Το 1964 μία ομάδα Ελλήνων ανθρακωρύχων στην πόλη Βερβιέ αποφασίζουν να ιδρύσουν τη δική τους ποδοσφαιρική ομάδα, την "Ελλάς Βερβιέ". Χρόνια δύσκολα για τους περίπου 400 μετανάστες και τις οικογένειές τους στη βελγική αυτή πόλη, όπως άλλωστε και για όλους όσοι βρέθηκαν στις στοές των ανθρακωρυχείων της δυτικής Ευρώπης. Η ομάδα θα τους έφερνε όλους πιο κοντά και θα έδινε διέξοδο στον ελεύθερο χρόνο τους. Ξεκίνησε ως αναπληρωματική, για να ενταχθεί σύντομα στο τοπικό πρωτάθλημα, καθώς ορισμένοι εκ των παικτών είχαν συμμετάσχει και σε αγώνες στην Ελλάδα.
"Η ομάδα, που προϋπήρχε της ελληνικής κοινότητας της πόλης, από την ίδρυσή της συσπείρωνε τον Ελληνισμό και συνεχίζει και σήμερα να είναι σημείο αναφοράς για όλους εμάς που ζούμε εδώ", αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από το Βερβιέ ο πρόεδρος της κοινότητας, Κωνσταντίνος Κουμπούνης. Ο πατέρας του Δημήτρης, ο οποίος είχε πάει στο Βέλγιο από τη Δημητσάνα της Πελοποννήσου, ήταν άλλωστε ένας από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας της ομάδας και πρώτος πρόεδρος αυτής, που έφτασε, μάλιστα, να παίζει και στη Β΄ κατηγορία του βελγικού πρωταθλήματος.
Το 1974 το ΔΣ της Ελλάς Βερβιές προχωρεί στην αγορά ενός γηπέδου. Το χρέος ήταν μεγάλο, δαπανήθηκαν πολλά χρήματα. Ωστόσο, έπειτα από χρόνια όσοι αγάπησαν και δούλεψαν για την ομάδα κατάφεραν να το ξεπληρώσουν. Καθώς βρίσκεται σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης των 70.000 κατοίκων, ακόμα και ο δήμος τους έχει κάνει προσφορά να το αγοράσει, οι ομογενείς μας όμως αντιστέκονται, ως σύγχρονοι "Γαλάτες", όπως λέει ο κ. Κουμπούνης, παρ΄ όλο που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.