Η διήμερη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις δημόσιες συμβάσεις, που υπερψηφίστηκε χθες μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία, επισκιάστηκε από τα μείζονα ζητήματα της επικαιρότητας: την τραγική κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας και τη δοκιμασία του κράτους δικαίου στην... υπόθεση Κουφοντίνα, με την κυβέρνηση να φαίνεται να αναμένει τον θάνατό του σε μια στρατηγική εκδίκησης.
Η αντιπαράθεση κυβέρνησης (την εκπροσώπησε ο Αδ. Γεωργιάδης, με επιδεικτικά απόντα τον πρωθυπουργό) και αντιπολίτευσης ήταν οξύτατη, έστω και αν ελάχιστα ασχολήθηκε με την ουσία του νομοσχεδίου. Το οποίο, ωστόσο, συμπυκνώνει τον κυνισμό του κυβερνητικού θιάσου, την τυχοδιωκτική αντίληψη της «κρίσης ως ευκαιρίας».
Ευκαιρίας για πλιάτσικο, για εξοργιστικές ρυθμίσεις υπέρ μεγάλων συμφερόντων, για ξεδιάντροπες απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους, για σαρωτική υποβάθμιση του δημόσιου ελέγχου στα δημόσια έργα.
Σε αδρές γραμμές, το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση είναι εύγλωττο: μπορεί να παίζουμε με τα νεύρα της κοινωνίας με τη χιλιομετρική φραγή μετακινήσεων, μπορεί να κοροϊδεύουμε ασθενείς και νοσηλευτικό δυναμικό για την ενίσχυση του ΕΣΥ, μπορεί να παραμυθιάζουμε εργαζόμενους και επιχειρήσεις με το σταγονόμετρο... στήριξης, αλλά οι «δουλειές» και οι «δουλίτσες» θα γίνουν. Οπως έχει προγραμματιστεί.
Στην αναμπουμπούλα του σκληρότερου εγκλεισμού, η κυβέρνηση έφερε ένα νομοσχέδιο 226 άρθρων, το φόρτωσε με άλλα 40 μέσω τροπολογιών, αλλάζοντας όλο το θεσμικό πλαίσιο των δημόσιων συμβάσεων προς το χειρότερο. Στο όνομα της επιτάχυνσης των δημόσιων έργων παραδίδει τον έλεγχό τους στους ιδιώτες που θα τα εκτελούν.
Θεσπίζει ένα πρωτοφανές σύστημα ιδιωτικής επίβλεψης και αυτοελέγχου των εργολάβων. Ακόμη και σε αυτό το διαβλητό σύστημα, που προκάλεσε την αντίθεση των εμπλεκόμενων φορέων και την κριτική της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής, ευνοεί εξόφθαλμα τους μεγάλους του κατασκευαστικού κλάδου, σε βάρος των μικρομεσαίων.
Και το κορυφαίο: παραδίδει τις περιοχές Natura, τους πολύτιμους οικοτόπους της χώρας, στον «αναπτυξιακό» ολετήρα, διακινδυνεύοντας τη σύγκρουση ακόμα και με τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., που διατηρούν μια αρκετά εναργή ευαισθησία στο πεδίο αυτό.
Ο κυβερνητικός νομοθετικός καταιγισμός δεν είναι τυχαίος. Εχει σχέδιο, στρατηγική και στόχο. Την άλωση του μεγαλύτερου μέρους από τα 72 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ από το συνονθύλευμα συμφερόντων που υπηρετεί. Με αξιοθαύμαστο ταξικό ζήλο, όπως οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε...
efsyn.gr