Περί Ρήτρας (Ανα)προσαρμογής της Κερδοσκοπίας...

 Το κράτος κοροϊδεύει ότι επιδοτεί πολίτες για να ανταπεξέλθουν, όπως λέει, στην λεηλασία που υφίστανται με τις τιμές στο ρεύμα από ιδιωτικές εταιρείες (συμπεριλαμβανομένης της ΔΕΗ). 

Αντι... δηλαδή, να βάλει τέλος στην λεηλασία, την στηρίζει, επιχορηγεί ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ εταιρείες με το αίμα του λαού, αφού και οι «επιδοτήσεις στους πολίτες» καταλήγουν στους μαυραγορίτες! Οι οποίοι συνεχίσουν να εισπράττουν, την ώρα που το ίδιο το κράτος μιλάει για τα υπερκέρδη των μαυραγοριτών. Τα, δε, υπερκέρδη, τάχα, μετά, κι αφού πρώτα οι πολίτες έχουν  καταβάλλει και συνεχίζουν να καταβάλλουν τα λύτρα της ομηρίας τους, το κράτος θα πάει στους μαυραγορίτες και θα τα…

φορολογήσει με 90%. 

Δηλαδή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τι έχουμε; Εχουμε μια κυβέρνηση που λέει ότι έχει βρει τον μαυραγορίτη, ότι τον γνωρίζει, ότι ξέρει πως κερδοσκοπεί κι αντί να του «κόψει το χέρι», τι κάνει; Του επιδοτεί τον μαυραγοριστισμό! 

Και μετά; Ε, εδώ πια η "αριστεία" ξεπερνά ακόμα και τα όρια της "ηλεκτροπληξίας": Αφού "μαγειρευτούν" τα ποσά της κερδοσκοπίας, το κράτος θα... φορολογήσει τον κερδοσκόπο με 90%, θα του έχει «ξεπλύνει» τα λύτρα της αισχροκέρδειας και θα του δώσει κι ένα μπόνους της τάξης του 10% για τον κόπο του! 

Παραπλήσιες τακτικές, παλιά, όταν τις έκαναν μαφιόζικες συμμορίες, τις λέγανε «νταλαβέρι». Η περίπτωσή μας είναι εντελώς διαφορετική. Το λένε «κυβερνητική πολιτική».  

 Νίκος Μπογιοπουλος (FB)