.png)
Το “χαρτί” της σταθερότητας παίζει ξανά το Μαξίμου με αφορμή τις εκλογές στην Ιταλία και την άνοδο της ακροδεξιάς, με στόχο τη συσπείρωση ιδίως των κεντρώων ψηφοφόρων.
Το γαλάζιο αφήγημα περί “αυτοδύναμης Ελλάδας” με μονοκομματική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, χρησιμοποιούσε άλλωστε ως επιχειρήμα την κατάρρευση της... πολυκομματικής κυβέρνησης υπό το Μάριο Ντράγκι. Και αυτό θα επαναλαμβάνουν από την κυβέρνηση και στο εξής σε όλους τους τόνους...
Το μήνυμα λοιπόν συνοψίζεται στη φράση “ψηφίστε μας, μη γίνουμε Ιταλία” και απευθύνεται ιδίως στους πασοκογενείς ψηφοφόρους που το 2019 είχαν στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ενδεχομένως με αφορμή τις υποκλοπές να επέστρεφαν στο ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ. Αλλά και στους συντηρητικούς δεξιούς ψηφοφόρους, στους οποίους δεν αρέσει η αστάθεια.
Στο αντεπιχείρημα ότι και η ΝΔ μπορεί να βρεθεί να συνεργάζεται με τον Κυριάκο Βελόπουλο, κυβερνητικά στελέχη απαντούν ότι αυτό το παράθυρο έχει κλείσει δια των τελευταίων δηλώσεων του κυβερνητικού εκπροσώπου, Γιάννη Οικονόμου.
Θα μπορούσε όμως το ιταλικό παράδειγμα να εμπνεύσει στροφή και της ίδιας της ΝΔ προς τα δεξιά; Στο Μαξίμου αποφεύγουν έτσι κι αλλιώς όρους όπως “δεξιά” και “κέντρο”, κλείνοντας σιωπηλά το μάτι και στις δύο πλευρές και επιχειρώντας να πάρουν ψήφους εκατέρωθεν. Η άνοδος της ιταλικής ακροδεξιάς προφανώς βέβαια θα δώσει… θάρρος στους εκπροσώπους της “σκληρής” δεξιάς εντός της ΝΔ.
Στο γαλάζιο στρατόπεδο δε λείπουν ωστόσο και οι φόβοι ότι η “αντισυστημική ψήφος” εκ δεξιών μπορεί ως πολιτική τάση να περάσει την Αδριατική και να έρθει από την Ιταλία στην Ελλάδα. Ήδη αυτό το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί από τη μνημονιακή στροφή της ΝΔ και μετά. Ποσοστό δε όσων είχαν φύγει προς τα δεξιά ως ψήφος διαμαρτυρίας δεν επέστρεψε ποτέ. Και σε κάθε περίπτωση η ΝΔ δεν νιώθει πια αλώβητη εκ δεξιών.
Υπάρχουν όμως και δύο πολύ πρακτικοί λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση ανησυχεί για τις εξελίξεις στην Ιταλία. Πρώτον, πως μία αλλαγή κυβέρνησης στη Ρώμη θα επηρεάσει τις αποφάσεις της ΕΕ όσον αφορά στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Υπενθυμίζεται ότι μετά το Μακρόν, ο Ντράγκι ήταν ένας βασικός σύμμαχος του κ.Μητσοτάκη στην Ευρώπη πχ όσον αφορά στο αίτημα για ευρωπαϊκό πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου. Δεύτερον, μήπως τα ιταλικά συμπαρασύρουν και τα ελληνικά spreads με συνέπειες στην αύξηση του κόστους δανεισμού...
Βίκυ Σαμαρά
news247.gr