Περί συντάγματος , ζωής , ιδιοκτησίας και άλλων πολλών

Γράφει ο περαστικός -ευθύλογος
Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μελέτη των πρώτων συνταγμάτων στην Επίδαυρο (1822), στο Άστρος (1823) και στην Τροιζήνα (1827), όσον αφορά στο επίμαχο άρθρο που εξασφαλίζει την ιδιοκτησία, ζωή, τιμή και ασφάλεια των Ελλήνων. Ίσως βοηθήσει να καταλάβουμε κάποια πράγματα. Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΩ Α΄ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ

Η ιδιοκτησία, τιμή και ασφάλεια εκάστου των Ελλήνων, είναι υπό την προστασία των νόμων.
ΕΝ ΑΣΤΡΕΙ Β΄ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ
Η ιδιοκτησία, τιμή και ασφάλεια εκάστου Έλληνος, και παντός ανθρώπου, εντός της Επικρατείας ευρισκομένου, είναι υπό την προστασία των Νόμων

ΕΝ ΤΡΟΙΖΗΝΙ Γ΄ ΕΘΝΙΚΗΝ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ
Η ζωή, η τιμή και τα κτήματα εκάστου, εντός της Επικρατείας ευρισκομένου, είναι υπό την προστασίαν των νόμων.

Στα δυο πρώτα «συντάγματα» οι τότε συντάκτες φροντίζουν να κατοχυρώσουν την περιουσία πριν από την τιμή, ενώ η ζωή δεν αναφέρεται καθόλου! (Μακάρι να είναι τυχαίο)

Υπάρχει η ασαφής λέξη ασφάλεια. Μπορούμε π.χ. να φυλακίσουμε κάποιον για να είναι ασφαλής!
Μόνον στο τρίτο σύνταγμα αναφέρεται η ζωή και μάλιστα πρώτη.
Να θεώρησαν οι τότε αρμόδιοι οτι ήταν άκομψη η διατύπωση στα δυο προηγούμενα;
Ή μήπως υπερβολικά αποκαλυπτική, όσον αφορά τις προτεραιότητες τους;
Αν λάβουμε υπόψη μας οτι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων τότε ήταν αγράμματοι και πάμπτωχοι, καταλαβαίνουμε ποιοι ασκούσαν την επιρροή τους, για τον τρόπο με τον οποίο θα διατυπώνονταν τα διάφορα άρθρα.
Άλλωστε πάντα υπήρχαν αυτοί που σκοτώνονταν για τις άυλες αξίες και αυτοί που ζούσαν πολυτελώς με τις υλικές αξίες.
Οι τότε έχοντες και κατέχοντες, κατά κανόνα μεγαλοκτηματίες (τσιφλικάδες), - οι αριστοκράτες της Επανάστασης - είχαν κάθε λόγο να διατυπώνουν τα άρθρα με τέτοιον τρόπο ώστε να εξασφαλίσουν τις τεράστιες εκτάσεις τους, πεδινές ή ορεινές. Γιατί προφανώς με την λέξη περιουσία δεν εννοούν μόνον τις κότες και τα κατσικοπρόβατα!
Τις όποιες λίρες τους ήξεραν να τις προστατεύσουν και χωρίς το σύνταγμα.
Όσο για …χρηματιστηριακό κεφάλαιο είναι ευνόητο οτι δεν γίνεται λόγος.
Προφανώς υπήρξαν άδολοι και γνήσιοι πατριώτες που διέθεσαν τα πάντα - και τη ζωή τους - για την υπόθεση της Επανάστασης. Υποκλίνομαι ευλαβικά μπροστά τους.
Υπήρξαν όμως και εκείνοι που κατάλαβαν και εφάρμοσαν το σχεδόν αυτονόητο.
Οτι οι καλλίτερες ευκαιρίες για τη δημιουργία μεγάλης περιουσίας εμφανίζονται σε δυο περιπτώσεις.
Όταν δημιουργείται ένα κράτος και όταν καταστρέφεται ένα κράτος.
Αν κάποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά να δει τους νέους μεγιστάνες που δημιούργησε η κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ και η συνακόλουθη δημιουργία νέων κρατών.
Πότε πρόλαβαν να δημιουργήσουν - με την εργασία τους – αυτές τις κολοσσιαίες περιουσίες; Πριν από είκοσι χρόνια ακόμη και το βρακί τους (που λέει ο λόγος) ήταν κρατικό!
Υπάρχουν ακόμη και σήμερα ιδιόκτητα δάση χιλιάδων στρεμμάτων.
Πόση είναι η αξία τους; Πως εκτιμάται κατά τις μεταβιβάσεις;
Μήπως η κατάργηση του φόρου γονικών παροχών δεν είναι για το καλό του απλού – και φτωχού - πολίτη; Μήπως συμφέρει κάποιους άλλους;
Είναι τυχαίο οτι δεν υπάρχει ακόμη κτηματολόγιο και δασολόγιο ή μήπως σέρνονται ακόμη συμφέροντα και διεκδικήσεις από την εποχή της Τουρκοκρατίας και καθιστούν προβληματική τη σύνταξή τους;
Μήπως κάποιοι κληρονομικά έχοντες και κατέχοντες, δημιουργούν προσκόμματα γιατί έχουν λόγους να κωλυσιεργούν;
Και βέβαια δεν είναι ανόητοι να βάζουν οι ίδιοι το στουπί!
Τη στιγμή που υπάρχουν συμβόλαια θανάτου, πως θα υπάρξουν συμβόλαια εμπρησμών είναι το πρόβλημα;
Μήπως πίσω από τον κάθε εμπρηστή βρίσκεται και ένας ηθικός αυτουργός;
Μήπως ο εμπρησμός είναι «παραγγελιά»;
Μήπως αυτή η «πρεμούρα» να εξασφαλίσουμε συνταγματικά την περιουσία πριν από άλλες αξίες – ακόμη και πριν από τη ζωή - κρύβει κάτι;
Αν περιμένουμε να το δείξει το μέλλον, θα είναι πολύ αργά!