Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Τουλάχιστον
το «τείχος-Σάλλας» για να αποκρουστούν οι ορδές των βαρβάρων, ξένων και ντόπιων,
που με επιδρομές απειλούν να λεηλατήσουν τον πλούτο του ελληνικού λαού, το
κτίζουν άλλοι στον Τύπο – με το αζημίωτο φυσικά! Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο
για το «τείχος-Στουρνάρα»! Αυτός για να υπάρξει δεν διστάζει να προσδώσει ο ίδιος
στον εαυτό του ρόλο ήρωα στο κατασκοπικό μυθιστόρημα «επιδρομή στο νομισματοκοπείο».
Τουλάχιστον
ο κύριος Σάλλας για να συνεχίσει να υπάρχει, κατασκευάζει σε ύφος Τζον Λε Καρέ το
μυθιστόρημά του περί σωτηρίας του τραπεζικού οργανισμού τον οποίο εκπροσωπεί
και της εθνικής μας οικονομίας ασφαλώς - ένα πράγμα είναι αυτά - και αφήνει άλλους
να το διαδώσουν! Ο καθένας τη δουλειά του - σκέφτεται ορθοδόξως ο .....
άνθρωπος -
στη κατασκευή και διασπορά φημών για την πολιτική νομιμοποίηση της διασπάθισης δεκάδων
δις δημοσίου χρήματος και δόλιας λεηλασίας μικρομετόχων κατά την τρίτη και πλέον
φαρμακερή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία δεν αποκλείει ασφαλώς και μια
τέταρτη στο μέλλον της κρίσης!
Αντίθετα ο
κύριος Στουρνάρας μη διαθέτοντας την πολιτική στρουκτούρα του κ. Σάλλα, και σαν
παιδάκι ή έφηβος στον κόσμο της πολιτικής, δεν αυτοσυγκρατείται, δεν σέβεται
τον θεσμικό του ρόλο, ή απλώς παρασύρεται από ένα δημοσιογραφικό καλαμπούρι που
επί χρόνια υποδύεται τον Τζον Λε Καρέ, στην κατασκευή της πολιτικής
μυθιστοριογραφίας της Ελλάδας και εμφανίζεται ο ίδιος ήρωας του σύγχρονου μυθιστορήματος
κατασκοπείας και αντικατασκοπείας, που αναφέρεται στο «ποιοί και πώς έσωσαν το
ευρώ στην Ελλάδα»!
Παρακολουθώντας
όλα αυτά τα διασκεδαστικά της πραγματικότητας επεισόδια, μάλλον δικαίως αναρωτιέμαι:
Πόσο στουρνάρας απαιτείται να είσαι για να υπάρχεις στον σημερινό ελληνικό δημόσιο
χώρο; Αν λάβω υπόψιν μου την στάση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα στο ζήτημα
του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, θα έλεγα… πολύ! Πρέπει να είσαι πολύ
στουρνάρας για να υπάρχεις!
Το μάθημά
μου από την πορεία της πρώτης κυβέρνησης στην Ελλάδα με πυρήνα αριστερούς είναι
πως ο «Τζον Λε Καρέ» είναι πλέον αυτός που κατασκευάζει το πολιτικό αφήγημα - ρίξε
μια ματιά στον σημερινό κυριακάτικο Τύπο - ενώ διάφοροι μικρόνοοι,
κακομαθημένοι από παιδιά και συμπλεγματικώς φιλόδοξοι στουρνάρες, ανταγωνίζονται
για τον κεντρικό ρόλο στο σύγχρονο πολιτικό μυθιστόρημα.
Το πραγματικό
ζήτημα είναι πως στον βαθμό που κατακλύζουν την επικαιρότητα ιστοριούλες σαν κι
αυτές στις οποίες διεκδίκησε κεντρικό ρόλο ο κ. Στουρνάρας, η ανησυχία όσων δεν
διαβάζουν ακόμα Λε Καρέ μεγεθύνεται. Η εμπειρία της ελληνικής κρίσης δίδαξε πως
κάθε φορά που κυριαρχούν στα ελληνικά ΜΜΕ μυθιστορήματα περί «σωτηρίας του ευρώ»
και «τελικής λύσης στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης», ένας εναλλακτικός δρόμος
για την κυκλοφορία παράλληλου νομίσματος ανοίγει διαλογικώς, ενώ νέα μέτρα
λιτότητας εμφανίζονται σαν δομικά υλικά που κτίζουν το τείχος της σωτηρίας των
ελλήνων. Και στην κυριαρχία αυτού του αφηγήματος πρωταγωνιστούν άνθρωποι που
ορίζουν τον εαυτό τους στο πλαίσιο της αριστεράς!
Δεν είναι
λίγες οι φορές κατά την ιστορία του προηγούμενου αιώνα που αριστεροί πολιτικοί
νομιμοποίησαν πολιτικώς δεξιές πολιτικές. Είναι ωστόσο ίσως η πρώτη φορά που
αριστεροί κυβερνήτες στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία στηρίζονται σε στουρνάρες
για να το πράξουν! Και αυτό έχει την σημασία του για την ποιότητα και το ήθος
των αριστερών ηγεσιών στην πατρίδα μας. Ο αριστερός ηγέτης που θεωρεί πως
μπορεί να «ταΐζει» τον λαό με μυθιστορήματα α λα Τζον Λε Καρέ προσβάλει το
κοινό αναφοράς του, δείχνοντας στην πράξη πως εστιάζει το ενδιαφέρον του στο
κοινό του Τζον Λε Καρέ. Ε, αυτό το κοινό δεν έχει καμία σχέση με την ώριμη
προοδευτική ελληνική κοινωνία, η οποία έτσι θα ζητήσει αντικειμενικώς μια νέα
πολιτική έκφραση!