.png)
Οι καλύτεροι των καλύτερων, οι κραταιότεροι των κραταιών του κατασκευαστικού τομέα υπέβαλαν προσφορές για τα τρία περιφερειακά νοσοκομεία που είχε την πρόθεση να χρηματοδοτήσει με δωρεά άνω των 400 εκατομμυρίων το Ιδρυμα Νιάρχος.
Πανηγύριζαν πριν από λίγες μέρες τα ΜΜΕ της πιάτσας για τα πέντε σχήματα που συνωστίστηκαν στον διαγωνισμό τον οποίο προκήρυξε το... κοινωφελές ίδρυμα με έδρα τις Βερμούδες, προορισμένο με την τεράστια περιουσία του να υπερασπίζεται τη μετά θάνατον υστεροφημία -ή αθανασία- του αμφιλεγόμενου εφοπλιστή ιδρυτή του.
Και οι πανηγυρισμοί δεν αφορούσαν κάποια αγωνία για να γίνουν επιτέλους τα υπεσχημένα και άκρως αναγκαία νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή και τη Σπάρτη που θα χτίζονταν με τη δωρεά του ιδρύματος. Αφορούσαν κυρίως τις χρηματιστηριακές υπεραξίες που υποσχόταν για το κατασκευαστικό καρτέλ η διεκδίκηση ακόμη ενός έργου.
Ενός τριπλού έργου που θα πρόσθετε ακόμη μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια στο περίφημο «ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων», ύψους 10-15 δισ. ευρώ, για το οποίο επαίρονται όχι μόνο οι ίδιοι οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι που παίρνουν τα δημόσια και ημι-δημόσια έργα (ΣΔΙΤ), αλλά και η κυβέρνηση που «μοιράζει» το παιχνίδι.
Ερχεται, όμως, ένας ανυποψίαστος παράγοντας, ο δωρητής ενός κρίσιμου για την αποδυναμωμένη από την κυβέρνηση δημόσια υγεία έργου, και κάνει μια μεγάλη «χαλάστρα». Λέει «όχι» στους εργολάβους και στις φουσκωμένες προσφορές τους. «Καρφώνει» και τους κατασκευαστικούς ομίλους για υπερκοστολογήσεις, πολύ πάνω από αυτό που δικαιολογούν ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι μεγάλες ανατιμήσεις σε πρώτες ύλες, υλικά και ενέργεια.
Αλλά, εμμέσως και υπόρρητα, καρφώνει και την κυβέρνηση ως απαθή παρατηρητή, αν όχι και τροχονόμο της μεταφοράς πλούτου από το Δημόσιο στα ταμεία των μεγάλων εργολάβων. Φυσικά, είναι ένα πολύ έμμεσο και διακριτικό «εξ οικείων» βέλος.
Αλλά, εάν πράγματι το Ιδρυμα Νιάρχος, με την τεράστια περιουσία, θεωρεί προκλητικά ακριβές τις προσφορές των εργολάβων για τα έργα των 500 εκατ. που θέλει να χορηγήσει, τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τα έργα των 15 δισ. ευρώ που έχει δώσει στο ίδιο περίπου εργολαβικό «πελατολόγιο» το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Πόσο έχει κοστίσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα, στον κρατικό προϋπολογισμό, στο περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης, στους Ελληνες και Ευρωπαίους φορολογούμενους, τελικά, το εργολαβικό, αναπτυξιακό έπος Μητσοτάκη;...
efsyn.gr