Η 7η θέση του Σάκη στη Εurovision μας απασχολεί περισσότερο από τις Euroεκλογές της 7ης ΙουνίουΣάββατο αργά το βράδυ. Ένα απέραντο πέπλο σιωπής έχει απλωθεί στην Αθήνα. Τα μαύρα μαντάτα έχουν φθάσει σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε σπίτι, σε εστιατόρια και καφετέριες. Oι τηλεοράσεις κλείνουν βιαστικά.
Ο Sakis βγήκε 7ος στη Μόσχα και σε ορισμένα σκυθρωπά πρόσωπα η ήττα της 16ης Μαΐου 2009 μοιάζει δυσβάσταχτη. Η νέα "Μεγάλη Ιδέα" -να πάρουμε στη Μόσχα την πρωτιά της Eurovision- χάθηκε με τις δύο τρεις πρώτες νότες από το βιολί του μισητού Αλεξάντερ Ρίμπακ.
Αλίμονο. Η 7η θέση του Σάκη στη Εurovision μας απασχολεί περισσότερο από τις Euroεκλογές της 7ης Ιουνίου για την ανάδειξη των 736 ευρωβουλευτών παρά τη διαφημιστική καμπάνια του Ευρωκοινοβουλίου και των κρατών - μελών!
Όπως άλλωστε κατέδειξε και η δημοσκόπηση της Public Issue, του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής οι Έλληνες πολίτες ενδιαφέρονται περισσότερο για την επίλυση των εσωτερικών τους προβλημάτων, και ελάχιστα ενδιαφέρονται για τις ευρωεκλογές, αν και στην πράξη η επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων περνάει μέσω Βρυξελλών!......
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Υπάρχει "ευρωαδιαφορία": Σε πρόσφατο ευρωβαρόμετρο, μόνο το 16% των ερωτηθέντων σε δείγμα 27.000 ευρωπαίων πολιτών, δήλωσε ότι γνωρίζει πως τον Ιούνιο γίνονται ευρωεκλογές και μόνο το 34% από αυτούς δήλωσαν ότι ίσως προσέλθουν στις κάλπες.
Η Ενωμένη Ευρώπη λοιπόν δεν είναι πλέον ελκυστική για το μέσο ευρωπαίο πολίτη, με αποτέλεσμα οι ευρωεκλογές να διαφημίζονται λες και είναι απορρυπαντικό με "μπλε και πράσινους κόκκους" ή σποτάκι της Eurovision.
Οι λόγοι της αποξένωσης των πολιτών από το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης είναι γνωστοί όμως, και δεν είναι βέβαια ζήτημα μάρκετινγκ. Γιατί τι να σου κάνει και το μάρκετινγκ αν το "προϊόν" είναι προβληματικό;
Γιατί σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά τη θεσμική αναβάθμισή του με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, παραμένει ψαλιδισμένο σε αρμοδιότητες, με τα λόμπι και τους 40.000 ευρωπαίους γραφειοκράτες να έχουν τον πρώτο λόγο.
Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δε λογοδοτεί σε κανέναν, λειτουργώντας έτσι ερήμην 500 περίπου εκατομμυρίων πολιτών, imperium in imperio (κράτος εν κράτει). Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, μπορεί να εμφανίζεται σε Επιτροπές της ΕΕ αλλά όχι στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ούτε μπορεί να ελεγχθεί από αυτήν!
Και για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όμως τίθεται θέμα. Δε μας διαφεύγει και το θετικό έργο της, ωστόσο το γεγονός παραμένει: μια ομάδα ανθρώπων διαθέτει δυσανάλογα μεγάλη ισχύ, δοθέντος ότι δεν εξελέγησαν απευθείας από τον ευρωπαίο πολίτη παρά τη συμμετοχή στις αποφάσεις τους του Ευρωκοινοβουλίου και των κρατών - μελών.
Είναι παράλογο να ψηφίζεις για ευρωβουλευτές και να μην ψηφίζεις για επίτροπο!
Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε και τα γνωστά παλαιοκομματικά. Το εκάστοτε υπερισχύον στις δημοσκοπήσεις μεγάλο κόμμα αξιοποιεί τις ευρωεκλογές μόνο και μόνο για να τους προσδώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα ενόψει των εθνικών εκλογών, και όλα μαζί βλέπουν τις ευρωεκλογές μόνο σαν μια καλή ευκαιρία/ αφορμή για να συγκρουστούν περισσότερο.
Αλήθεια γνωρίζετε τις αποφάσεις που λήφθηκαν στην ΕΕ για τη λαθρομετανάστευση, την άποψη των περισσότερων ελληνικών κομμάτων για το θέμα αυτό και τη στάση που τήρησαν στις Βρυξέλλες; Ακριβώς.
Πώς μπορεί λοιπόν ο ευρωπαίος πολίτης να μην αισθάνεται αποξενωμένος από την Ευρώπη όταν γνωρίζει καλά ότι οι υπερεθνικές αρχές λαμβάνουν ερήμην του αποφάσεις για ζητήματα που επηρεάζουν τη ζωή του ενώ οι εσωτερικές πολιτικές δυνάμεις προτιμούν να αναλώνονται σε καβγάδες;
Ευρώ δεν έχουμε, Eurovision έχουμε (και θα συνεχίσουμε να έχουμε θέλουμε δε θέλουμε.), όραμα για το αύριο δεν έχουμε