Είναι στους δρόμους, στα πάρκα, έξω απ¨ τα σπίτια μας. Πάντα φιλικά, σχεδόν πάντα φοβισμένα και εξαθλιωμένα. Η εικόνα της κοινωνίας και του α-πολιτισμού μας. Μέρος και μάρτυρες της αλλοπρόσαλλης καθημερινότητας μας. Συχνά τα αθώα και άκακα θύματα μας, που το μόνο κακό τους είναι να μας εμπιστεύονται. Μερικοί συζούμε κάτω απ΄ την ίδια γεύση. Συντρώμε, συμπαίζουμε, συγκοιμόμαστε ( πραγματικά πολύ ενοχλητικό για το σύντροφο μας που πρέπει να είναι πολύ cool για να το ανέχεται!... Ξέρεις τι είναι να ροχαλίζει ο σκύλος σου πιο πολύ από σένα και όταν το σπρώχνεις για να σταματήσει σου γρυλίζει κι΄ από πάνω;!!!.. ). Ο λόγος βέβαια για τα σκυλιά. Τι συνύπαρξη!, τι άδολη και ακατάπαυστη αγάπη και σεβασμός!. Ειδικά όταν πνίγεσαι στη δουλειά και θεωρώντας σε επικεφαλής του κοπαδιού τους (γιατί έτσι μας βλέπουν τα οικόσιτα σκυλιά ) σου ζητάνε να πας μαζί τους να γαβγίσεις που περνά απ΄ έξω αντίπαλος καταπατώντας την περιοχή τους. Αυτό συμβαίνει όταν ξαφνικά γίνεται χαμός με το γάβγισμα τους, μπαινοβγαίνουν στο δωμάτιο σου και κοιτάζοντας σε εννοούν: «Βοήθεια!...» Όταν επιμένουν και συ δεν τα καταλαβαίνεις, τότε σου τα σέρνουνε. Κάτι σαν το δικό μας: «Άντε ρε σήκω γιατί την έχουμε βαμμένη όλοι μας !...»
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ υπάρχει ένα καινούριο είδος σκύλων. Σκύλοι – συνοδοιπόροι των πάσης φύσεως διαδηλωτών. Θα τους έχετε δει και στις οθόνες σας. Όπου βαβούρα και ζωντανό, όπου δακρυγόνο και κόπρος… Σε μια από τις τελευταίες διαδηλώσεις οι καταστολείς χτυπούσαν ένα φοιτητή και ο σκύλος - ένα λυκόσκυλο- που συνόδευε την πορεία είχε ορμήσει πάνω τους και τους γάβγιζε για να μην τον χτυπούν. Ναι εκεί φτάσαμε να υπερασπίζεται σκύλος ανυπεράσπιστο άνθρωπο που τον ποδοπατούσαν, κλωτσοβολούσαν, ματσουκιάζανε και αγριοέβριζαν καμιά πενταριά πραίτορες κατά τα άλλα συνάνθρωποι του!…
Μη νομίζετε ότι επειδή είναι ζώα είναι και χαϊβάνια!... Τα σκυλιά είναι πιο έξυπνα από μας. Εκτός από τη δική τους γλώσσα, καταλαβαίνουν και τη δική μας. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε τη δική τους. Βοηθάνε στη διάσωση μας, όπως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί, εντοπίζουν τα ναρκωτικά και τις βόμβες εκεί που δεν περνά στους πραίτορες, αναγνωρίζουν ιεραρχία και τον πρώτο και σέβονται αντίθετα με τον άνθρωπο, μυρίζουν και καταλαβαίνουν την αρρώστια μας, ενώ είμαστε ανίκανοι οι ίδιοι, συναισθάνονται τις κατήφειες και τα άσχημα μας, ενώ διαισθάνονται και τον κίνδυνο μας, όταν εμείς Χριστό δεν καταλαβαίνουμε. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περισσότερο. Μπορεί ο εγωισμός σας να έχει τρωθεί από το γεγονός ότι πάντα σας κάνουν να πιστεύετε ότι είσαστε το ευφυέστερο είδος στη γη. Όποιοι σας το είπανε, προφανώς δεν είχαν συμβιώσει με σκύλους. Αν ναι, θα μάθαιναν να είναι και πιο ευαίσθητοι και πιο πολιτισμένοι προς το περιβάλλον και τα έμβια του. Δε θα κανάκευαν την αλαζονεία του ανθρώπινου είδους που είναι αυτοκαταστροφική.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, στροβιλίζει στο μυαλό μου αλλά δεν είμαι και τόσο ευφυής για να μιλώ τη γλώσσα τους και να τους απευθύνω το ερώτημα: «Πως μας βλέπετε ρε φιλαράκια;». Άραγε θα ζητούσαμε να ανοίξει η γη και να μας καταπιεί, που θα μας έκαναν σκουπίδι;. Ρεζίλι των σκυλιών που λέμε;.
Από την άλλη, με παρηγορεί το γεγονός ότι, επειδή ένα σκυλί έχει περισσότερη μπέσα και ευαισθησία από το δίποδο ζώο-άνθρωπο, μπορεί να μας σεβότανε και να μην έλεγε τίποτα. Σάμπως και θα τον καταλαβαίναμε!!!...