Η πολιτική της απόγνωσης...


 Μέχρι τώρα υπήρχαν δύο προτάσεις σχετικά με το ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας που εκ των πραγμάτων θα προκύψει στις ερχόμενες εκλογές, καθώς αυτές θα γίνουν με απλή αναλογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε κυβέρνηση συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Αντίθετα η Ν.Δ. πρόβαλε σταθερά τη θέση περί αυτοδύναμης μονοκομματικής κυβέρνησης.

Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης μέχρι πρότινος υπογράμμιζε σε...

κάθε ευκαιρία ότι μόνο οι αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις διασφαλίζουν πολιτική σταθερότητα, ενώ δεν δίσταζε να μιλάει για αστάθεια και περιπέτειες στην περίπτωση που προέκυπτε μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Στις εκλογές έλεγε «οι πολίτες θα επιλέξουν σταθερότητα και ανάπτυξη ή ανασφάλεια και περιπέτειες». Αυτό ήταν κατά τη γνώμη του το επίδικο πολιτικό ζήτημα-δίλημμα.

Προχθές, μιλώντας στο φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου είπε ακριβώς τα αντίθετα. «Στόχος είναι η σταθερότητα, όχι επί τούτου η αυτοδυναμία», σημείωσε. Και πρόσθεσε: «Ο λαός θα υποδείξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή περισσότερα κόμματα... Η χώρα θα κυβερνηθεί είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο».

Άρα η αυτοδυναμία δεν είναι η μόνη που εγγυάται την πολιτική σταθερότητα γενικώς και τις σταθερές κυβερνήσεις ειδικώς. Ούτε τίθεται ζήτημα περιπετειών και ακυβερνησίας αν προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας.

Είναι φανερά το αδιέξοδο και η πολιτική απόγνωση του Κυρ. Μητσοτάκη. Ωστόσο είναι γνωστό ότι μπορεί να υποστηρίξει με την ίδια ευκολία και το ίδιο πάθος τα πιο αντίθετα πράγματα. Η κίνηση του υαλοκαθαριστήρα ως πολιτική στάση τον χαρακτηρίζει γιατί πάντοτε ενεργεί προς τη μία ή την αντίθετη κατεύθυνση, είτε από συμφέρον είτε γιατί τον εξαναγκάζουν οι καταστάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, ισχύουν και τα δύο.

Έχει, πλέον, αντιληφθεί πως η φθορά της κυβέρνησής του είναι τέτοια που η αυτοδυναμία μοιάζει με άπιαστο όνειρο. Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα το επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς αυτή η κυβέρνησή ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα που δημιουργούν η ακρίβεια, ο πόλεμος, η πανδημία κ.λπ.

Το πολιτικό συμφέρον του, επομένως, η παραμονή του δηλαδή στον πρωθυπουργικό θώκο, τον υποχρεώνει να αναζητήσει μελλοντικό κυβερνητικό δεκανίκι. Όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.

Οι ψηφοφόροι και η προοδευτική αντιπολίτευση μπορούν να του δείξουν την έξοδο από το Μαξίμου...

efsyn.gr