Η ομάδα, η οποία έχει χρηματοδότηση 100.000 δολαρίων, περιλαμβάνει τον πρώην αστροναύτη Σκοτ Κέλι και άλλους 15 ερευνητές από ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως η αστρονομία, η ωκεανογραφία, ακόμη και η δημοσιογραφία.
Κατά τη διάρκεια μιας τηλεδιάσκεψης μετά τη συνεδρίαση, ο αστροφυσικός David Spergel, πρόεδρος της ομάδας μελέτης και πρώην μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου της NASA, συνέκρινε τη μελέτη των UAP με τις γρήγορες ραδιοεκρήξεις (FRB), ισχυρές εκρήξεις ραδιοκυμάτων από μακρινούς γαλαξίες που αρχικά θεωρήθηκαν ανωμαλίες.
Και νομίζω ότι αυτό είναι, καθώς σκεφτόμαστε τα UAPs, νομίζω ότι ενημερωνόμαστε από προηγούμενες επιτυχίες και τον εντοπισμό ανωμαλιών”.
Κατά την έναρξη της σημερινής ακρόασης, τα μέλη της ομάδας τόνισαν ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατανόηση αυτών των αγνώστων φαινομένων είναι η έλλειψη δεδομένων.
Παρ’ όλα αυτά, ο Ντάνιελ Έβανς της NASA, βοηθός αναπληρωτή αναπληρωτή διοικητή για την έρευνα στο πλαίσιο της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της υπηρεσίας, σημείωσε ότι, επειδή το ενδιαφέρον του κοινού για τα UAP βρίσκεται σε φαινομενικά υψηλά επίπεδα, είναι ευθύνη της NASA να δώσει στο θέμα τον “αυστηρό επιστημονικό έλεγχο” που του αξίζει.
“Πρώτα απ’ όλα, μας δίνει την ευκαιρία να διευρύνουμε την κατανόησή μας για τον κόσμο γύρω μας”, δήλωσε ο Έβανς. “Αυτή η εργασία είναι στο DNA μας”.
Ο Έβανς τόνισε ότι η μελέτη αποσκοπεί πρωτίστως στην απόκτηση ευρύτερης κατανόησης του τι υπάρχει στον αέρα και στο να γίνουν οι ουρανοί ασφαλέστεροι.
“Είναι υποχρέωση αυτού του έθνους να καθορίσει εάν αυτά τα φαινόμενα ενέχουν πιθανούς κινδύνους για την ασφάλεια του εναέριου χώρου”, δήλωσε ο Evans.
Η Νίκι Φοξ, αναπληρώτρια διοικητής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA, δήλωσε ότι η ανεξάρτητη ομάδα μελέτης UAP ανέλαβε “να δημιουργήσει έναν οδικό χάρτη για το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία της επιστήμης για την αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση της φύσης των UAPs στο μέλλον.
Αυτός ο οδικός χάρτης, φυσικά, θα βοηθήσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να αποκτήσει αξιοποιήσιμα δεδομένα για να εξηγήσει τη φύση των μελλοντικών UAP”.
Ο Fox σημείωσε, ωστόσο, ότι η πρόσβαση σε δεδομένα υψηλής ποιότητας είναι δύσκολη επειδή οι πλατφόρμες αισθητήρων που χρησιμοποιούνται για τη λήψη δεδομένων είναι συχνά απόρρητες.
“Αν ένα μαχητικό αεροσκάφος τραβούσε μια φωτογραφία του Αγάλματος της Ελευθερίας, τότε η εικόνα αυτή θα ήταν απόρρητη όχι λόγω του θέματος της εικόνας, αλλά λόγω των αισθητήρων του αεροπλάνου”, δήλωσε ο Φοξ.
Τόνισε την ανάγκη για υψηλής ποιότητας μη διαβαθμισμένα δεδομένα, τα οποία “δίνουν τη δυνατότητα στην ομάδα μας να επικοινωνεί ανοιχτά για να προάγουμε την κατανόηση της UAP όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά και σε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα και στο κοινό”.
Ο Spergel επανέλαβε αυτή την άποψη, προσθέτοντας ότι “οι τρέχουσες προσπάθειες συλλογής δεδομένων σχετικά με τα UAP είναι μη συστηματικές και κατακερματισμένες σε διάφορες υπηρεσίες, συχνά χρησιμοποιώντας όργανα μη βαθμονομημένα για τη συλλογή επιστημονικών δεδομένων”.
Ο Sean Kirkpatrick, διευθυντής του Γραφείου Επίλυσης Ανωμαλιών όλων των τομέων (AARO) του Πενταγώνου, συμφώνησε, λέγοντας ότι, ενώ οι περισσότερες αναφορές UAP που εξέτασε το γραφείο εξηγούνται εύκολα, ορισμένες παραμένουν ακόμη ανεπίλυτες “κυρίως λόγω της έλλειψης δεδομένων που σχετίζονται με αυτές τις περιπτώσεις”.
Μία από τις πιο αποκαρδιωτικές στιγμές των εναρκτήριων δηλώσεων ήταν όταν τόσο ο Fox όσο και ο Evans επεσήμαναν ότι πολλά μέλη της ομάδας μελέτης της NASA για το UAP έχουν υποστεί παρενόχληση λόγω της συμμετοχής τους.
“Μια ομάδα ασφαλείας της NASA ασχολείται ενεργά με αυτό το ζήτημα”, δήλωσε ο Έβανς.
“Εμείς στη NASA έχουμε πλήρη επίγνωση του σημαντικού ενδιαφέροντος του κοινού για την UAP.
Ωστόσο, είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι οποιαδήποτε μορφή παρενόχλησης προς τους συμμετέχοντες στην ομάδα μας το μόνο που κάνει είναι να αποδυναμώνει την επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί ένα περιβάλλον σεβασμού και ανοιχτότητας”.
Κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης μετά τη συνεδρίαση, ο Spergel πρόσθεσε ότι είναι ζωτικής σημασίας να παραμείνουμε προσγειωμένοι στην επιστημονική μελέτη της UAP με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα και χωρίς να καταλήγουμε σε αβάσιμα συμπεράσματα.
“Για να ισχυριστούμε ότι είδαμε κάτι που αποτελεί απόδειξη μη ανθρώπινης νοημοσύνης, θα χρειαζόταν εξαιρετικές αποδείξεις”, δήλωσε ο Spergel.
“Και δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό να το ξεκαθαρίσουμε