Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΜήπως σήμερα, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, οφείλαμε να δούμε το Πολυτεχνείο ως μια πράξη μαθηματική που να εμπεριέχει την σχέση αίτιου και αιτιατού ως ισοδύναμα στοιχεία; Μήπως λέω μήπως οφείλουμε σήμερα με το μάτι του ψόφιου ψαριού να παραθέσουμε στεγνά δίχως την γόνιμη αλλά και παραμορφωτική υγρασία των ονείρων μας εκείνα τα κατοπινά πολιτικά στοιχεία που θα δικαιολογούσαν τον νεανικό μας ξεσηκωμό;
Τι διεκδικούσαμε; Τι πετύχαμε;
Διεκδικούσαμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της κοινωνικής δικαιοσύνης τον νοητό. Και πετύχαμε κυρίως με ευθύνη όλων όσων πρωταγωνίστησαν στην μεγαλειώδη εκείνη εξέγερση την πολιτική έκλειψή του. Πως; Με γκρίζα συντάγματα που ενισχύουν τους πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς για να παραδώσουν ανάλγητα στα κοινωνικά Γκουαντάναμο τις ανθρώπινες ψυχές από την αθέατη πλευρά του φεγγαριού.
Διεκδικούσαμε μια Ελλάδα που όπου πάμε να μην μας πληγώνει. Και πετύχαμε την εκκόλαψη μιας νέας γενιάς πολιτικών τεράτων που χρόνια τώρα διατρέφεται από το αίμα μας βαθαίνοντας, αντί ως μας υποσχέθηκε η αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου, να επουλώσει τις πληγές που η μαμά Ελλάς είχε προκαλέσει στα παιδιά της. Και το χειρότερο. Με την υπογραφή εκείνων που πρωτοστάτησαν στην ανατροφοδότηση της φωτιάς του ονείρου μας.
Διεκδικούσαμε στο περιπετειώδες ταξίδι της ζωής η Ιθάκη μας να είναι πάντα παρούσα για να απαγκιάζουμε με ασφάλεια όταν οι ανεμοθύελλες θα απειλούσαν την βιολογική μας τριήρη. Και πετύχαμε σήμερα τριάντα τέσσερα χρόνια μετά να βουλιάζουμε εξοκείλοντας στα αφιλόξενα και κοφτερά της βράχια. Κατασκευασμένα από την πολιτική εργολαβία των τότε σημαιοφόρων μιας ουτοπικής απ’ ότι εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ιδέας.
Άρα και όπως πανηγυρικά αποκαλύπτεται το αποτέλεσμα της μαθηματικής σχέσης αίτιου και αιτιατού για το Πολυτεχνείο δεν διασταυρώνεται. Δεν πειράζει. Ούτε και μετανιώνω. Σκεπάζομαι κι εγώ και όλοι όσοι μετείχαμε από θέσεις αφανείς με τα ξέφτια του ονείρου μας που μέσα στις καρδιές μας είχαμε υφάνει. Μου φτάνει να παρηγορούμαι στην σκέψη πως ίσως αύριο ξέφτι το ξέφτι κάποιοι από τους απογόνους μας υφάνουν ξανά την κουρελού και να αποδείξουν την επιτυχία τους μέσα από το επαναλήψιμο του πειράματος.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr