Στη συζήτηση που γίνεται στο καφενείο για την επανάσταση του 1821 φιλοξενήσαμε άρθρο των φίλων του paideia-gr (Διάβασε εδώ), αναφέρονται στο κάτωθι απόσπασμα από την "Ιστορία του Ελλ. Εθνους)
Ο ακαδημαϊκός Α. Δεσποτόπουλος γράφει σχετικά: «...Επικρίθηκε εν τούτοις ο Πατριάρχης και επικρίνεται ακόμη, επειδή έστερξε στον αφορισμό και έστειλε τις νουθετικές εγκυκλίους. Οι επικριτές όμως δεν αναλογίζονται τι θα πάθαινε το Έθνος, αν ο Πατριάρχης τηρούσε αρνητική στάση απέναντι...
στις αξιώσεις του Σουλτάνου. Συμμορφώθηκε, άλλωστε, τότε ο Πατριάρχης προς την σταθερή παράδοση της Εκκλησίας, που με παρόμοια στάση κατόρθωνε σε ανάλογες κρίσιμες περιστάσεις να σώζει το Γένος. ΄Αλλωστε θα ήταν εντελώς παράλογη και ανεύθυνη διαφορετική απόφαση. Αν δεν γινόταν ο αφορισμός, ήταν σχεδόν βέβαιο, ότι θα εξοντώνονταν εκατοντάδες χιλιάδες ορθοδόξων χριστιανών».(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών, τόμ. ΙΒ', σ. 32 και 36), Σε απάντηση δείτε του Διάταγμα ( Μπουγιουρντί) του Σουλτάνου που δείχνει το
αντίθετο(πατήστε εδώ για να δείτε το κείμενο από την ελληνογλωσση εφημερίδα της Βιέννης)
Ο Σουλτάνος δεν ήταν βλαξ. Εδωσε διαταγή να μην πειραχθούν οι έλληνες που δεν συμμετείχαν στην επανάσταση. Γνώριζε ότι οι υπήκοοι της αυτοκρατορίας του, στην συντριπτική τους πλειονότητα δεν ήταν τούρκοι. Αν άρχιζε γενικευμένες σφαγές κατά των Ελλήνων αυτό θα σήμαινε και το τέλος του. Αλλωστε αν διαβάσετε και άλλες εφημερίδες της εποχής, θα δείτε ότι παράλληλα με τους Ελληνες είχαν ξεσηκωθεί και άλλοι λαοί από την Περσία μέχρι την Σερβία και Ρουμανία.
Αλέξανδρος Πιστοφίδης