Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η πρόσφατη καμπάνια του απελθόντος Υπουργού Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας με στόχο την απόκτηση φορολογικής συνείδησης από τους πολίτες, με γέμισε θλίψη.
Κάτω από τη γενική αποδοκιμασία -μέχρι και βιντεάκια σατιρικά υπήρξαν και άλλα ευτράπελα- οι "προωθητές" αποθαρρύνθηκαν και τελικά σταμάτησαν τα διαφημιστικά σπότς της πανθομολογούμενα αποτυχημένης και θλιβερής αυτής υπόθεσης.
Λέτε οι άνθρωποι να μην ήξεραν πως να το κάνουν? Δεν ξέρω! Δεν πιστεύω ότι πρόκειται για κάτι τόσο απλό, όταν σχετίζεται με την πολιτική!
Πέραν τούτου -είτε γιατί το όλο κλίμα διευκόλυνε, είτε για να ξεφύγω από τη σχετική θλίψη που με γέμισε η εν λόγω πρακτική, τουλάχιστον όσον αφορά στην αισθητική της- με έσπρωξε στην αναζήτηση σχετικών ακαδημαικών και επιστημονικών κειμένων, που μελετούν τη συμπεριφορά και προτείνουν τρόπους επηρεασμού (θέλετε των πολιτών, θέλετε των ψηφοφόρων, θέλετε των καταναλωτών, διαλέγετε και παίρνετε), με στόχο την καθιέρωση κλίματος συναίνεσης στις κυβερνητικές πολιτικές.
Θα μείνω στο πολύ αναλυτικό κείμενο της Valerie Braithwaite, με τίτλο "Taxing Democracy: A New Approach to Tax Compliance", του 2002,
Τί μας λέει εδώ λοιπόν, η κυρία Braithwaite ?
Commitment,capitulation, resistance, disengagement and game playing!
Πως διαχειρίζεται αποτελεσματικά αυτές τις στάσεις και συναισθηματικές τοποθετήσεις μια κυβέρνηση, στα πλαίσια του καπιταλισμού βέβαια?
Ποιά είναι η σχέση με τα εκλογικά συστήματα και τις διαδικασίες ψηφοφορίας?
Αποδεικνύεται ότι κάποιοι βλέπουν περισσότερο σοβαρά αυτά τα ζητήματα.
Τι να τα κάνει όλα αυτά ο απελθών ή/και ο νέος Υπουργός Οικονομίας?
Λέτε ο κ. Αλογοσκούφης, να μην βρήκε κανέναν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο που διδάσκει -και θα διδάσκει πλέον και πάλι- να τον συμβουλεύσει, φτιάχνοντας ένα τέτοιου τύπου πόνημα?
Ή λέτε να μην το σκέφθηκε κάν ...ίσως γιατί ο τρόπος διακυβέρνησης της παράταξής του, δεν συνάδει ιδεολογικά με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και συναινέσεις πολιτών?
Σταύρος Κυριαζής