Οπως κι αν το δει κανείς, η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται στο αποκορύφωμα της ισχύος της- μια οικονομική και όχι μόνον υπερδύναμη, που απλώνεται πλέον σε ολόκληρη την ήπειρο και διαχειρίζεται, από το «διευθυντήριο» των Βρυξελλών, τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Γιατί λοιπόν οι πολίτες της αντιμετωπίζουν τις επικείμενες ευρωεκλογές με τόσο τρανταχτή αδιαφορία; Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ευρωβαρομέτρου, η αποχή θα είναι ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών, καθώς δύο στους τρεις Ευρωπαίους- το 66% των ερωτηθέντων- δηλώνουν ότι δεν προτίθενται να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου. Για την ακρίβεια, για πολλούς συμπολίτες μας, και στις 27 χώρες-μέλη, το δίλημμα των ευρωεκλογών συνοψίζεται στο εξής ερώτημα: Βουνό ή θάλασσα;
Η απάντηση είναι απλή: οι εκλογές διεξάγονται εν μέσω μιας βαριάς οικονομικής κρίσης που έχει γκρεμίσει μέσα σε λίγους μήνες πολλά από τα εναπομείναντα νεοφιλελεύθερα οράματα, όχι μόνο της ευρωπαϊκής πολιτικο-επιχειρηματικής ελίτ αλλά και εκατομμυρίων απλών Ευρωπαίων, που μάταια περιμένουν από την Ενωση να λύσει τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους- αυτά που οι τοπικές κυβερνήσεις είτε αποφεύγουν είτε αδυνατούν να λύσουν. Η έξαρση της ανεργίας, οι κραυγαλέες εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες, η προφανής έλλειψη πολιτικής και διπλωματικής συνοχής, η αδυναμία σοβαρής αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης και του οργανωμένου, υπερκρατικού εγκλήματος είναι μερικά μόνο από τα «αγκάθια» στον δρόμο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μισόν αιώνα μετά την Ενωση Ανθρακα και Χάλυβα.
Γι΄ αυτό βλέπουμε τόσο υψηλά ποσοστά... μη πρόθεσης ψήφου- με ........
αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη από τις χώρες τής κατά Ράμσφελντ «Νέας Ευρώπης», την Πολωνία, όπου μόλις το 17% δηλώνει σίγουρο ότι θα συμμετάσχει στη διαδικασία της ψηφοφορίας! Ακολουθούν η Αυστρία με ποσοστό 21%, η Βρετανία με 22% και η Πορτογαλία με 24%- ενώ η χώρα μας βρίσκεται περίπου στη μέση της λίστας, με ποσοστό πρόθεσης συμμετοχής 48%-, όσο ακριβώς και η Κύπρος. Μόνο το Βέλγιο, που λόγω... Βρυξελλών δείχνει να πιστεύει περισσότερο στην ευρωπαϊκή
ιδέα, και το μικροσκοπικό Λουξεμβούργο φαίνεται ότι δεν θα γραφτούν στο ευρωαπουσιολόγιο, αφού το 70% και το 62% των ερωτηθέντων αντιστοίχως προτίθενται να ψηφίσουν...
Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια καινούργιο. Μόλις το 45,4% των εκλογέων ψήφισε το 2004- και ο μέσος όρος συμμετοχής από το 1979 ως το 2004 σε έξι εκλογικές μάχες είναι έντονα πτωτικός, αφού από το 63% του 1979 φθάσαμε στο 45,5% του 2004. Στην Ελλάδα το 2004 ψήφισε το 63,4% των εκλογέων- ενώ σε κάποιες από τις «Νέες Χώρες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου το 2004 έγιναν για πρώτη φορά ευρωεκλογές, τα ποσοστά συμμετοχής ήταν απογοητευτικά: 17% στη Σλοβακία, 20% στην Πολωνία, 28% στην Τσεχία και στη Σλοβακία... Πόσοι θα πάνε άραγε τώρα στις κάλπες;
Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες. Τι θα μπορούσε να κάνει ωστόσο η Ευρώπη για να μας προσελκύσει και πάλι, να μας κάνει να πιστέψουμε ξανά σε αυτήν; Ας δούμε σύντομα μερικά από τα μεγάλα κοινά ζητούμενα της πλειονότητας των ευρωπαίων πολιτών και τι έχουν στο μυαλό τους να κάνουν γι΄ αυτά το Στρασβούργο και οι Βρυξέλλες.
1. Ρύθμιση χρηματαγορών
Η θέσπιση αυστηρότερων κανόνων για τη διασφάλιση της διαφάνειας στις χρηματαγορές αποτελούσε πάγιο αίτημα του Κοινοβουλίου προς την Επιτροπή προτού ακόμη σπάσει η φούσκα με τα «τοξικά ομόλογα» στις ΗΠΑ και η συνακόλουθη κρίση που βύθισε στην ύφεση την ευρωζώνη, μαζί βέβαια με τις οικονομίες όλου του κόσμου.
Αντίθετα, η Επιτροπή, διά στόματος του αρμόδιου για την Εσωτερική Αγορά επιτρόπου Τσάρλι Μακ Κρίβι, δήλωνε μόλις τον περασμένο Οκτώβριο ότι «δεν ευθύνεται η έλλειψη διαφάνειας για τη χρηματοοικονομική κρίση». Οι επίμονες πιέσεις του Στρασβούργου προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ανάγκασαν τον τελευταίο, ο οποίος φιλοδοξεί να επανεκλεγεί στην ίδια θέση και επομένως έχει κάθε λόγο να δείχνει το καλό του πρόσωπο στους ευρωπαίους βουλευτές, να δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας που θα ασχοληθεί με την εποπτεία των αγορών.
Η ομάδα των εμπειρογνωμόνων παρουσίασε 31 προτάσεις οι οποίες αναμένεται να λάβουν το προσεχές διάστημα τη μορφή οδηγίας. Το κείμενο προβλέπει αυστηρότερους τραπεζικούς κανονισμούς, μεγαλύτερη διαφάνεια στις αγορές των παραγώγων, μείωση του ρίσκου για τις τράπεζες, που κατά την Επιτροπή λαμβανόταν σε υπερβολικό βαθμό για να είναι μεγαλύτερα τα μερίσματα και οι αμοιβές εν γένει των μεγαλομετόχων τους. Επίσης προτείνεται η δημιουργία οργάνου που θα εποπτεύει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των διοικητών των κεντρικών τραπεζών των 27 χωρών-μελών.
Η στάση των μεγάλων κρατών, και ειδικά αυτών που συμμετέχουν στην ευρωζώνη, θα παίξει φυσικά τον ρόλο της στην τελική διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στις αγορές. Στην πρόσφατη σύνοδο του G20 στο Λονδίνο, η Γερμανία και η Γαλλία - Μέρκελ και Σαρκοζί- έδειξαν, εκπροσωπώντας την ηπειρωτική έστω Ευρώπη, πως υποστηρίζουν μια πιο αυστηρή, πιο «ρυθμιστική» στάση, με πολύ περισσότερους ελέγχους και δικλίδες ασφαλείας απ΄ ό,τι οι... αδιόρθωτα «laissez faire, laissez passer» αγγλο-αμερικανοί συνομιλητές τους. 2. Ανησυχίες και μέτρα για τη μετανάστευση
Ε να από τα πιο «καυτά» ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αυτό της εισόδου (παράνομης ή μη) των μεταναστών από χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Ενδεικτικό μάλιστα της σημασίας του για το μέλλον της «ευρωπαϊκής οικογένειας» αλλά και για τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου είναι οι εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις που εκφράζονται εντός του Κοινοβουλίου από τις πολιτικές ομάδες των ευρωβουλευτών. Η προσπάθεια εξεύρεσης μιας συνισταμένης- την οποία υπερψήφισαν βουλευτές όχι μόνο της λαϊκής και άκρας Δεξιάς αλλά και ορισμένοι εκ των σοσιαλιστών και των φιλελευθέρων δημοκρατών- κατέληξε τον περασμένο Ιούνιο στην ψήφιση της οδηγίας περί της «εκούσιας επιστροφής», η οποία θα τεθεί σε ισχύ το 2011. Πίσω από αυτή την εύηχη και εξόχως παραπλανητική ονομασία κρύβεται η θεσμοθέτηση της «απέλασης των αλλοδαπών που δεν διαθέτουν ταξιδιωτικά έγγραφα» μετά την παρέλευση μιας «περιόδου χάριτος» διάρκειας ως και 30 ημερών. Στο ίδιο κείμενο προβλέπεται η κράτηση των αιτούντων άσυλο ως και 12 μήνες σε ειδικά κέντρα ώσπου να εξεταστεί η αίτησή τους, ενώ μετά την εκπνοή αυτής της προθεσμίας (και εφόσον δεν έχει λάβει ο μετανάστης τα νομιμοποιητικά έγγραφα) μπορεί να εκδοθεί εναντίον τους απαγόρευση επανεισόδου διάρκειας ως και πέντε ετών, κατά την οποία δεν επιτρέπεται η εκ νέου είσοδός τους σε χώρα της ΕΕ.
Η οδηγία κάνει λόγο και για κράτηση ανηλίκων έστω και ως «έσχατη λύση», ενώ δεν αποκλείει ακόμη και το ενδεχόμενο απέλασής τους αν υπάρχει κάποιο «μέλος της οικογένειας ή φορέας για να τα αναλάβει κατά την επιστροφή τους». Το πώς βέβαια θα διαπιστωθεί η ύπαρξη τέτοιου προσώπου και τι είδους φροντίδα θα λάβει από αυτόν τον «φορέα» είναι κάτι που μάλλον δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τους ευρωπαίους νομοθέτες. Ας σημειωθεί δε ότι όλα αυτά τα «ευνοϊκά μέτρα μεταχείρισης» μπορούν να παρακαμφθούν σε «περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών», αν δηλαδή μια κυβέρνηση κρίνει ότι υπάρχει εξαιρετικά αυξημένος αριθμός ξένων υπηκόων στη χώρα, όπως ορίζει το κείμενο. Κάπως έτσι λοιπόν θωρακίζεται η Ευρώπη, χωρίς σύνορα στο εσωτερικό της, αλλά με ένα πανίσχυρο φρούριο γύρω της.
3. Κινητή τηλεφωνία
Α ργησαν, αλλά επιτέλους το έκαναν: η μείωση των πολύ υψηλών τελών περιαγωγής (το... πονεμένο για πολλούς «roaming») για τους συνδρομητές κινητής τηλεφωνίας στην Ευρώπη είναι πλέον γεγονός, ύστερα από μακρά αντιπαράθεση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των εταιρειών οι οποίες αρνούνταν τα προηγούμενα χρόνια να εφαρμόσουν τις ευρωπαϊκές οδηγίες.
Τον περασμένο Απρίλιο ψηφίστηκε νομοθετική ρύθμιση από το Κοινοβούλιο η οποία προβλέπει ότι στο εξής, και συγκεκριμένα από την 1η Ιουλίου 2009, η χρέωση του μηνύματος μέσω κινητού δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τα 11 λεπτά του ευρώ (εκτός ΦΠΑ), ακόμη και αν αυτό αφορά αποστολή SΜS σε άλλη χώρα της Ενωσης. Αντιστοίχως ορίζεται ως ανώτατη τιμή χρέωσης για «κατέβασμα» δεδομένων μέσω κινητού το 1 ευρώ ανά μεγκαμπίτ, ενώ τον επόμενο χρόνο θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, στο 0,50 ευρώ. Στο ίδιο κείμενο ορίζεται ότι από το 2010 τα φωνητικά μηνύματα θα πρέπει να διατίθενται από τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας δωρεάν σε όλες τις χώρες της Ενωσης. Μία ακόμη ευνοϊκή ρύθμιση που αφορά τους χρήστες κινητής τηλεφωνίας προβλέπει τη θέσπιση ανώτατου ορίου και για τη χρήση της περιαγωγής. Ετσι ως το 2011 οι εξερχόμενες κλήσεις θα κοστίζουν 35 λεπτά, ενώ οι εισερχόμενες 11 λεπτά (εκτός ΦΠΑ). Κάτι είναι κι αυτό...
4. Απελευθέρωση των υπηρεσιών
Η έλευση του ονομαζόμενου «πολωνού υδραυλικού», η οποία θα έφερνε «τα πάνω κάτω» στην αγορά εργασίας της Ευρώπης, ήταν αυτή που προκάλεσε τόσο τρόμο στους λαούς της Ευρώπης- συγκεκριμένα στις χώρες της λεγόμενης «παλιάς Ευρώπης»- ώστε οδήγησε τα προηγούμενα χρόνια σε «ναυάγιο» τη Συνταγματική Συνθήκη.
Η πολυθρύλητη «οδηγία Μπολκενστάιν» την οποία είχε συντάξει ο τότε επίτροπος για την εσωτερική αγορά Φριτς Μπολκενστάιν συμπεριελάμβανε την αρχή «της χώρας προέλευσης», σύμφωνα με την οποία ένας εργαζόμενος από οποιαδήποτε χώρα της Ενωσης θα μπορούσε στο εξής να παρέχει τις υπηρεσίες του σε κάποια άλλη χώρα-μέλος της ΕΕ με τις αμοιβές που ισχύουν στη δική του χώρα και όχι σε αυτήν που θα εργαζόταν. Αυτό πρακτικά θα σήμαινε ότι ένας εργαζόμενος από μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης που θα αναζητούσε εργασία στη Γερμανία ή στη Γαλλία (όπου οι μισθοί είναι πολύ μεγαλύτεροι από την Πολωνία ή την Τσεχία) θα μπορούσε να εκτοπίσει από την αγορά εργασίας τους γηγενείς εργαζομένους.
Η συγκεκριμένη οδηγία δεν έγινε τελικά νόμος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία των ευρωπαίων βουλευτών στο Στρασβούργο. Ωστόσο ο κίνδυνος να επανέλθει μια νέα νομοθετική ρύθμιση με παρόμοιο περιεχόμενο δεν έχει παρέλθει, καθώς η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας συνιστά σταθερό προσανατολισμό, για να μην πούμε έμμονη ιδέα, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτό που ζητούν οι υπέρμαχοι της απελευθέρωσης είναι η άρση κάθε νομικού περιορισμού σχετικά με την εγκατάσταση επιχειρήσεων ή την άσκηση επαγγέλματος στις χώρες της Ενωσης: από την άλλη πλευρά, προτάσσεται ο σεβασμός στην αρχή της ίσης αμοιβής και της ισότιμης αντιμετώπισης όλων των εργαζομένων στον ίδιο χώρο εργασίας. Ποιος θα νικήσει; Η κρίση, δυστυχώς, οδηγεί ήδη στην όλο και μεγαλύτερη «ελαστικοποίηση» της εργασίας, σε συνδυασμό με την εμφάνιση νέων μορφών «επισφαλούς» δουλειάς, που σε συνδυασμό με την υποχώρηση του κράτους πρόνοιας προκαλούν μεγάλο φόβο για το μέλλον...
5. Χρόνος εργασίας
Η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου είναι ένα από τα βασικότερα ζητήματα προστριβής και αντιπαράθεσης μεταξύ του Κοινοβουλίου και της Επιτροπής της ΕΕ. Η πλειοψηφία των βουλευτών στο Στρασβούργο εκτιμά ότι οι προτάσεις για την «ελαστικοποίηση της απασχόλησης» με πρόσχημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και την επιτάχυνση της ανάπτυξης θα επαναφέρει την Ευρώπη στον Μεσαίωνα.
Η ανησυχία αυτή κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητη είναι, καθώς η ρήτρα αυτοεξαίρεσης (opt-out) προβλέπει την καταστρατήγηση του ανώτατου εβδομαδιαίου ορίου εργασίας των 48 ωρών και την παράκαμψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ετσι ένας εργοδότης θα μπορεί να συνάπτει ατομικές συμβάσεις εργασίας με τους εργαζομένους που απασχολεί στην επιχείρησή του επεκτείνοντας τον χρόνο εργασίας ως και τις 13 ώρες ημερησίως, χωρίς όμως αυτός να προσμετρείται ως υπερεργασία. Με τις ίδιες ρυθμίσεις που επιχειρεί να περάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι οποίες προσκρούουν στην άρνηση του Κοινοβουλίου εισάγονται οι έννοιες του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εργασίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τις προτάσεις των ευρωπαίων υπουργών Απασχόλησης ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος παραμένει στη διάθεση της επιχείρησης, χωρίς όμως να εργάζεται, θα πρέπει να λογίζεται ως «ανενεργός χρόνος απασχόλησης» και συνεπώς δεν θα αμείβεται, αντίθετα θα πρέπει να προσμετρείται ως εργάσιμος και επομένως αμειβόμενος χρόνος μόνο το διάστημα κατά το οποίο παρέχεται υπηρεσία (ενεργός χρόνος).
6. Η εισβολή των μεταλλαγμένων τροφίμων
Η αντιπαράθεση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής σχετικά με τα «μεταλλαγμένα»- επισήμως ονομάζονται γενετικώς τροποποιημένοι οργανισμοί- είναι παλιά όσο και η χρήση μεταλλαγμένων σπόρων για την παραγωγή τροφίμων και ζωοτροφών. Βέβαια βασικό, αν και «υπόγειο», ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικής σε ό,τι αφορά την παραγωγή και την εισαγωγή τέτοιων ουσιών σε χώρες της Ευρώπης παίζουν τα αμερικανικών συμφερόντων λόμπι που ασκούν πιέσεις στην Ευρώπη προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα τους.
Υπό το βάρος της κοινής γνώμης και των δραστήριων οικολογικών οργανώσεων, πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αντιστέκονται σθεναρά και απαγορεύουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων τροφίμων εντός των συνόρων τους. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Κοινοβουλίου ως σήμερα είναι η απόρριψη σχετικής εισήγησης της Επιτροπής η οποία υποχρέωνε τις χώρες-μέλη να αποδεχθούν την καλλιέργεια τροποποιημένων σπόρων, οι οποίοι όμως «δεν είναι επιβλαβείς για την υγεία». Από την άλλη πλευρά η έγκριση του κανονισμού που υιοθετήθηκε το 2003 από το Στρασβούργο έχει δύο αναγνώσεις:
Η θετική πτυχή είναι ότι όλα τα τρόφιμα που εισάγονται στην Ενωση και περιέχουν ίχνη μεταλλαγμένων ουσιών ή παραγώγων τους σε ποσότητα μεγαλύτερη του 0,9% θα πρέπει να φέρουν ειδική ενημερωτική ετικέτα. Το αρνητικό όμως είναι πως αντίθετα με ό,τι ίσχυε ως πριν από λίγα χρόνια αυτός ακριβώς ο κανονισμός αποτελεί το «διαβατήριο» για την ελεύθερη είσοδο τέτοιων προϊόντων στην Ευρώπη χωρίς κανέναν περιορισμό. Ο αγώνας που μένει τώρα να δοθεί εντός αλλά και εκτός Κοινοβουλίου είναι να περιοριστεί σε μηδενικό ποσοστό το επίπεδο πάνω από το οποίο ένα προϊόν θεωρείται «μολυσμένο» από μεταλλαγμένες ουσίες. Διότι, όπως επισημαίνουν πολλοί ευρωβουλευτές πολέμιοι των μεταλλαγμένων, ακόμη και αυτό το 0,9% που θεωρείται σήμερα αποδεκτό είναι αρκετό για να προκαλέσει προβλήματα υγείας στους καταναλωτές.
7. Πειρατές στο Διαδίκτυο
Η πρόσφατη υιοθέτηση νόμου από το γαλλικό Κοινοβούλιο που προβλέπει τη διακοπή της σύνδεσης του Ιnternet για όσους χρήστες «κατεβάζουν» παρανόμως αρχεία που προστατεύονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, όπως μουσικά κομμάτια ή ταινίες, έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι το «πακέτο για τις τηλεπικοινωνίες» που πρότεινε το 2008 η Επιτροπή δεν περιλαμβάνει σχετική αναφορά περί της νομιμότητας ή μη της διακοπής των συνδέσεων. Από την άλλη πλευρά τον περασμένο Σεπτέμβριο το Κοινοβούλιο υιοθέτησε κατά πλειοψηφία την τροπολογία που πρότεινε ο γάλλος εισηγητής, σύμφωνα με την οποία απαραίτητη προϋπόθεση για τη διακοπή μιας σύνδεσης είναι η ύπαρξη σχετικής δικαστικής απόφασης. Αντιθέτως το Συμβούλιο των ευρωπαίων υπουργών απέρριψε την εν λόγω τροπολογία, η οποία όμως επανήλθε στο προσκήνιο με νέο ψήφισμα του Στρασβούργου.
Πέρα από τις επιπτώσεις που θα έχει η εφαρμογή ενός αντίστοιχου νόμου σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τους χρήστες του Διαδικτύου, οι προεκτάσεις του ζητήματος είναι πολύ μεγαλύτερες. Είναι ευνόητο ότι το μποϊκοτάρισμα του Ιnternet αλλά και των προϊόντων που διακινούνται μέσω αυτού, όπως τραγούδια, ταινίες και βιβλία, θα επιφέρει τεράστια οικονομική ζημιά για τις δισκογραφικές εταιρείες, για τους παρόχους διαδικτυακών συνδέσεων και για τους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι ήδη πλήττονται από την οικονομική κρίση. Ετσι δεν είναι απίθανο να δεχθεί τελικά η Επιτροπή τους περιορισμούς του Στρασβούργου ώστε να μην επιτρέπεται στις εθνικές αρχές τηλεπικοινωνιών να προχωρούν σε διακοπή σύνδεσης.
8. Αγροτική Πολιτική
Π αρά το γεγονός ότι για πολλά χρόνια το Κοινοβούλιο είχε μόνο συμβουλευτικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέματα της γεωργίας, καθώς μάλιστα σε ορισμένα ζητήματα δεν ήταν απαραίτητη ούτε καν η γνωμοδότηση του Κοινοβουλίου, τα τελευταία χρόνια τα μέλη του ασκούν όλο και μεγαλύτερη επιρροή στην αγροτική πολιτική μέσω εκθέσεων και ψηφισμάτων.
Με δεδομένη όμως την επέκταση της διαδικασίας συναπόφασης και στα ζητήματα που αφορούν την ΚΑΠ, το Κοινοβούλιο επιδιώκει την αναθεώρηση ορισμένων διατάξεων με γνώμονα τη στήριξη των αγροτών. Μεταξύ άλλων επιδιώκεται η μείωση των παρακρατήσεων που επιβάλλονται στις ενισχύσεις των αγροτών, καθώς και ο περιορισμός της έμμεσης φορολόγησης (ΦΠΑ) η οποία επιβαρύνει την προσφορά υπηρεσιών στην αγροτική οικονομία. Προσφιλές πεδίο προστριβής μεταξύ Κοινοβουλίου και Συμβουλίου είναι ο προϋπολογισμός, δηλαδή το ύψος και ο τρόπος κατανομής των κοινοτικών πόρων που διατίθενται για την αγροτική πολιτική. Ο εξορθολογισμός των ενισχύσεων που δίνονται στους παραγωγούς αλλά και η σταδιακή κατάργηση των ποσοστώσεων που επιβάλλονται στη γεωργία συγκαταλέγονται μεταξύ των αιτημάτων προς την Επιτροπή. Το Στρασβούργο επιδιώκει ακόμη τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ προς την κατεύθυνση της προώθησης της καινοτομίας και της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας των νέων αγροτών.
Το σίγουρο είναι ότι η ΚΑΠ χρήζει επείγουσας αναθεώρησης, καθώς οι αγροτικοί πληθυσμοί σε πολλές «μικρές» χώρες της Ενωσης στενάζουν ήδη από τον συνδυασμό της υπερχρέωσης στις τράπεζες και των γεωργικών «πειραμάτων» ορισμένων μαθητευόμενων μάγων στις Βρυξέλλες
Βήμα...