.png)
24η Φεβρουαρίου, η επέτειος της πιο σκοτεινής ώρας στην πρόσφατη ιστορία της Ουκρανίας. Είναι όμως και η επέτειος του τέλους της αθωότητας της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης αφελούς και βολεμένης, η οποία πίστευε ότι είχε ξεμπερδέψει με τη βία του πολέμου και απολάμβανε αυτάρεσκα την επικράτηση του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022 ήρθε να αποκαλύψει τις αδυναμίες της Δύσης, αλλά και τα αντανακλαστικά της. Τα ελαττώματα, αλλά και τις αρχές της.
Σαν χθες πέρυσι, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι, σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις του με «πολιτικά», μιλούσε από το βήμα της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια και απηύθυνε δραματική έκκληση για βοήθεια. Θεωρούσε ότι η Ρωσία επρόκειτο να επιτεθεί στη χώρα του «από στιγμή σε στιγμή». Στο ακροατήριο, ηγέτες από όλον τον κόσμο, τον θεωρούσαν μάλλον υπερβολικό – ίσως και λίγο γραφικό. Φέτος, στην είσοδο της Διάσκεψης, δεσπόζει ένα τεράστιο πλακάτ με έναν άνθρωπο νεκρό στο έδαφος και δίπλα του κάποιον να θρηνεί για τον χαμό του. «Η Ουκρανία είσαι εσύ», γράφει το πλακάτ. Τι συνέβη όμως μέσα σε αυτούς τους 12 μήνες για να φτάσουμε η Ουκρανία να είναι εμείς, οι Ευρωπαίοι, οι «Δυτικοί», όλοι οι ελεύθεροι πολίτες του κόσμου;
«Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, όχι για πρώτη φορά, η Ρωσία ανέτρεψε τα πάντα γύρω από τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο: Άμαχοι δολοφονούνται, γυναίκες βιάζονται, παιδιά απάγονται, κρατούμενοι βασανίζονται και ολόκληρες πόλεις σβήνονται με βομβαρδισμούς από τον χάρτη», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της Bundestag Μαρί-Άγκνες Στρακ-Τσίμερμαν, από τις πιο ένθερμες υποστηρίκτριες της στρατιωτικής στήριξης της Ουκρανίας. Πράγματι, η Ευρώπη ξύπνησε σε έναν άλλον κόσμο, όπου δεν ίσχυαν πια οι κανόνες της ειρηνευτικής τάξης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ο Στέφεν Μάιστερ, ειδικός σε θέματα Ρωσίας και Ανατολικής Ευρώπης στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (DGAP), μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, εξηγεί ότι με την επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, «εκπνέει η ειρηνευτική τάξη που γνωρίζαμε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και παύει πλέον να υπάρχει συλλογική ασφάλεια στην Ευρώπη. Θεσμοί όπως ο ΟΑΣΕ είναι δυσλειτουργικοί. Aσφάλεια εκτός ΝΑΤΟ δεν θα υπάρχει για το άμεσο μέλλον». Οι Ευρωπαίοι βγαίνουν στους δρόμους με ουκρανικές σημαίες, διαδηλώνουν ότι «καλύτερα να μαγειρεύουν σε μαγκάλι, παρά να δεχτούν τα σχέδια του Πούτιν» και ένα κύμα αλληλεγγύης κατακλύζει τον δυτικό κόσμο. Ενδεικτικά, οι δωρεές των Γερμανών, οι οποίοι φημίζονται για τη γενναιοδωρία τους όταν πρόκειται «για καλό σκοπό», πλησιάζουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Συμπόνια; Κοινωνική συνείδηση; Ή μήπως φόβος ότι αυτός ο πόλεμος που γίνεται στην πόρτα της Ευρώπης θα τα αλλάξει όλα; Οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται πολύ γρήγορα ότι το διακύβευμα είναι πια πολύ υψηλό: Είναι ο τρόπος ζωής, ο τρόπος σκέψης και η ευημερία τους.