κόμμα του Ερντογάν (AKP) και ο ακροδεξιός σύμμαχός του του MHP εξακολουθούν να διατηρούν τη πλειοψηφία (290 + 49 = 339 από τις συνολικά 589 έδρες) υπερψήφισαν τη στρατιωτική επιχείρηση παρά την αντίθεση σύσσωμης της αντιπολίτευσης....
Το κεμαλικό Σοσιαλδημοκρατικό CHP και το Δεξιό IYI, αν και ενέκριναν τις επιχειρήσεις στη Συρία, καταψήφισαν την αποστολή στη Λιβύη. Αντίθετα το Αριστερό φιλοκουρδικό HDP καταψήφισε και τις δύο επιχειρήσεις.
Σημειώνεται πως το σχέδιο που εγκρίθηκε παρέχει πολύ μεγάλες εξουσίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως προς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο αριθμός των στρατιωτών, αλλά και το είδος της δύναμης, καθώς και άλλα τεχνικά θέματα και σημαντικές λεπτομέρειες, θα αποφασιστούν και θα εκτελεστούν από τον ίδιο τον Ερντογάν.
Η παρέμβαση στη Λιβύη εξυπηρετεί δύο στόχους: Από τη μία η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Σαράζ στην Τρίπολη, η οποία αποτελεί σήμερα και τον μοναδικό υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, χάνει έδαφος ενώ τα στρατεύματα του Χαφτάρ προελαύνουν και οι εκτιμήσεις ανέφεραν πως ακόμη η πρωτεύουσα θα μπορούσε να πέσει στα χέρια του.
Από την άλλη η συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα που υπογράφηκε μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης, σύμφωνα με τον Ερντογάν, πρέπει να τεθεί σε ισχύ τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες, αν και η εν λόγω συμφωνία έχει απορριφθεί από τον κοινοβούλιο της Λιβύης το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Χαφτάρ.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναζητά νέες εξωτερικές πολιτικές και στρατιωτικές επιτυχίες καθώς ολοένα και χάνει έδαφος στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Ωστόσο η στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων στη Συρία δεν πέτυχε τον στόχο της, καθώς ο Ερντογάν συγκρατήθηκε από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα.
Τις τελευταίες ημέρες, ο Ερντογάν πόνταρε και σε δύο ακόμη θέματα για να «τονώσει» τους υποστηρικτές του. Παρουσίασε ένα νέο «τουρκικό» αυτοκίνητο, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν ήταν και τόσο «τουρκικό». Πρόκειται για μοντέλο ο σχεδιασμός του οποίου ανήκει σε Ιταλό και το οποίο είχε ήδη παρουσιαστεί στην έκθεση αυτοκινήτων του Χονγκ Κονγκ το 2016, ενώ όλα τα ηλεκτρονικά χρησιμοποιούν την Αγγλική γλώσσα.
Το δεύτερο ήταν το σχέδιο για τη νέα διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, το οποίο ωστόσο δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση στους πολίτες. Οι επιστήμονες καταγγέλλουν πως το εν λόγω έργο θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και σεισμούς στην περιοχή, ενώ υπογραμμίζεται και η οικολογική καταστροφή που θα συντελεστεί στην ανατολική Θράκη. Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης δεν έπεισαν, ενώ σε καμία περίπτωση δεν δόθηκαν εξηγήσεις για τα «χρυσά» οικόπεδα που έχουν ήδη δοθεί σε συγγενείς του Προέδρου και σε Εμίρη του Κόλπου.
Ως εκ τούτου η Λιβύη θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ιδανικό πεδίο για τη νίκη, όπως υποστηρίζει το περιβάλλον του Ερντογάν. Εκτιμούν δε πως αν η κυβέρνηση Σαράζ επικρατήσει τότε η Τουρκία θα μπορεί να επωφεληθεί από τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας. Επιπλέον χάρη στη συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα, η Άγκυρα εκτιμά πως μπορεί να εμποδίσει τον συνασπισμό μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, που επιδιώξει την εκμετάλλευση των πόρων της Ανατολικής Μεσογείου και σχεδιάζουν την κατασκευή φυσικού αερίου που θα ενώνει το Ισραήλ με την Ευρώπη.
Τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία παρουσιάζουν την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη ως «την επιστροφή των Οθωμανών στο Μαγκρέμπ μετά από 109 χρόνια». Ωστόσο με εξαίρεση το Κατάρ, που αποτελεί και τον μοναδικό σύμμαχο της Άγκυρας, καμιά άλλη χώρα στην ευρύτερη περιοχή δεν υποστηρίζει την παρέμβαση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη. Η Τυνησία και η Αλγερία ανακοίνωσαν πως θα αντιταχθούν στις επιδιώξεις του τουρκικού στρατού. «Η επιστροφή των Οθωμανών» είναι μια έκφραση που ήδη προκαλεί αντιδράσεις στους αραβικούς λαούς.
Όσον αφορά την αποστολή των τουρκικών στρατευμάτων, ο Ερντογάν δήλωσε ότι ήταν θέμα αποδοχής της έκκλησης της νόμιμης και διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης. Ένας ισχυρισμός ωστόσο που απορρίφθηκε από πολλούς εμπειρογνώμονες. «Ο Σαράζ δεν αντιπροσωπεύει ολόκληρη το έθνος της Λιβύης, είναι ο ηγέτης μόνο ενός μέρους, ακόμη κι αν είναι αναγνωρισμένος από τον ΟΗΕ και την ΕΕ». Επιπλέον, στη Συρία, όπου η κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ ήταν πράγματι η μόνη νόμιμη κυβέρνηση στη Συρία, αλλά ο Ερντογάν έκανε τα πάντα για να τον ανατρέψει σε συνεργασία με τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο.
Η Λιβύη, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης και των πετρελαίων της, δεν είναι ακριβώς όπως η Συρία. Η Μόσχα, το Ριάντ, η Ρώμη, η Βαλέτα, το Αλγέρι, η Τύνιδα και αρκετές άλλες αραβικές - και μη – πρωτεύουσες έχουν τα δικά τους συμφέροντα στη χώρα και ήδη εμπλέκονται άμεσα η έμμεσα στη σύγκρουση. Το «λεωφορείο» είναι τόσο γεμάτο που δεν υπάρχει χώρος και για την Τουρκία. Οι στρατηγικοί αναλυτές υπενθυμίζουν επίσης πως ο Τουρκικός στρατός δεν έχει ούτε τα μέσα, ούτε την τεχνογνωσία για τέτοιες επιχειρήσεις, όπως και οι μισθοφόροι από τη Συρία που εστάλησαν στη Λιβύη με χρηματοδότηση από την Άγκυρα. Εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες, και το πλαίσιο που διαμορφώνεται, προμηνύουν την αποτυχία του Ερντογάν...
tvxs.gr