Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής...

 Το 2019 ο Άρειος Πάγος καταδίκασε οριστικά και αμετάκλητα δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών για το αδίκημα της αντιγραφής σε εξετάσεις της σχολής τους... Κατά των φοιτητών είχε κινηθεί το ίδιο το ΕΚΠΑ το 2012 και η υπόθεση έφτασε ώς το ανώτατο δικαστήριο, το οποίο και τους έκρινε ένοχους. Όλα ξεκίνησαν χάρη στην παρατηρητικότητα του καθηγητή που είχε αναλάβει να ελέγξει και να βαθμολογήσει τις εργασίες των δύο φοιτητών. Αυτό λοιπόν που πρόσεξε ο βαθμολογητής ήταν πως ενώ οι δύο φοιτητές είχαν καταλήξει σε ορθά και άξια να βαθμολογηθούν με άριστα συμπεράσματα στο τελικό σκέλος της εργασίας τους, το συνοδευτικό κείμενο υποδήλωνε παντελή άγνοια του αντικειμένου. Όλα αυτά στην πιο χαμηλή βαθμίδα κρίσης της ακαδημαϊκής κοινότητας...

Ας πάμε τώρα στην υψηλότερη βαθμίδα, που είναι οι διδακτορικές διατριβές. Εκεί όπου εσχάτως μάθαμε από τον κ. Πατούλη και την Τριμελή Συμβουλευτική του Επιτροπή πως αν το ειδικό σκέλος μιας διατριβής είναι γνήσιο και πρωτότυπο, το γενικό μέρος μπορεί να είναι και στο σύνολό του αποτέλεσμα αντιγραφής, καθώς εκεί συνήθως περιλαμβάνονται στοιχεία προϋπάρχουσας γνώσης, την οποία ο Περιφερειάρχης Αττικής δεν θεώρησε σκόπιμο να καταθέσει “με δικά του λόγια” αλλά προτίμησε να την αντιγράψει από προϋπάρχοντα διδακτορικά χωρίς καμία αναφορά στις πηγές. Βαθμολογήθηκε δε με άριστα για τις 15 σελίδες του ειδικού μέρους της διατριβής του από καθηγητές που θεώρησαν αμελητέα την αδυναμία ή την τεμπελιά του υποψήφιου να πείσει με “δικά του λόγια” πως κατέχει πλήρως το αντικείμενο. Και εκεί κρίνεται σήμερα ο κ. Πατούλης.

Σε αυτό το σημείο κρίνονται και αυτοί που τον έκριναν άριστο. Στην αδυναμία και στην αδιαφορία του να παραδώσει στην επιστήμη κάτι εξ ολοκλήρου πρωτότυπο και στο πώς αυτό γίνεται ανεκτό από ένα Πανεπιστήμιο που δεν διστάζει να κινηθεί νομικά ακόμη και κατά φοιτητών για το παράπτωμα της αντιγραφής σε εξετάσεις...

Πέτρος Κατσάκος

Η ΑΥΓΗ