Ο ΠΡΩΗΝ πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Γ. Γραμματικάκης αποτελεί ένα κεφάλαιο για την Κρήτη. Όχι μόνο για την εκλαϊκευτική σοφία του ως καθηγητού Φυσικής, όταν απευθύνεται σε μη ειδήμονες, όπως εμείς, αλλά και ως ερευνητής (Πείραμα Πύλου). Παραμένει δε ένας σημαντικός και γοητευτικός συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων. Ως προσωπικότητα αποπνέει πραότητα και ηρεμία, όταν εμφανίζεται στα τηλεοπτικά κανάλια. Ο δε λόγος του -περί παντός του επιστητού- είναι ειλικρινής και παιδευτικός, κι όταν ακόμη είναι πολιτικά καταγγελτικός.
ΒΑΘΥΣ γνώστης των θεμάτων της επικαιρότητας, μιας και συμμετείχε σε πολλές Επιτροπές εκπαιδευτικών θεμάτων και όχι μόνο, εκφράζει απόψεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας, πάντα ενδιαφέρουσες. .....Σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση (Κρήτη ΤV, στον δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη, 24 (Ε26)/4/09) δε δίστασε να μιλήσει για «επαγγελματισμό» στην πολιτική και για «συντεχνία» πολιτικών βλέποντας τα τόσα και τόσα απογοητευτικά που συμβαίνουν γύρω μας. Ο αγώνας μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, είπε, δεν είναι να λεχθεί στον λαό η τραγική αλήθεια της πράγματι οικτρής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει ως κράτος, αλλά να αναδειχθεί -μέσω των ΜΜΕ- ποιο απ' τα δυο κόμματα είναι λιγότερο... διεφθαρμένο!
ΚΑΙ, βέβαια, με τα λόγια και τα θα, τις υποσχέσεις και τα προεκλογικά τερτίπια, τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ως κοινωνία, δεν λύνονται. Οι πολιτικοί μας δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί σε ποια δεινή κατάσταση βρίσκεται ο μέσος Έλληνας πολίτης, λες και δεν συνέβη τίποτα με τα οργιώδη σκάνδαλα, αλλά και τη διεθνή οικονομική κρίση. Θαρρείς και ζούνε σε άλλη χώρα!
ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ με αυτόν τον τόπο δεν είναι μόνον ότι πλήττεται από μια παρατεταμένη οικονομική κρίση (τα τούνελ, δίχως φως που λένε και οι μεν και οι δε όταν έρχονται στην εξουσία), είναι και η γενικότερη κοινωνικοπολιτική, κυρίως ηθική, χρεοκοπία. Για τον λόγο αυτό, ο απλός Έλληνας δεν ενδιαφέρεται τόσο, αν αύριο θα είναι το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ή κάποιος άλλος σχηματισμός. Αυτό που μας ενδιαφέρει ως σύνολο είναι να ειπωθεί η αλήθεια και ποια σκληρά μέτρα πρέπει να ληφθούν (άσχετα με το πολιτικό κόστος), ώστε να βγούμε απ' το αδιέξοδο. Ο Ομπάμα το έκανε στην Αμερική. Τον ακολουθούν σίγουρα κι άλλοι πολιτικοί. Εμείς, ως πότε θα επιμείνουμε στην αλληλοεξόντωση των διεφθαρμένων πολιτικών μας, και μάλιστα με την ψήφο μας;
πηγή Χανιώτικα Νεα