ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η υπόθεση Ζίμενς είναι ένα πλυντήριο. Στη Χαριλάου Τρικούπη, θεωρούν ότι μπορούν να βάλουν τα άπλυτα της εποχής του κ. Κ. Σημίτη στο μηχάνημα και να βγάλουν πεντακάθαρο το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει όμως τέτοιο απορρυπαντικό, με πράσινους κόκκους; Η αλήθεια είναι ότι η Ζίμενς- με την εμπλοκή πρώην συνεργατών του κ. Σημίτη- είναι κατ΄ αρχήν ένας μεγάλος κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ, όπως θα είναι και για κάθε κόμμα. Όλες οι καταστάσεις κινδύνου, όμως, αποτελούν ταυτόχρονα και ευκαιρίες για να αλλάξουν τα πράγματα και να γυρίσει η σελίδα. Το ερώτημα είναι, βέβαια, τι θα γράφει η νέα σελίδα και πώς θα ξαναγραφτεί η παλιά. Οι σελίδες σχίζονται εύκολα, αλλά η Ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει. Ό,τι και να κάνει τώρα το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι κυβέρνησε με τους «εκσυγχρονιστές». Μπορεί να τους διαγράψει, αλλά δεν μπορεί να διαγράψει το παρελθόν.
Η συζήτηση που δεν έγινε
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ του κ. Γ. Παπανδρέου για το πολιτικό σύστημα είναι πράγματι αξιοπρόσεκτες, αλλά κινδυνεύουν να βυθιστούν στην άχαρη συγκυρία, όπως δεν απαντούν στο ερώτημα που εξακολουθεί να δηλητηριάζει τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τους ψηφοφόρους του, νυν και πρώην: Τι έγινε τελικά κατά την περίοδο Σημίτη; Η ισχυρή Ελλάδα ή η Ελλάδα της μίζας;
Απέφυγαν κάθε πειρασμό να κοιταχτούν στον καθρέφτη για τέσσερα χρόνια. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ έχει υποχρέωση να συζητήσει το κυβερνητικό παρελθόν του, όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή η διαδικασία τη σημερινή συγκυρία.
Να συζητήσει και να πάρει μια απόφαση. Αν το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα πήγε πίσω, η επανίδρυση με ό,τι συνεπάγεται αλλαγή του ονόματος, των συμβόλων και των στελεχών- είναι μονόδρομος.
Αν το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα πήγε μπροστά, ας ακολουθήσουν το τυπικό της γαμήλιας τελετής στους καθολικούς: «Όποιος έχει αντίρρηση για τον γάμο, ας την πει τώρα. Αλλιώς, ας σιωπήσει για πάντα».