Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Ορισμένες
Δημόσιες δηλώσεις ενοχλούν και εκνευρίζουν, όπως εκείνες του κου Υπ/γού
Οικονομικών: «θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου αδιαφορώντας αν αυτό
στεναχωρεί κάποιους». Ή «Οι Έλληνες υποφορολογούνται» (Σ.Σ αυτό είναι κομψός
τρόπος για να πεί κανείς ότι: Υπερφορολογούνται ανάλγητα / απάνθρωπα;)
-Ποιούς
άραγε – και πόσο; - νομίζει ότι στεναχώρησε περισσότερο;
Τους,
ακόμη ζωντανούς, τους ετοιμοθάνατους, ή τους ήδη μακαρίτες;
(Σ.Σ
Οι τελευταίοι έσπευσαν να .......
ενδημήσουν εις Κύριον λόγω:
Ασιτίας,
ψύχους, αιθαλομίχλης, εμφραγμάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων οφειλόμενων στα
αβάσταχτα χαράτσια και τα ασήκωτα χρέη.
Μερικοί-
κάποιες χιλιάδες!.. – υπερευαίσθητοι και βιαστικοί, δεν άντεξαν να βλέπουν τους
Συν- Κυβερνήτες και τον Υπ/γό τους να επιμένουν στην επιβολή της βασανιστικής
τους πολιτικής, και … αυτοκτόνησαν, έγκαιρα, για να απαλλαγούν από το μαρτύριο
της …. διάσωσής τους (!)).
-
Σε
τι εξυπηρετούν οι κυνικές προκλήσεις ως προς την υποφορολόγηση των Ελλήνων;
Με ποιούς , ποιά
στοιχεία συγκριτικά και με τι – αντίστοιχες – τιμές αγαθών ή κοινωνικές παροχές
κάνει τις συγκρίσεις και βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα;
Μήπως με Κράτη Ευρωπαϊκά,
Ασιατικά, ή της Κεντρικής Αφρικής;
Ή η σύγκριση του
αφορά σε – όντως; - βαρύτατα φορολογούμενες ομάδες στο εσωτερικό όπως:
Λαθρεμπόρους
καυσίμων, μεσάζοντες, μιζαδόρους, καρτέλ και λοιπές κατηγορίες χειμαζόμενων /
υπερφορολογούμενων συμπολιτών μας;
Προδήλως,
αρκετοί εξουσιαστές μας εμφανίζουν έλλειμμα μηχανισμών αυτοπροστασίας τους με
αποτέλεσμα να (αυτο) εκτίθενται.
Σε
κάθε όμως περίπτωση είναι κρίμα για τους Συν-Πρωθυπουργούς τον Υπ/γο και την Κυβέρνηση συνολικά και
συλλογικά, να ρίχνουν, μόνοι τους, και τα τελευταία, εναπομείναντα φύλλα συκής
τους.
Είναι
ανεπίτρεπτα και ανεπιστρεπτί υπόλογοι στον Ελληνικό λαό. (Ακούω τον αντίλαλο:
«Μα, φταίει η Τρόικα και οι προηγούμενοι που μας έφεραν τους ξένους Αποικιοκράτες,
τα Μνημόνια, τις Κηδείες και τα Μνημόσυνα». Εσείς όμως τι κάνατε; Πως είπατε;
…. Προσπαθείτε; Το δέχομαι- καλοπροαίρετα – αλλά, όχι, πλέον, ανθρώπινα. Δεν
αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση). Οι θάνατοι, οι αυτοχειριασμοί, οι δημεύσεις
περιουσιών, οι κατασχέσεις, οι φυλακίσεις, τα εκατοντάδες χιλιάδες:
«ενοικιάζεται», «πωλείται»- τι τάχα; Το παρόν και το μέλλον των Ελλήνων και της
Πατρίδας; - είναι ασύγνωστα!
Όσο
για την απώλεια της Αξιοπρέπειας μας, τη συρρίκνωση της Χώρας, τον διεθνή
διασυρμό της (και μάλιστα από ανθρώπους που την κυβέρνησαν!) δεν υπάρχουν
πρόχειροι χαρακτηρισμοί, χωρίς κίνδυνο φραστικού εκτροχιασμού.
Υ.Γ
Φαίνεται πως η ενασχόληση με το (προσοδοφόρο και
υποφορολογούμενο) επάγγελμα της Πολιτικής αρχίζει και
προβληματίζει έντονα και θα έλεγα: Ανατριχιαστικά, επειδή
διαπιστώνεται εκτρωματική μετάλλαξη της σε: Μακάβριο επάγγελμα
/δουλειά. Στυγνό, σκληρό,
αδυσώπητο, ανθρωποαφανιστικό.
Είναι παρήγορο,
ευτύχημα / άφεση / άλλοθι που το Εκλογικό Σώμα φρόντισε στη δημιουργία αυτού
του μορφώματος / επαγγέλματος. Δικαιωθήκαμε όλοι – και αυτοί και εμείς – επειδή: «των πολλών θάνατος
ουκ εστι θάνατος».