Είχα πάει προ ημερών σε μία παρουσίαση βιβλίων όπου παραβρισκόταν άνω των 100 εκλεκτοί και σοβαροί προσκεκλημένοι (δικηγόροι , γιατροί, οικονομολόγοι , δάσκαλοι και γνωστοί λογοτέχνες ) .Ενώ είχε αρχίσει η παρουσίαση του βιβλίου , επί μισή ώρα περίπου παράλληλα με τον παρουσιαστή , ένας νέος άνδρας μιλούσε συνεχώς στο κινητό του τηλέφωνο . Καθώς είχε γυρισμένη την πλάτη του προς το κοινό , δεν φαινόταν να αντιλαμβάνεται την δυσφορία που προκαλούσε η συμπεριφορά του σε ομιλητές και ακροατήριο . Δεν θα με απασχολήσει η συμπεριφορά του συγκεκριμένου κυρίου , η οποία άλλωστε μου έδωσε την αφορμή να προβληματιστώ πάνω σε ένα ζήτημα που αποδείχτηκε για μένα πολύ σοβαρότερο και από αυτήν την παρουσίαση του βιβλίου.
Από νωρίς είχα αρχίσει να διερωτώμαι αν και πότε κάποιος από τους υπεύθυνους του χώρου ή της παρουσίασης ή από το ακροατήριο γενικότερα , θα απευθυνόταν στον κύριο που τηλεφωνούσε για να του υποδείξει , με τον όποιο τρόπο , να σταματήσει να μιλάει στο τηλέφωνο ή να απομακρυνθεί από τον χώρο .
Κάποια στιγμή και μετά από αρκετή ακόμα ώρα που τηλεφωνών και παρουσιαστές μιλούσαν παράλληλα , απευθύνθηκα στην κυρία που σχολίαζε εκείνη την στιγμή το βιβλίο και την παρακάλεσα να διακόψει για λίγο την παρουσίαση μέχρι να τελειώσει ο κύριος το τηλεφώνημα του ώστε να μην τον ενοχλούμε . Ο άνθρωπος συναισθάνθηκε αμέσως το λάθος του και έκλεισε ακαριαία το τηλέφωνο .
Η απορία μου όμως , για το τι φταίει και όλοι εμείς οι άλλοι γίναμε τόσο παθητικοί και αδρανείς παραμένει !
Θεωρώ ότι είναι ανάγκη να βρούμε με τι και πως μας μπόλιασαν και μας αφιόνισαν ώστε αυτή η παθητικότητα και η αδράνεια μας να έχει περάσει πλέον και σε όλα τα σοβαρά που συμβαίνουν γύρω μας .
Αγαπητοί μου φίλοι είχα προ ημερών αυτή την εμ ειρία και ένοιωσα έντονη την ανάγκη να την μοιραστώ μαζί σας και να σας προκαλέσω και να παρακαλέσω να διαθέσετε λίγο από το χρόνο σας για να μου γράψετε σε ένα σύντομο σχόλιο την άποψή σας για το τι νομίζετε πως μας συμβαίνει .
Λεωνίδας Ορφανουδάκης