Ο τυχοδιωκτισμός της απελπισίας...


 Καθώς ο Μητσοτάκης βλέπει το έδαφος να ανοίγει κάτω από τα πόδια του γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος, ψάχνοντας από κάπου να πιαστεί. Και έχει ήδη αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο της χώρας. Και μόνο να... σκεφτεί κανείς ότι είχε στήσει έναν γιγαντιαίο μηχανισμό παρακολουθήσεων και υποκλοπών με πρώτα θύματα τους ίδιους τους δικούς του, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πώς λειτουργεί.

Τελευταίο παράδειγμα ακραίου τυχοδιωκτισμού, και μάλιστα σε θέματα εν ου παικτοίς, είναι η μυστική προσωπική διπλωματία σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Φαίνεται αποφασισμένος να αναγνωρίσει την κυριότητα των Ελγίνειων στο Βρετανικό Μουσείο προκειμένου η Ελλάδα να τα δανειστεί για να κάνει ο πρωθυπουργός ένα προεκλογικό σόου. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν δέχτηκε ποτέ να δανειστεί κάτι που της ανήκει. Ο Μητσοτάκης όμως και σχετικό νόμο ψήφισε, και τον δοκίμασε στην πράξη με τα κλεμμένα κυκλαδικά ειδώλια της συλλογής Στερν και τώρα προχωράει στο «ψητό».

Μια τέτοια «συμφωνία» θα αποτελέσει και το πολιτικό του τέλος, όσο κι αν αδυνατεί ο ίδιος να το αντιληφθεί. Σωστότερο άλλωστε θα ήταν να πέσει για όλα όσα ήδη έχει κάνει, για το ότι δεν υπάρχουν φάρμακα στα φαρμακεία, για την τιμή του ρεύματος, για το κόστος του σούπερ μάρκετ, για τη διάχυτη διαφθορά που αναβλύζει από κάθε πόρο της Ν.Δ.

Το θέμα πλέον δεν είναι η κατεδάφιση του καθεστώτος Μητσοτάκη και των συν αυτώ -αυτή είναι δεδομένη-, αλλά το να αποφύγουμε να καταρρεύσουν πάνω στη χώρα, επιφέροντας, στα τελειώματα, ακόμα μεγαλύτερα δεινά...

ΑΥΓΗ