Με τη βοήθεια της τεχνολογίας χαρτογράφησης βαθέων υδάτων, παρουσιάστηκε η πρώτη ψηφιακή απεικόνιση του Τιτανικού, που εδώ και 111 χρόνια βρίσκεται στον πυθμένα του Ατλαντικού.
Παρέχει μια μοναδική τρισδιάστατη άποψη ολόκληρου του πλοίου, επιτρέποντάς του να φαίνεται σαν να έχει αποστραγγιστεί το νερό.
Οι ειδικοί ελπίζουν ότι η νέα αυτή απεικόνιση θα τους βοηθήσει να μάθουν ακριβώς τι συνέβη στο πλοίο.
Πάνω από 1.500 άνθρωποι πέθαναν όταν το πλοίο χτύπησε πάνω σε παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη.
«Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα, βασικά ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν για το πλοίο» είπε στο BBC ο Παρκς Στίβενσον, αναλυτής του Τιτανικού.
Όπως είπε ο ίδιος, η δημιουργία αυτού του μοντέλου αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, καθώς θα επιτρέψει στους ειδικούς να αξιοποιήσουν στοιχεία για να διερευνήσουν τι ακριβώς συνέβη στο πλοίο -χωρίς να βασίζονται σε εικασίες.
Η αλήθεια είναι ότι το ναυάγιο του Τιτανικού έχει εξερευνηθεί αρκετές φορές από τότε που εντοπίστηκε το 1985.
Είναι, όμως, τεράστιο και μέσα στο σκοτάδι του πυθμένα, οι κάμερες μπορούσαν να μας δείξουν μόνο μερικές εντυπωσιακές λήψεις του πλοίου -ποτέ ολόκληρο το ναυάγιο.
Η νέα σάρωση έχει καταγράψει το ναυάγιο στο σύνολό του, αποκαλύπτοντας μια συνολική εικόνα του Τιτανικού.
Όταν βυθίστηκε, το πλοίο έσπασε σε δύο μέρη, με την πλώρη και την πρύμνη να χωρίζονται από απόσταση περίπου 800 μέτρων.
Συντρίμμια του πλοίου βρίσκονται σπαρμένα ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία.
Η σάρωση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022 από την Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης βαθέων υδάτων, και την Atlantic Productions, που γυρίζουν ένα σχετικό ντοκιμαντέρ.
Τα υποβρύχια, τα οποία ελέγχονται εξ αποστάσεως από μια ομάδα σε ειδικό πλοίο, πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες, ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου.
Πήραν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή τρισδιάστατη ανακατασκευή.
Ο Gerhard Seiffert της Magellan, ο οποίος ηγήθηκε του σχεδιασμού της αποστολής, είπε ότι ήταν το μεγαλύτερο έργο υποβρύχιας σάρωσης που είχε αναλάβει ποτέ.
«Το βάθος του ναυαγίου, σχεδόν 4.000 μέτρα, αντιπροσωπεύει μια πρόκληση, και επίσης υπάρχουν ρεύματα στο σημείο, ενώ δεν επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην καταστραφεί το ναυάγιο» εξήγησε.
«Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφηθεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό, ακόμα και τα μη ενδιαφέροντα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών. Πρέπει να χαρτογραφηθεί η λάσπη, αλλά χρειάζεται αυτό για να συμπληρωθούν όλα αυτά τα ενδιαφέροντα αντικείμενα».
Η σάρωση δείχνει τόσο την κλίμακα του πλοίου, όσο και κάποιες μικρές λεπτομέρειες, όπως τον σειριακό αριθμό σε μία από τις προπέλες.
Η πλώρη, καλυμμένη τώρα με σκουριά, είναι ακόμα άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμα και 100 χρόνια μετά την απώλεια του πλοίου.
Στην κορυφή βρίσκεται το κατάστρωμα του σκάφους, όπου μια τρύπα παρέχει μια ματιά στο χώρο όπου κάποτε βρισκόταν η μεγάλη σκάλα.
Η πρύμνη όμως, είναι ένα χάος από μέταλλο.
Αυτό το μέρος του πλοίου κατέρρευσε, καθώς βιδώθηκε στον πυθμένα της θάλασσας.
Στον περιβάλλοντα σκουπιδότοπο, αντικείμενα είναι διάσπαρτα, όπως περίτεχνα μεταλλικά έργα από το πλοίο, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, ανάμεσά τους δεκάδες παπούτσια που στηρίζονται στο ίζημα.
Ο Παρκς Στίβενσον είπε ότι εξεπλάγη όταν είδε για πρώτη φορά τις σαρώσεις:
«Σου επιτρέπει να δεις το ναυάγιο όπως δεν μπορείς να το δεις ποτέ από ένα υποβρύχιο, και μπορείς να το δεις στο σύνολό του, μπορείς να το δεις σε πλαίσιο και προοπτική. Και αυτό που σου δείχνει τώρα είναι η πραγματική κατάσταση του ναυαγίου».
Ο ίδιος τόνισε ότι η μελέτη των σαρώσεων θα μπορούσε να προσφέρει νέα εικόνα για το τι συνέβη στον Τιτανικό εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912.
«Δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τον χαρακτήρα της σύγκρουσης με το παγόβουνο. Δεν ξέρουμε καν αν το χτύπησε στη δεξιά πλευρά, όπως φαίνεται σε όλες τις ταινίες…» εξήγησε.
Η μελέτη της πρύμνης, πρόσθεσε, θα μπορούσε να αποκαλύψει τη μηχανική του τρόπου με τον οποίο το πλοίο χτύπησε στον πυθμένα της θάλασσας.
Η θάλασσα βαραίνει το ναυάγιο, τα μικρόβια το καταβροχθίζουν και μέρη διαλύονται.
Οι ιστορικοί γνωρίζουν καλά ότι ο χρόνος τελειώνει για να κατανοήσουν πλήρως την τεράστια αυτή ναυτική τραγωδία.
Αλλά η σάρωση «παγώνει» τώρα το ναυάγιο εγκαίρως και θα επιτρέψει στους ειδικούς να εξετάσουν κάθε μικροσκοπική λεπτομέρεια.
Η ελπίδα είναι ότι ο Τιτανικός μπορεί ακόμα να αποκαλύψει τα μυστικά του.
cnn.gr