Η Αγία Τριάδα των Φαρσάλων είναι η πατρίδα του Γιώργου Σουφλιά. Παλαιό όνομα: Σουπλί. Μικρό χωριό, μετά βίας μπορείς να μετρήσεις πενήντα κτίσματα στη δορυφορική φωτογραφία. Το όνομα του χωριού σημαίνει ό,τι και το επώνυμο του υπουργού: ταπεινός. Οπως και άλλα στοιχεία από το βίο και την πολιτεία του Γιώργου Σουφλιά, η κυριολεξία δεν είναι κατάλληλη μέθοδος για να ανιχνευτεί η πορεία του. Χωρίς να είναι αφανής ή χαμηλών τόνων, ο Γιώργος Σουφλιάς εκφράζει την ίδια την περιπέτεια της πρώτης γενιάς τεχνικών που ξεπήδησε από τη μετεμφυλιακή Ελλάδα.Ο ίδιος δεν ξεχνάει το χωριό του -και δεν εννοώ ότι σουβλίζει το πασχαλινό αρνί όποτε μπορεί εκεί, επειδή το κάνει κι αυτό. Η Αγία Τριάδα έγινε γνωστή, όταν, απαντώντας στις αιτιάσεις για ένα νεοελληνικό υποβαθμισμένο περιβάλλον, του οποίου έχει την ευθύνη ως υπουργός, δήλωσε ότι ο ίδιος το περιβάλλον το έχει βιώσει στο χωριό του και όχι σε κάποιον αστικό κλωβό. Επιπλέον, τα Φάρσαλα και η Σκοτούσσα επικοινωνούν με την Αγχίαλο και το Βόλο το ίδιο εύκολα όσο και με την Λάρισα. Οι πολιτικοί του φίλοι βρίσκονται εν αφθονία και στους δύο νομούς, Λάρισας και Μαγνησίας. Ενίοτε και φυσικοί του συγγενείς. Ωστόσο, οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον πειράζουν περισσότερο γι΄αυτές τις ρίζες και δεν τον κατηγορούν. Πράγμα φυσικό σε μια περιοχή που αναγνώριζε στους πολιτάρχες της την επωνυμία του ταγού. Η πολιτική ομπρέλα του Γιώργου Σουφλιά είναι ανοιχτή στα μέρη του. Φυσικά, η Αγία Τριάδα υπέστη και αυτή την αγροτική πυρκαγιά της το 2007. Ο Σουφλιάς δε θα έστελνε ποτέ «αεροπλάνα και βαπόρια», όπως μερικοί Μοραΐτες, για τα πατρικά του χώματα......
Γεννήθηκε το 1941 και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Αριστοτέλειο, από τις πρώτες φουρνιές του Πολυτεχνείου, που ξεκινούσε έναν ενδιαφέροντα και καθοριστικό ρόλο στον όρο της εποχής, την ανασυγκρότηση, που έγινε σύμβολο της εποχής Καραμανλή και υπάρχει ακόμη και σε γραμματόσημα της εποχής. Σήμερα είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό, αλλά οι μηχανικοί που ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους ώς τη μεταπολίτευση έπαιξαν το ρόλο των δασκάλων στο μεσοπόλεμο, φυσικά όχι με τις ίδιες λυρικές και ευεργετικές επιπτώσεις, αλλά με τον ίδιο ιεραποστολικό ζήλο. Μιλώ για την εποχή που οι πιο καλοί μαθητές, αλλά και οι πιο φιλόδοξοι, δεν ονειρεύονταν καριέρα γιατρού ή δικηγόρου (φαντάσου!) αλλά ποθούσαν Πολυτεχνείο. Οταν τελείωνε, ένας νέος υφηγητής, ο Ξανθόπουλος, ο μετέπεια υφυπουργός του, άρχισε να διδάσκει. Τον προλάβαμε κι εμείς στην Υδραυλική.
Ακριβώς στη μεταπολίτευση, ο μηχανικός Σουφλιάς πολιτεύεται. Στη δεύτερη κυβέρνηση Καραμανλή επιφορτίζεται με τη σύνταξη του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Υφυπουργός Εσωτερικών και Συντονισμού, επί Ράλλη. Μετά κυριαρχεί το ΠΑΣΟΚ. Ωσπου να «ξεσπάσει» η Οικουμενική το 1989 (ο Σουφλιάς με τον Γεννηματά και τον Δραγασάκη ήταν αυτοί που διευθέτησαν τους κανόνες σύμπλευσης), άκουγα από ένα Λαρισαίο, γνωστό λόγω επαγγέλματος, ένθερμο θαυμαστή του, πολλά και διάφορα για τον «οργανωτικό Θεσσαλό», που είχε όλο το μέλλον μπροστά του. Δεν είχε άδικο: ώσπου να εκμετρήσει το ζην η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η χώρα τον γνώρισε σε άλλα τρία υπουργεία -τελευταίο το Παιδείας.