.png)
Τάσος Παππάς
«Θα διεκδικήσουμε την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, αλλά στόχος είναι η σταθερότητα, όχι επί τούτου η αυτοδυναμία, και ο λαός θα μας υποδείξει τελικά εάν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα κόμμα ή από περισσότερα κόμματα». Αλλαγή πλεύσης από τον κ. Μητσοτάκη.
Ο πολιτικός που υποστήριζε ότι έχει στο τσεπάκι του την αυτοδυναμία, που... απειλούσε την αξιωματική αντιπολίτευση να μη ζητάει εκλογές γιατί θα τις χάσει πανηγυρικά, τώρα εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται ότι η αυτοδυναμία είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και συμφιλιώνεται με την ιδέα των κυβερνήσεων συνεργασίας γιατί, όπως είπε, γι’ αυτόν προέχει η πολιτική σταθερότητα...
Είναι ο πολιτικός που διατυμπάνιζε ότι η πολιτική σταθερότητα εξασφαλίζεται μόνο με αυτοδύναμες κυβερνήσεις (του δικού του κόμματος προφανώς), είναι ο πολιτικός που υποστήριζε ότι οι αυτοδύναμες και ισχυρές κοινοβουλευτικά κυβερνήσεις δίνουν λύσεις στα προβλήματα του τόπου, ενώ οι κυβερνήσεις συνεργασίας παράγουν σύγχυση, σάπιους συμβιβασμούς και ανίερους συμψηφισμούς.
Δεν είχε καμιά σημασία γι’ αυτόν ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις που διοίκησαν τον τόπο για μεγάλα χρονικά διαστήματα την περίοδο της μεταπολίτευσης ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη χρεοκοπία, δεν είχε καμιά σημασία γι’ αυτόν το γεγονός ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Μέχρι χτες! Σήμερα τα λέει αλλιώς.
Ομως η μεταστροφή του δεν είναι ειλικρινής, δεν αναγνωρίζει τα πλεονεκτήματα των κυβερνήσεων συνεργασίας, απλώς διαπιστώνει ότι το κόμμα του δεν μπορεί να διεκδικήσει την αυτοδυναμία και χρειάζεται εταίρο ή εταίρους για να συνεχίσει να κάνει κουμάντο στη χώρα. Κι αυτό είναι μια εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση. Με ποιο κόμμα θα προτιμούσε να συμπλεύσει ο κ. Μητσοτάκης; Με τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε καμία περίπτωση. Αλλωστε, όπως έχει πει, «μας χωρίζει άβυσσος». Συμφώνησε με αυτήν την εκτίμηση και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξης Τσίπρας. Με την Ελληνική Λύση του κ. Βελόπουλου ή με κάποια άλλα υπό εκκόλαψη κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας που θα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή;
Στην ίδια παράταξη με την ευρεία έννοια του όρου ανήκουν και η Ν.Δ. και τα άλλα σχήματα, ωστόσο ο κ. Μητσοτάκης θα ήθελε να αποφύγει μια τέτοια συνεργασία γιατί θα ακύρωνε τη θεωρία των δύο άκρων που με τόσο φανατισμό υπηρετεί. Ενδέχεται όμως να υποχρεωθεί να το πράξει για να μην επιτρέψει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας που δεν θα περιλαμβάνουν τη Νέα Δημοκρατία και θα έχουν ως κόμμα-κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δεν θα μπορούσε να το αντέξει ούτε ο ίδιος ούτε τα στελέχη του, ιδιαίτερα εκείνα που πιστεύουν ότι το κόμμα τους είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης της χώρας και έχουν βάλει σκοπό ζωής να μην αφήσουν την Αριστερά να ξανακυβερνήσει, είτε γιατί τη θεωρούν επικίνδυνη είτε γιατί φοβούνται ότι μπορεί να βγουν στην επιφάνεια οι πομπές τους.
Τι μένει λοιπόν; Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Δεν έχουν κρύψει ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι συνεργάτες του την επιδίωξή τους να γίνει το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη ο μικρός εταίρος σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τη Νέα Δημοκρατία σε ρόλο πρωταγωνιστή. Υπάρχουν στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. δυνάμεις που δεν θα έλεγαν όχι. Κανείς δεν ξέρει αν θα επιχειρήσουν να το κάνουν με κάθε τρόπο, ακόμη και κόντρα στις αποφάσεις των οργάνων, υπονομεύοντας έτσι την ενότητά του.
Πάντως ο κ. Ανδρουλάκης στέλνει μηνύματα που κάθε άλλο παρά ευνοούν τα σχέδια του κ. Μητσοτάκη. Η άποψή του ότι η κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. πρέπει να έχει σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση και να μη γίνει πρωθυπουργός ο αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος προκαλεί ανατριχίλες στον κ. Μητσοτάκη.
Ανάγωγα
Συνεχίζουν η κυβέρνηση και οι φιλικοί της δημοσιολόγοι να στήνουν δίκες προθέσεων για όσους καλλιτέχνες πήραν μέρος στην αντιπολεμική συναυλία. Φτιάχνουν κατηγορητήρια, υποδύονται τους εισαγγελείς και εκδίδουν αποφάσεις. Δεν ασχολήθηκαν με το «σώμα του εγκλήματος» (έθαψαν τη συναυλία) και το κυριότερο, δεν φρόντισαν να διορίσουν έστω για τα μάτια του κόσμου συνηγόρους υπεράσπισης. Το κράτος δικαίου που έχουν στο μυαλό τους είναι τόσο γκρίζο που τρομάζει...
efsyn.gr