Τι θέλουνε τα βρομόπαιδα;… Ντιπ σεβασμό δεν έχουν για τίποτα;… Έτσι ήμασταν εμείς;… Αποκλείεται να τα έχουν δει από μας όλα αυτά… Ρεζίλι μας κάνανε… Όλα τα έχουν τι στα κομμάτια ζητάνε;…. Το ζητάει ο οργανισμός τους το ξύλο!!!...
Όλοι μας τα ακούμε στη δουλειά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Τα διαβάζουμε στις εφημερίδες και στο Ίντερνετ. Μας τα λένε και οι φίλοι. Ξαφνικά γίναμε όλοι στόχος των κακών παιδιών μας…
Πόσο ανόητα είναι που βλέπουν και δεν κλείνουν τα μάτια στην κοινωνία της ξεφτίλας των μπαμπάδων τους… Πόσο άρρωστα είναι να μην θέλουν να προσκυνήσουν τους λαδιάρηδες πολιτικούς που ψηφίζουν οι γονείς τους… Τι άχρηστα που είναι που δεν απαιτούν να δουλεύουν 80 ώρες την εβδομάδα και να τους δίνουν 35 ευρώ τον μήνα(αφού οι Κινέζοι που είναι δισεκατομμύρια πληρώνονται λιγότερο… ) Τι τα πειράζει να βγαίνουν ημιμαθή από σχολεία και πανεπιστήμια, αφού στο κάτω – κάτω της γραφής δεν πρόκειται να βρούνε δουλειά… Γιατί είναι αχάριστα και δεν δέχονται την κοινωνία μας με όλα τα ελαττώματα της, και μεις τα ίδια δεν κάναμε;…
Ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι οι μεγαλύτερες ευτυχίες βασίζονται στα χειρότερα ψεύδη, και ήρθαν τα παιδιά μας να ανακαλύψουν και να μας δείξουν σε τι αυταπάτες έχουμε βασίσει τη ζωή μας. Δεν το αντέχουμε να δεχτούμε ότι δεν είμαστε ούτε οι τέλειοι γονείς ούτε τέλεια η κοινωνία που φτιάξαμε. Καιρός να συνέλθουμε, και με ψυχραιμία και λογική να αρχίσουμε να φτιάχνουμε τη ζωή και την κοινωνία μας, έτσι όπως ωμά αλλά δίκαια μας την δείχνουν τα παιδιά μας. Το μυαλό τους είναι πιο καθάριο από το δικό μας, και η ματιά τους πιο διεισδυτική από την αλλοιωμένοι δική μας. Από αύριο ξεκινάμε να φτιαχνόμαστε. Ποτέ δεν είναι τόσο αργά. Αρκεί να έχουμε Κουράγιο και Ελπίδα, και για οδηγούς τα παιδιά μας. Φαίνεται ότι ξέρουν καλύτερα από μας πάρα πολλά πράματα. Ευτυχώς για μας αυτά δεν έχουν ακόμα διαβρωθεί και δεν είναι σαν αυτά τα κουκουλοκρυβόμενα που καίνε και κλέβουνε και τηλεβλέπουμε.