Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΚρυφτό παίζει η ελληνική κυβέρνηση. πίσω από την κρίση της οικονομικής απληστίας, που καιρό τώρα έχει υστερικά καταληφθεί η διεθνής αστική τάξη, Φαίνεται ξεκάθαρα από την μύτη του επί των οικονομικών υπουργού της κ. Αλογοσκούφη που έχει επιμηκυνθεί σαν του Πινόκιο ιδίως δε όταν εξαγγέλλει, μέτρα ανακούφισης των θυμάτων(!). Μέτρα ωστόσο που περιορίζει στους θήτες επικαλούμενος έωλα το απόλυτα ψευδές άλλοθι του ανταγωνισμού. Όμως:
Το θρίλερ αυτό προβάλλεται χρόνια δίχως να έχει βελτιωθεί ούτε κατά μία ποσοστιαία μονάδα ο όγκος των εξαγωγών έναντι των εκείνου των εισαγωγών. Αντιθέτως το μόνο μέγεθος που έχει ανεξέλεγκτα εκτοξευτεί στα ύψη είναι τα κέρδη των εικοσιέξη χιλιάδων μεγάλων εταιριών κατά 13% πέρυσι με προοπτική το νούμερο αυτό να τετραπλασιαστεί την επόμενη χρονιά δίχως ούτε ένα ευρώ από τα εισπραχθέντα κέρδη να έχει επενδυθεί στην χώρα μας δεδομένου ότι αφορούν πολυεθνικές. Η μηχανή μεταποίησης του λαϊκού ιδρώτα σε υπερκέρδη πουλυεθνικά είναι παμπάλαια και τίθεται σε λειτουργία τροφοδοτούμενη από τα καύσιμα της φορολογικής και εισφοροασφαλιστικής μείωσης . Στην Ελλάδα για παράδειγμα ο φόρος για τα κέρδη τους μειώθηκε από το 35% στο 25% και κατ’ αντιστοιχία οι ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις.
]
Ταυτόχρονα έκθεση της Ευρωπαϊκής επιτροπής διαπιστώνει πως η παραγωγικότητα στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 11,1 μονάδες και πως με βάση την επίδοση αυτή τίθεται η χώρα μας στην κορυφή των 27 χωρών της κοινότητας, παραλείποντας ένοχα να τονίσει, πως στην βιοποριστικά έσχατη είναι ο λαός της. Σύμφωνα όμως με την συνθήκη της Λισσαβόνας οι λαοί είναι ένα μέγεθος που συναρτάται αποκλειστικά με τα υπερκέρδη των πολυεθνικών και των μετόχων τους και όχι με την ευημερία τους.
Συνέπεια. Κατά την ανθρωποφάγα κούρσα στις αχανείς λεωφόρους της παγκοσμιοποίησης, τσιτωνόταν εκβιαστικά η λειτουργία της λαϊκής μηχανής, ανεβάζοντας στο κόκκινο στροφές και απόδοση, δίχως ωστόσο να καρπούται το παραμικρό. Και όχι μόνον. Ακόμη και για τα απολύτως απαραίτητα παραδινόταν στον τοκογλυφικό δανεισμό των «προστατών» της. Αλλά έστω και κάτω από την πίεση αυτή ίσως να τιθάσευε τις όποιες οικολογικές και εργασιακές ενστάσεις της για την ανώφελη υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση άχρηστων στην πλειοψηφία τους προϊόντων και υπηρεσιών, αν αυτές δεν αναδεικνύονταν από τους πλουτοκράτες σε αυτοσκοπό προκειμένου τα κέρδη να οδηγηθούν σε τζογαδόρικες προαγορές επισφαλών χρηματιστηριακών χαρτιών (subrimes τα δικά μας δομημένα δηλαδή) το ανεξόφλητο των οποίων οδήγησε στην χρεοκοπία το τραπεζικό κεφάλαιο και όχι όπως αποδεικνύεται τους τραπεζίτες.
Μια γκρίζα διεθνής εικόνα στην μαύρη προοπτική της οποίας συναντάται η χώρα μας που παρά την ανύπαρκτη βιομηχανική και την συρρικνωμένη αγροτική της παραγωγή θα πληγεί το δίχως άλλο από τις συνέπειες του διεθνούς ντόμινο, αφού η μία και μόνη οικονομική της πηγή, ο τουρισμός, θα μετασχηματίσει με την αστραφτερή του απουσία τους ξενοδοχειακούς κοιτώνες σε κοτέτσια! Που σημαίνει απώλεια αγοραστικού εισοδήματος και κατ’ επέκταση θέσεων εργασίας που δεν θα αφορούν μόνον τον τουρισμό. Κατάσταση για παράδειγμα που υποχρέωσε τους Σαρκοζί και Μέρκελ να συσπειρωθούν σωβινιστικά γύρω από την ενδοσυνοριακή ανακύκλωση του χρήματος αφού αυτό θα προέρχεται από την εθνική απόφαση της αγοραστικής αναθέρμανσης με δημοσιονομικά εργαλεία.. Αντιθέτως με την χώρα μας όπου ο Αλογοσκούφης αναθερμαίνει τις τσέπες εκείνων που αν άδειασαν, άδειασαν από την εξαγωγή του λαϊκού χρήματος στα Ελβετικά σεντούκια τους!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr