Της ψυχολόγου Βικτωρίας Πρεκατέ
.
Ο φόβος, που τόσο άφθονα προσφέρεται από τα ΜΜΕ σχετικά με την οικονομική κρίση, είναι στάση έντονα μεταδοτική - κολλητική, θα έλεγε κανείς.
Ακολουθεί η εισήγηση για κάποιους τρόπους που θα μας βοηθήσουν
να διατηρήσουμε την ισορροπία μας.
.
Όταν βλέπουμε τους γύρω μας να τρέμουν σχετικά με τη φτώχεια, αναλογιζόμαστε «μήπως έχουν δίκιο, μήπως δεν έχω πάρει χαμπάρι τι γίνεται, μήπως πρέπει κι εγώ να αρχίσω να φοβάμαι?». Το ίδιο ισχύει και για την αδιαφορία για τους άλλους- όταν βλέπουμε τους γύρω μας να σκέφτονται μόνο τις ατελείωτες δικές τους ανάγκες, αναρωτιόμαστε μήπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο, αλλιώς θα μείνουμε πίσω... Θέλει θάρρος και δύναμη να μη παρασυρόμαστε, αλλά να μείνουμε σταθεροί σε μια θέση ηρεμίας κι εμπιστοσύνης, ό,τι κι αν κάνουν οι υπόλοιποι. Μπορούμε να λειτουργήσουμε ως το φράγμα, που θα σταματήσει το κύμα φόβου να μεταδίδεται. Η στάση αυτή, επειδή ακριβώς είναι θετική, είναι πολύ ισχυρότερη από πολλές άλλες αρνητικές επιρροές μαζί.
.
Είναι καιρός ο...... φόβος μας να ξεπεραστεί, να αρνηθούμε να τιμωρούμε άλλο τον εαυτό μας με την απειλή της έλλειψης. Πώς μπορούμε πρακτικά να σταθούμε απέναντι στην απώλεια χρημάτων, θέσεων εργασίας και στο γενικευμένο άγχος που βλέπουμε γύρω μας? Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτό που επιθυμούμε στη ζωή μας?
.
1. Δηλώνουμε ξεκάθαρα μέσα μας, το παίρνουμε απόφαση ότι θα υπάρξει αφθονία και για εμάς. Πιστεύουμε ότι θα έχουμε φροντίδα. Πολλοί άνθρωποι, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, υιοθετούν σήμερα αυτή τη στάση αυτόματα, σχεδόν με χιούμορ. Δυστυχώς οι ειδήσεις παρουσιάζουν στις συνεντεύξεις συχνά εκείνους που γκρινιάζουν και φοβούνται.
.
2. Αν νιώθουμε στρες από τα αρνητικά μηνύματα γύρω μας, σταματάμε να τα ακούμε και σκεφτόμαστε κάτι άλλο. Δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα.
.
3. Εκφράζουμε την πρόθεσή μας για αυτό που χρειαζόμαστε, π.χ. μια δεύτερη δουλειά, σε ενεστώτα χρόνο και με απόλυτη βεβαιότητα, π.χ. «Έχω την τέλεια δεύτερη δουλειά, ακριβώς στις ώρες και με την αμοιβή που επιθυμώ». Αφού το εκφράζουμε, το αφήνουμε στην άκρη. Δεν έχουμε άγχος για αυτό. Κάθε φορά που πάνε να ξεπηδήσουν αμφιβολίες ή αρνητικές σκέψεις επαναλαμβάνουμε με αποφασιστικότητα τη θετική δήλωση. Έχουμε προγραμματίσει τον υποσυνείδητο νου μας να δεχτεί αυτό που ζήτησε και είμαστε βέβαιοι ότι θα συμβεί.
.
4. Μιλάμε σε ανθρώπους, με τους οποίους νιώθουμε άνετα, σχετικά με αυτό που ψάχνουμε-χωρίς άγχος και χωρίς αυτολύπηση. Οι άλλοι μπορεί να είναι τα κανάλια μέσα από τα οποία θα μας έρθει μια σημαντική πληροφορία ή ευκαιρία. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για ευκαιρίες και σημάδια. Ίσως ακούσουμε κάτι για κάποιο πρόγραμμα του δήμου στην τηλεόραση, ίσως στην κουβέντα κάποιου γνωστού ακούσουμε για ένα χώρο εργασίας που ίσως θα μπορούσαμε να ψάξουμε.
.
Η συχνότερη παγίδα εδώ είναι ότι οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τις ευκαιρίες ή τα σημάδια, τα απορρίπτουν κυνικά.. Ειδικά στη χώρα μας, όπου έχουμε συνηθίσει να απορρίπτουμε τα πάντα εκ των προτέρων ως άχρηστα! («Στην Ελλάδα, τίποτα δεν αλλάζει…» κλπ.). Δεν θα είμαστε αρνητικοί, δεν θα απαξιώνουμε τις νέες ευκαιρίες, αλλά θα έχουμε ευγνωμοσύνη και θα ερευνήσουμε περαιτέρω. Ακόμη κι αν αυτό που παρουσιαστεί, δεν είναι ακριβώς αυτό που είχαμε στο νου μας, ίσως είναι κάτι καλύτερο! Ίσως μας οδηγήσει με τη σειρά του κάπου αλλού σε κάποια άλλη χρονική στιγμή.
.
5. Όταν, στην αναμονή, έρχονται αμφιβολίες κι αρνητικές σκέψεις «τίποτα δε γίνεται, τι θα κάνω..» ή «όλα αυτά είναι θεωρίες, δε δουλεύουν» ή «δε θα ξεφύγω από τη φτώχεια», τις αναγνωρίζουμε ως ένα μικρό παιδί που γκρινιάζει, αλλά που δε χρειάζεται να πιστέψουμε αυτά που λέει. Χωρίς να θυμώνουμε ή να αγχωνόμαστε, αντικαθιστούμε με θετικές σκέψεις και περιμένουμε να περάσει η φάση της «γκρίνιας».
.
Όσο επικεντρώνουμε τη σκέψη μας στα θετικά στη ζωή μας, θα δούμε ότι έχουμε ήδη ξεπεράσει την κρίση και έχουμε βγει πιο δυνατοί. Συχνά, μία περίοδος έλλειψης ή αβεβαιότητας, βοηθά στην καλλιέργεια αρετών όπως της υπομονής, της πίστης, της αντοχής, της αυτάρκειας, της ευγνωμοσύνης. Ιδιότητες, που, εμείς οι νεότεροι, ελάχιστα έχουμε αναπτύξει στην εποχή του άκρατου καταναλωτισμού. Μήπως είναι τώρα η ευκαιρία?
.Από τον Αλκιμο
.brightplanet