Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΝα διευκρινίσουμε δυο σημεία. Πρώτον ότι μεταξύ των δύο περιπτώσεων η διαφορά είναι χαώδης. Οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται εκεί όπου ήμασταν εμείς πριν από περίπου 200 χρόνια και διεκδικούν από άτακτος λαός να μετασχηματιστούν σε συντεταγμένο κράτος αφού προηγουμένως κατακτήσουν τα εδάφη που έχουν καταχραστεί οι αιμοσταγείς Ισραηλίτες. Δεύτερον εμείς τύποις είμαστε κράτος, το δικαίωμα στο έθνος μας αφαιρέθηκε από την πολυπολιτισμική πραγματικότητα, και κατά τύποις επίσης είμαστε μια από τις είκοσι κορυφαίες πολεμικές μηχανές που θεωρητικά κανένα παιδί έστω και «βάρβαρου» θεού θα αποπειρώνταν να επιβουλευτεί την ακεραιότητά μας, για να κάνω χρήση μιας έκφρασης εθνικοεπετειακού συρμού..
Το μόνο μεταξύ μας κοινό είναι πως γειτνιάζουμε με κράτη μινώταυρους οι οποίοι κατά κανόνα τρέφονται με ανθρώπινο κρέας. Οι Παλαιστίνιοι 53 χρόνια τώρα αντιστεκόμενοι έως εσχάτων καταβάλλουν σε αίμα τον φόρο τους στον βρικόλακα της Μέσης Ανατολής. Πολύ περισσότερα εμείς στον Αττίλα απέναντί μας αλλά στην λογική του ωχαδελφισμού. «Έλα μωρέ ένας βράχος είναι..» Όμως στην θέα του αιματοβαμμένου βράχου της Κύπρου πληγώνεται το μάτι σε όλους όσους έχουν ακόμη έστω ίχνη εθνικών ευαισθησιών. Ως κι αυτός ο αχυράνθρωπος του ΔΟΛ Βενιζέλος ή Τούρκογλου κατά το προηγούμενο επώνυμό του, όταν στριμώχθηκε υποχρεώθηκε ωμά και δημοσίως να παραδεχτεί πως «τι θέλετε τώρα, το 1974 ηττηθήκαμε!!!»
Ε, λοιπόν η κυνικά διατυπωμένη αυτή φράση αποφλοιώνει τον μύθο του χειραγωγημένου ΟΗΕ και καθιστά κάθε προσφυγή με βάση το Διεθνές Δίκαιο στα όργανά του ένα ακόμη επεισόδιο στην χολυγουντιανή επιθεώρηση που προβάλλουν διεθνώς οι Αμερικανοί με πρωταγωνιστή τον εκάστοτε Γεν. Γραμματέα του θεατρικού Οργανισμού. Έτσι για την ιστορία σας θυμίζω πως οι Παλαιστίνιοι έχουν προσφύγει μερικές δεκάδες φορές στο συμβούλιο ασφαλείας και σε ότι αφορά την Κύπρο εκκρεμεί ακόμη η εφαρμογή της απόφασης 44 του ίδιου οργάνου με την οποία απαιτείται η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων από την μεγαλόνησο. Όσοι ως εκ τούτων γράφουν για προσφυγές και άλλες παρόμοιες τρίχες ας έχουν υπ’ όψιν τους πως η κατακλείδα των διδαχών Ρούκουνα στο διεθνές δίκαιο αναιρούσε πετώντας στα σκουπίδια ότι ως το τέλος του βιβλίου του είχε διδάξει. Έγραφε:
«Δεν υπάρχει κατασταλτικός μηχανισμός για την παρεκτροπή κρατών μελών του οργανισμού από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ειμή μόνον ο πειθαναγκασμός!» Δηλαδή ο πόλεμος.
Κάτι που αν κρίνω από την τελευταία ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου για την κρίση στο Αγαθονήσι είναι ένα ενδεχόμενο που δεν βρίσκεται ούτε στα πίσω δωμάτια της κεφαλής τους.. Αντιθέτως. Κινούνται ξεκάθαρα στην καραγκιόζεια πολιτική που θέλει τον συμπαθή αντιήρωά μας να τρώει τόσο ξύλο ώσπου ο θύτης του να εξαντληθεί και να λιποθυμίσει! Καραγκιόζη μου γεια σου και… χαρά σου!!!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος