Γράφει ο Ετγένπος Ανδρικόπουλος\Πρόκειται περί της μίας και μοναδικής λέξης που χαρακτηρίζει τις οικονομικές συνταγές για την θεραπεία μιας καπιταλιστικής ασθένειας διαχρονικής. Τουλάχιστον για τον τόπο μας ο οποίος θα είχε την «ευτυχία» να την περάσει σαν μια ίωση απλή αν δεν είχε την δυστυχία να αποθέσει την ανάρρωση της χώρας στους συγκεκριμένους διαχειριστές. Και εξηγούμαι.
Η καπιταλιστικές κρίσεις, γιατί δεν είναι η μοναδική, έχουν τις ρίζες τους στις σχέσεις παραγωγής. Τα χαρακτηριστικά τους είναι αντικειμενικά με την έννοια ότι οι εκδηλώσεις τους δεν εξαρτώνται από την υποκειμενική θέληση των ανθρώπων. Υποτάσσονται δηλαδή στους νόμους που διέπουν την καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη. Τους εσωτερικούς νόμους του ίδιου του συστήματος. Που οδηγούν αυτοί; Στην υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων τα οποία ή δεν δύνανται ή δεν βούλονται να επενδυθούν (κυρίως το δεύτερο που τους επιτρέπει να ιδιοποιούνται τα κέρδη και να κοινωνικοποιούν τις ζημιές) στις σφαίρες κυκλοφορίας τους έτσι ώστε να ανατροφοδοτήσουν με καύσιμα την παραγωγική και ως εκ τούτου την καταναλωτική μηχανή. Μένουν κατά συνέπεια στάσιμα στα σεντούκια ορισμένων που τα έχουν καταχραστεί.. Σαν να ακινητοποιείται η ζωή.
Η ακινησία ωστόσο είναι κάτι που η φύση σιχαίνεται και οι σοβαροί κεφαλαιούχοι επίσης. Και όπου υφίσταται είναι θέμα χρόνου να εισβάλει ένας νέος άνεμος δημιουργίας που κατά κανόνα στην οικονομία εκπροσωπεί το αποτέλεσμα των νέων τεχνολογιών για να εξακολουθήσουν αυτοί (οι κεφαλαιούχοι) να καταληστεύουν την εργασία μας. (όχι θα μας άφηναν ανεκμετάλλευτους.. χα..χα..) Προϋπόθεση όμως της ευεργετικής συνδρομής του δημιουργικού ανέμου, αποτελούν τα κέντρα έρευνας και τεχνολογίας η απουσία των οποίων στην πατρίδα μας είναι απαστράπτουσα. Αν δεν την έχεις δεν έχεις όχι μόνον εξελικτική παραγωγή, αλλά ούτε καν παραγωγή. Ιδού ο ένας και μοναδικός λόγος για τον οποίο η κρίση περνά (ακόμη) ξώφαλτσα της κοινωνικής μας επιδερμίδας και φυσικά ο λόγος για τον οποίο δεινοπαθούν κοινωνίες παραγωγικές με εξαγωγικές δραστηριότητες.
Κι όμως. Παρά την ευκρινέστατα θεατή αυτή αιτία τα δικά μας πολιτικά αρπακτικά επιμένουν παραπλανητικά σε διαγνώσεις του τύπου καζινοκαπιταλισμός των golden boys και επιτίθενται με νέα φορομπηχτικά μέτρα κατά ενός λαού, του δικού μας, που εξ αιτίας της μετανάστευσης του εσωτερικού κεφαλαίου προς βορά, ζει την δική του οικονομική κρίση εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Όχι πως ο καζινοκαπιταλισμός των golden boys δεν υφίσταται ή δεν υπήρξε. Η συμμετοχή του όμως στην κρίση είναι μηδενική σε σχέση πάντα με τους κατόχους των πάσης φύσης μέσων παραγωγής που ενθυλάκωσαν αφού προηγουμένως μετέτρεψαν σε χρυσό τον ιδρώτα μας για να έχουν τα κεφάλαια που απαιτούνται στην μπιρ-παρά εξαγορά των κρατικών φιλέτων ενός άκοπου και ακίνδυνου πλουτισμού.. Δηλαδή της λαϊκής περιουσίας! ( Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΟΣΕ, Λιμάνια, Εθνικοί οδοί, ΔΕΗ και άλλα..) Έτσι ξανά προς την.. δόξα τραβούν!!! Για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr