσουν την εφημερίδα επειδή απλώς βαρέθηκαν και όχι επειδή έχαναν χρήματα.
- Το κόστος της επένδυσης και της λειτουργίας ήταν δυσανάλογο με το προβλεπόμενο όφελος, ακόμα και αν το όφελος αφορά μόνο τις δημόσιες σχέσεις των εκδοτών.
Οι ιδιομορφίες
Το κλείσιμο, όμως, του συγκεκριμένου Ομίλου δείχνει και τις ιδιομορφίες της ενημέρωσης στην Ελλάδα και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί. Το δημοσιογραφικό προϊόν έχει καταστεί λιγότερο ελκυστικό ή απαραίτητο στον πελάτη - αναγνώστη, ακροατή, θεατή, λόγω των πολλαπλών στρεβλώσεων που υφίστανται τα ΜΜΕ τις τελευταίες δεκαετίες.
Στόχος δεν μπορεί, για παράδειγμα, να είναι μόνο το μοίρασμα της κρατικής διαφήμισης.
Το θέμα δεν είναι ηθικό, αλλά οικονομικό. Ο Τύπος, τα ΜΜΕ, πρέπει να ξαναβρούν το μόνο σκοπό ύπαρξής τους, που είναι η υπηρέτηση ιδεών, αρχών, δηλαδή κανόνων κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής συμπεριφοράς. Να ξέρουμε ποιος είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος, κοινωνιστής, σοσιαλιστής, νεοφιλελεύθερος κ.λπ. Και να ξέρουμε ότι υπηρετεί τους συγκεκριμένους κανόνες του παιχνιδιού. Ετσι το προϊόν θα ξαναγίνει χρήσιμο και όχι σημαία ευκαιρίας. Ετσι μόνον θα υπηρετεί και τους στόχους του επενδυτή και του δημοσιογράφου και θα είναι χρήσιμο στον αναγνώστη ή το θεατή......
Η ανακοίνωση
Στην ανακοίνωση για το κλείσιμο του Ομίλου, ο Θ. Αγγελόπουλος λέει κάτι που πολλοί θέλουν να το ξεχνούν (προτιμώντας τα διάφορα σενάρια): «Το μοντέλο ενημέρωσης που κυριάρχησε στον τόπο μας, η συνεχιζόμενη συσσώρευση ζημιών σε συνδυασμό με τις αρνητικές προοπτικές του κλάδου, μαζί με την πεποίθηση ότι ένα μέσο ενημέρωσης δε νοείται να λειτουργεί με μεγάλες ζημίες και αυτό να συνεχίζεται επί μακρόν, χωρίς να οδηγεί σε παρανοήσεις, συνετέλεσαν στη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας των παραπάνω αποφάσεων». Σίγουρα ο κ. Αγγελόπουλος θέλει να δικαιολογήσει την απόφασή του, όμως υπάρχουν και οι επισημάνσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα.
Η σημερινή κυβέρνηση (και η σημερινή κυβέρνηση) δίνει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ μέσω της διαφήμισης σε ανύπαρκτα έντυπα, σε φυλλάδες των 200 και 300 αντιτύπων, σε free press μίας άποψης, σε έντυπα που δε σέβονται ούτε τους στοιχειώδεις κανόνες εργατικής νομοθεσίας.
Οι συνδικαλιστές
Την ίδια ώρα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των δημοσιογράφων αδυνατούν να κατανοήσουν ότι πρέπει να πάψουν να πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι είναι ένα κλειστό κλαμπ 600-700 προνομιούχων ατόμων. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι το αγγελιόσημο από μόνο του δε θα δώσει συντάξεις στις επερχόμενες γενιές δημοσιογράφων, όπως ούτε και οι 7 δημοσιογραφικές ενώσεις σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα. Εδώ και χρόνια έχουμε εταιρίες με 200 έως και 1.000 άτομα προσωπικό. Εχουμε, δε, συνεχώς νέες τεχνολογίες που προκαλούν ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο παραγωγής.
Η κρίση στο χώρο του Τύπου και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Θα είναι τραγικό οι βασικοί συντελεστές των ΜΜΕ απλώς να παρακολουθούν τις εξελίξεις χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, παρατηρώντας απλώς επιχειρήσεις να κλείνουν.