.png)
Ο William Mark Felt υπήρξε η πιο γνωστή ανώνυμη πηγή στην ιστορία της Αμερικής και μόλις σου πω το κωδικό όνομα που είχε, θα συμφωνήσεις: ήταν το “Βαθύ Λαρύγγι”, με τη βασική συμβουλή των πληροφοριών που έδινε να είναι το “ακολουθήστε το χρήμα”... Πέθανε το Δεκέμβριο του 2008, σε ηλικία 95 χρόνων, αφού είχε συμβάλει τα μέγιστα στο να αποκαλυφθεί το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο στην ιστορία της Αμερικής, το οποίο “έριξε” την κυβέρνηση Richard M. Nixon (βλ. o πρώτος Πλανητάρχης που παραιτήθηκε). Για περισσότερες από 3 δεκαετίες, η ταυτότητα του παρέμενε μυστική. Την αποκάλυψε ο ίδιος, μέσω του Vanity Fair, το 2005.
To 2017 η ιστορία του πέρασε στη μεγάλη οθόνη, με τον Peter Landesman, πρώην ερευνητικό δημοσιογράφο και ανταποκριτή πολέμων, ο οποίος έγραψε το σενάριο προ δεκαετίας, να το βγάζει από το συρτάρι, μετά την απόλυση του FBI director, James Comey από τον Donald Trump -αφού προηγουμένως είχε αποκαλύψει συζητήσεις του με τον Πρόεδρο. “ Ένιωσα πως οι υποθέσεις είναι απαράλλακτες. Σκέφτηκα πως ο Comey ήταν σαν τον Felt και προσπάθησε να προφυλάξει το FBI, από τη χειραγώγηση του Trump, με τον τρόπο που προσπαθούσε να το προφυλάξει ο Felt από τον Nixon” δήλωσε ο Landesman.
Δείτε το trailer:
Ο Felt ήταν το Νο3 του FBI, την εποχή του J. Edgar Hoover. Είχε κατηγορηθεί και καταδικαστεί για την παραβίαση πολιτικών δικαιωμάτων ανθρώπων που πιστεύεται πως συνδέονταν με την Weather Underground (αμερικανική αριστερή ριζοσπαστική οργάνωση). Ήταν αυτός που έδινε εντολές για εφόδους πρακτόρων του FBI στα σπίτια και έρευνες, ώστε να προλάβουν επόμενες βομβιστικές ενέργειες -όπως έλεγε. Καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμο. Του το χάρισε ο Πρόεδρος Ronald Reagan.
Ο Hoover πέθανε -στον ύπνο του- στις 2/5/1972, ημέρα που η επί πέντε δεκαετίες συνεργάτης του άρχισε να καταστρέφει τους φακέλους που είχε φτιάξει, με έρευνες για ανθρώπους που ήθελε να κρατά στο χέρι. Θεωρητικά αυτοί οι φάκελοι δεν υπήρξαν ποτέ. Στην πραγματικότητα, όταν η Helen Gandy (η συνεργάτης) παραπέμφθηκε (1975), ο Felt κατέθεσε στο δικαστήριο ότι “ δεν υπάρχουν ντοσιέ ή μυστικοί φάκελοι. Υπήρχαν φάκελοι γενικού περιεχομένου και ναι, χάσαμε κάποιους. Δεν βλέπω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα”. Πίσω στο 1972, ο Nixon έβαλε τον L. Patrick Gray III -άνθρωπο που δεν είχε προτέρα εμπειρία από το συγκεκριμένο πεδίο-, να καλύψει το κενό του Hoover. Από το Νοέμβριο του 1972 έως τον Γενάρη του 1973 ο Gray ήταν στο νοσοκομείο και ο Felt στο τιμόνι του FBI. Όπως ετοιμαζόταν να παραδώσει το τιμόνι στον Gray και τσέκαρε στοιχεία όλων των υποθέσεων που είχαν προκύψει εκείνο το δίμηνο, έπεσε πάνω σε κάποια πράγματα που δεν μπορούσε να καταλάβει.
Συγκλονισμένος από την πολιτική εμπλοκή στο FBI που τότε διεκδικούσε με όσα μέσα διέθετε την ανεξαρτησία του και οι απειλές του Προέδρου τον έκαναν όχι μόνο να αρνηθεί τη συγκάλυψη του Watergate, αλλά να γίνει αυτός που θα ενημέρωνε το λαό για την αλήθεια. Μια στάση εδώ για να πούμε τα απαραίτητα, ώστε να μην υπάρχουν κενά στην ιστορία. Το Watergate ήταν το όνομα ξενοδοχείου, στην Washington DC, όπου είχε τα κεντρικά γραφεία η Εθνική Επιτροπή Δημοκρατικών, το 1972. Στις 17 Ιουλίου εκείνου του έτους, ο Frank Willis, φύλακας του κτιρίου παρατήρησε πως υπήρχε κολλητική ταινία που κάλυπτε τα μάνταλα σε πόρτες από το γκαράζ έως εκείνες των γραφείων στον 6ο όροφο τη Democratic National Committee -ώστε να μην κλείνουν. Τις έβγαλε, αλλά όταν επέστρεψε στους χώρους μια ώρα αργότερα, βρήκε νέες ταινίες στις κλειδαριές. Τηλεφώνησε στην αστυνομία που πρόλαβε επί τω έργω πέντε άνδρες να κλέβουν έγγραφα και να τοποθετούν κοριούς στα τηλέφωνα. Συνελήφθησαν, τους ασκήθηκε δίωξη δυο μήνες μετά και τον Γενάρη του 1973 καταδικάστηκαν. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για τον Nixon. Kαι ναι, η υπόθεση αυτή έγινε ταινία το 1976, με τίτλο “All the President's Men”, με πρωταγωνιστές τους Robert Redford και Dustin Hoffman.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...