Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης Οι δηλώσεις εκπροσώπων του ΔΝΤ και κεντρικών τραπεζών, πως «κανείς δε γνωρίζει το μέγεθος της κρίσης», μόνο οργή προκαλούν. Όταν μετά την πρώτη μεγάλη ληστεία του 2000, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ο Dow Jones ξεπέρασε το φράγμα των 10.000 και τον Οκτώβριο του 2007 ξεπέρασε μάλιστα ακόμη και τις 14.000, στη Wall Street άνοιγαν πανάκριβες σαμπάνιες και ο Μπους με τον Greenspan καμάρωναν για τη δυναμική της αμερικανικής οικονομίας. Το ίδιο διάστημα, πολλοί οικονομολόγοι και αναλυτές, που ζούσαν μέσα στην αγορά, αλλά δεν είχαν εξαρτήσεις από κερδοσκόπους, τράπεζες και κυβερνήσεις ούτε έδρες σε πανεπιστήμια, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Ενας από αυτούς, γνωστός φοροτεχνικός και σύμβουλος επιχειρήσεων (μου διαφεύγει το όνομά του) σε συνέντευξη στο περιοδικό Spiegel, είχε πει πως «αν δεν ξεφουσκώσουμε ελεγχόμενα τη φούσκα αυτή θα εκραγεί τινάζοντας στον αέρα τα πάντα». Η πρότασή του ήταν «να παραιτηθούν όλοι οι δανειοδότες (κράτη και τράπεζες) από ένα μεγάλο μέρος των παραφουσκωμένων και πλασματικών απαιτήσεών τους (από την τοκογλυφία και κερδοσκοπία), ώστε να επανέλθει η ήδη διαταραγμένη ισορροπία». Οι φωνές του, όπως και πολλών άλλων ανθρώπων της εφηρμοσμένης-πρακτικής οικονομίας, πνίγονταν μέσα στις ιαχές του θριάμβου των κερδοσκόπων αλλά και των μικροκαταθετών-τζογαδόρων. Οι κυβερνώντες, που δεν είναι απαραιτήτως πάντα και οι εξουσιάζοντες, κώφευαν ή άκουγαν μόνο τους χορηγούς τους. Αντί λοιπόν να εφαρμόσουν ένα είδος ελεγχόμενης «Σεισάχθειας», που θα απέτρεπε εκατομμύρια ανθρώπων να χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν καθώς και το κραχ που ζούμε τώρα, τι κάνουν; Φουσκώνουν ακόμη περισσότερο την ήδη τρύπια φούσκα, χρεώνουν ακόμη περισσότερο τους ήδη καταχρεωμένους πολίτες για να σώσουν τους κερδοσκόπους και τους υπαίτιους, εκείνους δηλαδή που γνώριζαν καλύτερα από όλους το επερχόμενο κραχ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παράνοιας είναι η χθεσινή είδηση: «Ανώτατα στελέχη της AIG, που διασώθηκε με λεφτά των αμερικανών φορολογουμένων, την επόμενη ημέρα της διάσωσης, για να το γιορτάσουν, πήγαν μια εβδομάδα στο ακριβότερο παραθεριστικό θέρετρο της Καλιφόρνια και ξόδεψαν 440 000 δολάρια σε διαμονή, φαγητό, Spa, μανικιούρ και πετικιούρ». Ηταν κοινό μυστικό στην πιάτσα της αγοράς ότι εδώ και δύο χρόνια τα ακριβοπληρωμένα στελέχη των επενδυτικών τραπεζών (ο μάνατζερ της Lehman Brothers κέρδιζε επισήμως 250 εκατομ. το χρόνο) επένδυαν τα χρήματά τους σε σταθερές αξίες ( έργα τέχνης, διαμάντια και χρυσό) και όχι σε μετοχές. Ποιοι μας κυβερνούν αλήθεια; Μήπως οι Νεφελίμ και οι Εφραίμ;