Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης«η πρόσκληση της κοινωνίας σε ανυπακοή συνιστά επικίνδυνη κίνηση αμφισβήτησης των θεσμών και πρόκλησης κοινωνικής αναταραχής».Α. Ανδριανόπουλος
«Ο υπήκοος δεν χρειάζεται καμία άλλη αρετή εκτός από την υπακοή και την καρτερία»Marquis de Sade
Σε πρόσφατο άρθρο του στην ιστοσελίδα του (Διάβασε εδώ), ο Α. Ανδριανόπουλος, ανησυχώντας για την τύχη του λαού, γράφει: «λυπάμαι αν χαλάω κάποιων την ησυχία και πνευματική ραστώνη αλλά η πρόσκληση της κοινωνίας σε ανυπακοή συνιστά επικίνδυνη κίνηση αμφισβήτησης των θεσμών και πρόκλησης κοινωνικής αναταραχής. Η ανυπακοή στους νόμους και στις επι μέρους διοικητικές διατάξεις, που προφανέστατα καλεί το ΚΚΕ να πράξουν οι πολίτες, οδηγεί σε αναστάτωση και κοινωνική αποσύνθεση. Με περισσότερο πιθανά θύματα τις κοινωνικές ομάδες που ιδιαίτερα το κόμμα αυτό θα ήθελε να προστατεύσει και να ενισχύσει».
Ο φίλος μας (του λαού), ζήλεψε τη δόξα ενός άλλου «φίλου του λαού», του Μαρκησίου Ντε Σαντ, που πριν 200 περίπου χρόνια έγραφε: «Ο υπήκοος δεν χρειάζεται καμία άλλη αρετή εκτός από την υπακοή και την καρτερία…η μεγαλύτερη δυστυχία πηγάζει από την ανατροπή αυτής της αρχής….Το μόνο φάρμακο αποφυγής δεινών βρίσκεται σε έναν τρόπο διακυβέρνησης που σφίγγει την αλυσίδα, εκδίδει αυστηρούς νόμους, αποφεύγει τη διαφώτιση του λαού, αντιστέκεται σε κάθε πηγή γνώσης που μπορεί να χειραφετήσει το λαό και όταν λέω λαό εννοώ την ευτελή και διεφθαρμένη τάξη, που εγκατεσπαρμένη στη γη όπως η ακαθαρσία της φύσης, δεν είναι σε θέση να ζήσει παρά μόνο με τον ιδρώτα του προσώπου της»(Marquis De Sade: Histoire de Justine Amsterdam 1797) .
Αν ανατρέξουμε πίσω στο παρελθόν θα βρούμε πολλούς τέτοιους φίλους του λαού, όπως τον υπερσυντηρητικό φιλόσοφο Louis-Gabriel-Ambroise de Bonald, που έγραφε: «η μοναδική συνάθροιση του λαού πρέπει να είναι στην εκκλησία ή στον .....
.στρατώνα. Εκεί δεν σκέπτονται. Εκεί μόνο ακούνε και υπακούνε» (De Bonald:Pensees sur divers et discourse politiques (Paris 1817).
O Γνωστότερος των λεγόμενων φίλων του λαού είναι σίγουρα ο βρετανός πάστορας και οικονομολόγος T.Mάλθους, που την ίδια περίπου περίοδο έγραφε:«ο λαός πρέπει να εκπαιδευτεί έτσι, ώστε να θεωρεί τον εαυτό του την κύρια αιτία της αθλιότητάς του. (T.R.Malthus: An Essay on the Principle of Population 1798). Αφού αναφερθήκαμε σε μερικούς φίλους του λαού, ας μην αφήσουμε απ έξω τον διασημότερο, τον Α. Παύλο:«οφείλουμε να υποτασσόμαστε στην εκάστοτε εξουσία διότι δεν υπάρχει εξουσία που να μην έχει τη βούληση του Θεού». (Προς Ρωμαίους Κεφ. ΙΓ. Παρ.1 )«υπενθύμησε σε αυτούς να υποτάσσονται στις αρχές και στην εξουσία και να πειθαρχούν» ( Προς Τίτον Κεφ. Γ. παρ. 1).
Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες τέτοιους φίλους του λαού, που όχι μόνο καλούσαν τους λαούς να υποτάσσονται στην εκάστοτε εξουσία, για το καλό τους βεβαίως-βεβαίως, αλλά εναντιωνόταν με κάθε μέσο σε κάθε ανυπακοή, φτάνοντας μέχρι και στον αφορισμό των ανυπότακτων (βλέπε Ελληνική επανάσταση). ‘Φαίνεται πως ο κύριος Ανδριανόπουλος συνεχίζει αυτήν την παράδοση με πιο ήπιους χαρακτηρισμούς, αλλά δεν είναι ο μόνος. Προσποιούμενοι τον ακροδεξιό, μιλήστε περιφρονητικά για τη συλλογική νοημοσύνη του λαού μας και για το πόσο απολίτιστος και καθυστερημένος είναι, με πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, και τότε θα εκπλαγείτε. Οι περισσότεροι πολιτικοί, μετά από μερικές θητείες αλλοτρίωσης, διαφθοράς και υποκρισίας απομακρύνονται τόσο πολύ από το λαό, που στο τέλος τον περιφρονούν και τον σιχαίνονται, όπως και τον εαυτό τους. Για πολλούς ισχύει υποσυνείδητα η ρήση του μεγαλύτερου των Marx Brothers: «δεν θα γινόμουν ποτέ μέλος σε μια λέσχη, που θα δεχόταν εμένα σαν μέλος».
Τους ανυπάκουους ψηφοφόρους όμως, τους μισούν, τους φοβούνται και κατά βάθος τους σέβονται, οι κύριοι αυτοί. Καλύτερα να σε μισούν παρά να σε περιφρονούν και να σε σιχαίνονται ψηφοφόρε. Τέτοιους πολιτικούς, αντί να τους γλύφεις τον ποπό για ένα ασήμαντο ρουσφετάκι, γύρισέ τους τον δικό σου. Θα νιώσεις επιτέλους πολίτης και όχι ραγιάς-υπήκοος.