Γράφει ο Παντελής ΜπουκάλαςΜε τα κατά κεφαλήν (και κατακέφαλα) σκάνδαλα να καταρρίπτουν κάθε ρεκόρ και με τα οικονομικά μας να μην είναι ιδιαιτέρως ανθηρά, παρότι οι οικονομικοί υπουργοί μάς διαβεβαιώνουν ότι όλα θα πάνε καλά διότι χειρότερα δεν γίνεται να πάνε, η εθνική μας αυτοπεποίθηση δεν είναι και στα καλύτερά της. Ευτυχώς που τα πάμε αρκετά καλά στις εξαγωγές, και τονώνεται έτσι το ηθικό μας, και ξαναρχίζουμε δειλά δειλά να πιστεύουμε ότι όντως είμαστε ο ομφαλός της Γης και το φως της. Βιομηχανικά προϊόντα δεν εξάγουμε βέβαια, και τα «βιολογικά» μας, που κάτι πήγαν να κάνουν τα τελευταία χρόνια στις αγορές της Γερμανίας, έχασαν την καλή τους φήμη, και μάλλον δεν φταίνε οι Γερμανοί γι’ αυτό. Αλλά τι αξία έχει να εξάγεις φθαρτή ύλη, που σήμερα είναι - αύριο δεν είναι, όταν εξάγεις ιδέες, φρέσκες, τολμηρές, ρηξικέλευθες.
Ιδού, μόλις μέσα στις τρεις πρώτες μεταπασχαλινές ημέρες εξήχθησαν από την πατρίδα μας προς την Εσπερία δύο ιδέες, για να ’χουμε έτσι να καμαρώνουμε και πάλι ότι εμείς κρατούμε τα Φώτα, κι εμείς τα δανείζουμε όποτε θέλουμε και σε όποιους θέλουμε. Η πρώτη ιδέα έφυγε από τα μέρη μας και στάθμευσε στο Παρίσι, που φημίζεται σαν Πόλη των Φώτων αλλά από τους δικούς μας φωστήρες δανείζεται αίγλη και σχέδια. Ακόμα και ο πολύς Σαρκοζί, που ώρες ώρες δείχνει ότι ο Καβάφης έγραψε για την αφεντιά του κι όχι για τον Δαρείο το ποίημα για την «υπεροψίαν και την μέθην», αναγκάστηκε να μαθητεύσει στον κ. Μαρκογιαννάκη και στον κ. Δένδια. Διάβασε ο αλαζών Γάλλος όσα σοφά αποφάσισαν οι υπουργοί μας, φθόνησε την αστραφτερή σκέψη και την κεραυνοβόλα δράση τους και, τι να κάνει, υιοθέτησε το σχέδιό τους: κήρυξε και αυτός παράνομη την κουκούλα όταν φοριέται σε διαδηλώσεις και, τάχα για να διαφοροποιηθεί, πρόσθεσε και τη μάσκα. Σιγά τη διαφοροποίηση. Ενα κόλπο ήταν για να μην αναγνωρίσει τα δικαιώματά μας και να μην τα πληρώσει, ως ο νόμος ορίζει. Οσο για τη μάσκα, κι οι δικοί μας το σκέφτηκαν αλλά τελικά το απέφυγαν για να μην ποινικοποιήσουν ολόκληρο τον ιατρικό κλάδο αλλά και ολόκληρη την περίοδο των Αποκριών, οπότε θα έπαιρνε η μπάλα και τον Ζορό - Ψωμιάδη.
Η δεύτερη εξαχθείσα ιδέα έκανε......
ακόμα μεγαλύτερο ταξίδι: πέρασε ολόκληρο Ατλαντικό και βρήκε το καταλληλότερο μέρος για να προσγειωθεί τα χείλη του Ντικ Τσένι, αντιπροέδρου επί Μπους και θησαυρίσαντος από τις δουλειές των εταιρειών του στο «εκδημοκρατισθέν» Ιράκ. Εκλήθη να μιλήσει ο κ. Τσένι για τα βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο και τι είπε ο μέγας δημοκράτης; Οτι «από τα βασανιστήρια οι υπηρεσίες μας έμαθαν πολλά χρήσιμα πράγματα, άρα δεν πρέπει να κατακρίνουμε τους βασανιστές». Ιδού. «Ο, τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», είχε πει ο κ. Βουλγαράκης. Και η ιδέα του έγινε εξωχώρια και αυτή, υπερπόντια, και διά στόματος του κ. Τσένι μετατράπηκε στη μορφή «ό, τι είναι χρήσιμο είναι και νόμιμο και ηθικό και δημοκρατικό» κι ό, τι άλλο θέλουμε; Είναι να μη ζητήσει τώρα πνευματικά δικαιώματα ο πρώην υπουργός μας;
Παντελής Μπουκάλας