Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρκόπουλοςΕπιτέλους κανείς δεν βουτάει την γλώσσα του στην αλήθεια να ξεπλυθεί; Κανείς δεν αγγίζει την φωτιά να εξαγνιστεί; Κανείς δεν έχει άκαμπτη μέση ώστε να σηκώσει στον δικό του σταυρό το φορτίο των ευθυνών που του αναλογεί; Δεν υπάρχει ανάμεσα στα κόμματα τα αστικά ούτε ένα παλιάς κοπής αρσενικό που να αυτοκτονήσει για παραδειγματισμό;
Ο κοινωνικός ιστός έχει εδώ και χρόνια διαρραγεί από τους οικονομικούς αποκλεισμούς μιας σειράς κοινωνικών στρωμάτων και όχι μόνον μιας γενιάς. Συνέπεια αυτού η καθημερινή βύθιση του πατριωτικού μας συναισθήματος σε απροσμέτρητα βάθη με την ταυτόχρονη έκρηξη του φονικού ηφαιστείου που η λάβα του κουβαλά από τα σε κατάσταση αποσύνθεσης σωθικά μας την δυσοσμία ενός άκρατου ατομισμού. Το τομάρι μας. Που πωλείται φθηνά ακόμη και σε βαρβάρους στην υπόσχεση ότι δεν θα το γδάρουν έστω και αν του άξιζε..
Οι πάσης φύσης εχθροί δεν είναι πλέον προ των πυλών αλλά εντός των πυλών. Και όλοι για παραλλαγή φέρουν ονόματα Ελληνικά. Κρατικοί Αξιωματούχοι με ζωή διπλή. Η πρώτη του «φαίνεσται» της δήθεν υπεραπασχολούμενης στο όνομα του μίζερου δημόσιου συμφέροντος και η δεύτερη του «είναι» μιας υπόγειας χλίδας για τις ανάγκες της λιπαρής ζωής τους. Ορκισμένοι λειτουργοί της υγείας της δικαιοσύνης και της ενημέρωσης παραδόθηκαν γοητευμένοι από τα πλούτη του στον Μαμμωνά μετατρέποντας τους χώρους εργασίας τους σε βωβούς που θυσιάζουν τα θύματά τους.. Εκδοροσφαγείς επιχειρηματίες που στο όνομα του κέρδους και της ισχύος απομύζησαν και την τελευταία σταγόνα αίματος από τις ανθρωπόμορφες αγελάδες εξαντλώντας τις. Και τώρα που αναιμικές αυτές περιορίστηκαν σε μια κατανάλωση ισχνή για να τους κοιτάζουν εκδικητικά γελώντας σαρδόνια, οι εκδοροσφαγείς επιχειρηματίες επαιτούν δια μέσου του κράτους προνοίας του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων το έλεός τους! Και στην άκρη αυτού του νήματος ο «θάνατος του εμποράκου». Του εμποράκου που δεν αντιλαμβάνεται πως το μαγαζάκι του αλλά και την ζωή του πολύ πριν από τον κουκουλοφόρο του τα έχει κομματιάσει το σπάσιμο της επιταγής στις τράπεζες με τα ληστρικά επιτόκια.
Ζούμε έτσι σε μια χώρα που υπάρχει θεωρητικά και μόνον στο χάρτη και που κόντρα στην αναπαλλοτρίωτη σε πολλούς δοξασία πως δεν πεθαίνει ποτέ, έχει πεθάνει αλλά περιμένει την επίσημη ιατροδικαστική έκθεση ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την επιβεβαίωση του θανάτου της...
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.