.png)
Όταν στα τέλη Φεβρουαρίου του 2022 η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, σοκ και ταραχή επικράτησε στις χώρες της Δύσης. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε αρκετές δικαιολογίες για την απόφασή του αυτή.
Πρόκειται για τις εξής:
Η Ρωσία έπρεπε να πολεμήσει την άνοδο του φασισμού και του νεοναζισμού αποστρατικοποιώντας την Ουκρανία. Σύμφωνα με... τον Ρώσο πρόεδρο, οι Ουκρανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του δημοκρατικά εκλεγμένου Εβραίου προέδρου της χώρας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ήταν νεοναζί και τοξικομανείς που κρατούσαν όμηρο την Ουκρανία.
Η ρωσική επέμβαση θα απέτρεπε την υποτιθέμενη γενοκτονία των Ρωσόφωνων στην ανατολική Ουκρανία.
Η ρωσική επέμβαση θα διασφάλιζε ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, το οποίο η Μόσχα θεωρεί υπαρξιακή απειλή.
Αν και αυτές οι δηλώσεις μπορεί να φαίνονται περίεργες και παράξενες, ο Πούτιν, σύμφωνα με άρθρο των καθηγητών Juris Pupcenoks και Graig Klein στο Conversation, έθετε τις ρητορικές βάσεις για εισβολή στην Ουκρανία εδώ και χρόνια.
Η ρωσική ρητορική σχετικά με την Ουκρανία έχει αλλάξει τις τελευταίες δύο δεκαετίες, από τη δημιουργία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την χώρα, στην απονομιμοποίηση της κυβέρνησης της Ουκρανίας. Αυτό έγινε διασπείροντας αβάσιμες κατηγορίες για φρικαλεότητες, ψευδείς κατηγορίες για αναγέννηση του φασισμού και κατηγορώντας τη Δύση και τους νεοναζί για την κλιμάκωση της βίας στην Ουκρανία.
Εκ των υστέρων καταλαβαίνουμε ότι οι δηλώσεις της Ρωσίας θα έπρεπε να είχαν πυροδοτήσει προειδοποιητικά καμπανάκια.
Από τη συνεργασία στην κατάκριση
Οι δύο καθηγητές ερεύνησαν πώς ο Πούτιν, ανώτατοι Ρώσοι διπλωμάτες και το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έχτισαν αυτές τις στρατηγικές. Η έρευνά τους χρησιμοποιώντας διάφορους τύπους εγγράφων και πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων ανακοινώσεων τύπου και δηλώσεων Ρώσων αξιωματούχων, δείχνει μια ρωσική προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από περισσότερα από 14 χρόνια.
Ανακάλυψαν το σκεπτικό του Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία ήδη από το 2008. Σε μια δήλωση στις 11 Σεπτεμβρίου 2008, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίστηκε ότι οι ουκρανικές απόπειρες “να ηρωοποιήσουν τους συνεργούς του φασισμού”, παραβιάζουν “τα δικαιώματα του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας” και “αποβάλουν τη ρωσική γλώσσα από τη δημόσια ζωή της της χώρας, την επιστήμη, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης”.
Τα ευρήματά τους, δείχνουν, όπως αναφέρουν, ότι ο κόσμος πρέπει να ακούει όταν η Ρωσία αρχίζει να μιλάει με αυτό τον τρόπο για άλλες χώρες. Παρόμοιες κατηγορίες και αφηγήσεις χρησιμοποιήθηκαν για τη Γεωργία πριν από την εισβολή της Ρωσίας το 2008.
Ενώ οι κατηγορίες είναι ψευδείς και γίνονται πυλώνες εκστρατειών παραπληροφόρησης, αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι ρωσικοί ισχυρισμοί φαίνεται να προμηνύουν δυνητικά τη ρωσική επιθετικότητα και επέμβαση σε γειτονικές χώρες.
Σε μια περίοδο που έχει σε μεγάλο βαθμό ξεχαστεί, οι σχέσεις Ρωσίας - Ουκρανίας καθορίστηκαν κατά κύριο λόγο από τις ρωσικές προσπάθειες να οικοδομηθεί μια στρατηγική εταιρική σχέση πριν από το 2013. Οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν σε συνεργατικές προσεγγίσεις για τον χειρισμό στρατιωτικών απειλών και συγκρούσεων σε γειτονικές περιοχές. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ υποστήριξε στις 23 Σεπτεμβρίου 2005 ότι υπήρχε “μια κοινή προσπάθεια να συνεχιστεί η προσπάθεια βελτίωσης της ατμόσφαιρας στις ρωσο-ουκρανικές σχέσεις”.
Ωστόσο, οι εντάσεις αυξήθηκαν μεταξύ 2008 και 2010, όταν η Ρωσία άρχισε να εκφράζει ανησυχίες για το αντιρωσικό αίσθημα στην Ουκρανία και να ισχυρίζεται την αναγέννηση του φασισμού . Στις 25 Ιουνίου 2008, το ρωσικό ΥΠΕΞ δήλωσε δημόσια ότι ήταν “έκπληκτο” που η ουκρανική κυβέρνηση συμπάσχει με τους Ναζί: “Η εξύμνηση των ναζιστών συνεργών είναι απαράδεκτη. Μολύνει τη μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων πολλών χωρών και εθνικοτήτων που πέθαναν στον αγώνα κατά του φασισμού”.
Αλλά η ρητορική της στρατηγικής εταιρικής σχέσης επέστρεψε σε μεγάλο βαθμό μεταξύ 2010 και 2013.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Ανθής Κουτσουμπού, πατήστε ΕΔΩ...