.png)
«Νομίζω ότι ο Αλέξης δεν θα δώσει σημασία, είναι τόσο καλό παιδί και φίλος μου. Εντάξει, τι να πω… Η καθεμία, δεν ξέρω ποια είναι αυτή που έχει κάνει μια τέτοια καταγγελία, για κάποιον σκοπό έγινε όλο αυτό. Γελάω, τίποτα άλλο». Αυτά δήλωσε η Πηγή Δεβετζή σε πρωινάδικο.
Ευτυχώς ο... ΣΥΡΙΖΑ δεν γέλασε όπως η Πηγή. Αντέδρασε αμέσως με τη διαγραφή του. Aς σοβαρευτούμε! Δεν θα τον καταδικάσουμε πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία, αλλά δεν θα υποκριθούμε κιόλας ότι δεν ανησυχούσαμε για ορισμένα φαινόμενα. Π.χ. για το πώς, ως διά μαγείας, εξαφανίζονταν όλοι οι βοηθοί και συνεργάτες από το γραφείο του. Υπάρχει βέβαια και η ερμηνεία ότι μας κατατρέχουν και πάλι οι ξένοι γιατί είμαστε ωραίοι και Ελληνες. Οχι, ούτε τώρα μας ψεκάζουν και θα τολμήσουμε δύο παρατηρήσεις:
Εάν γιγαντωθούν οι υπόνοιες ότι πίσω από την καταγγελία υπάρχει πολιτικός δόλος (όπως υπονόησε ο κ. Γεωργούλης στη δήλωσή του), η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων (JURI) του Ευρωκοινοβουλίου ενδέχεται να μην ψηφίσει την άρση της ασυλίας του.
Ακριβώς αυτό ήταν το σκεπτικό που «διέσωσε», το 2018, τον ευρωβουλευτή της Ν.Δ., Μ. Κεφαλογιάννη, όταν οι ελληνικές Αρχές είχαν αιτηθεί άρση ασυλίας προκειμένου να δικαστεί ύστερα από καταγγελίες συνεργάτιδάς του, σύμφωνα με τις οποίες της παρακρατούσε τμήμα του μισθού της. Τότε η JURI τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών και πιθανού πολιτικού δόλου.
Επίσης, επαληθεύεται για πολλοστή φορά ότι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν μπορούν από μόνοι τους να προστατέψουν τους καταγγέλλοντες. Γι’ αυτόν τον λόγο αναλαμβάνουν οι εθνικές Αρχές και τα δικαστήρια. Κι ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτές, αφού στο περιβάλλον ιδρυματοποίησης στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών θεσμών συμβαίνει συχνά να ξυπνούν αρρωστημένες συμπεριφορές, αυταρχισμοί και επιθετικότητα ακόμη και από ευρωβουλευτές.
Ούτε ο υποτιθέμενος μηχανισμός προστασίας κατά της κακοποίησης, που έχει δημιουργηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά ούτε και οι ίδιες οι πολιτικές ομάδες σκύβουν πάντα με τη δέουσα σοβαρότητα στις καταγγελίες που φτάνουν κατά καιρούς για τις συμπεριφορές ευρωβουλευτών.
Τις περισσότερες φορές καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων ως «φήμες» και «κουτσομπολιά», ακόμη κι όταν οι στατιστικές των ιατρικών υπηρεσιών του Ευρωκοινοβουλίου για υπαλλήλους στα πρόθυρα νευρικής κρίσης πιάνουν κόκκινο. Φυσικά υπάρχουν και τέτοια, αλλά η ανάγκη αυτοσυντήρησης της διοικητικής και κομματικής γραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες αποδεικνύεται στο τέλος σημαντικότερη της αυτοκάθαρσης.
Χριστίνα Κοψίνη
efsyn.gr