Γράφει ο Ευγένιος ΑδρικόπουλοςΤούτος είναι πρωινός καφές. Αχνιστός. Μυρωδάτος. Βουτηγμένος στην ανάσα των θαμώνων του. Γουλιά και θέση απέναντι στα πρόσωπα. Απέναντι στα πράγματα. Απ’ αυτές που σου παρέχουν δωρεάν τον παλμό των Ελλήνων. Την έγνοια τους. Για την πατρίδα. Για την οικογένεια. Για τον γείτονα. Μας είχε λείψει.. Τα κοινωνικά καφενεία μαραίνονταν. Τα κατακόρυφα σπήλαια που πολλοί ονομάζουν και διαμερίσματα μας αποξένωναν. Η δουλιά έγινε δουλεία και ολοένα μας μάζευε τον χρόνο. Τον δικό μας χρόνο. Και ξαφνικά εκεί στον απόλυτο θάνατο της κοινωνικής ξηρασίας ήρθες στην αρχή σαν σταγόνα ρε καφετζή. Για να μετεξελιχθείς σε επικοινωνιακή καταιγίδα.. Χαρά ς το κουράγιο σου.. Γιατί θέλει δουλειά.. Νάσαι καλά και να έχεις χρόνια καλά χρόνια πολλά μπροστά σου.
Ευγένιος