.png)
Δεν είναι σπάνιο ούτε ασυνήθιστο το φαινόμενο του να κάνουν κάποιοι τη μνήμη τους λάστιχο και να την τεντώνουν ως εκεί που τους βολεύει. Γιατί κάποιους σήμερα τους βολεύει να ξεχνούν τους ΝΑΤΟϊκούς... βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία το 1999, ώστε να μπορούν να μιλάνε για πρωτοφανή γεγονότα στην Ουκρανία του 2022. Πρόκειται γι’ αυτούς που, πριν 23 χρόνια, δικαιολογούσαν τον όλεθρο και την καταστροφή στη Γιουγκοσλαβία.... και ξόρκιζαν τις βόμβες της Δύσης στο όνομα της ειρήνης και της δημοκρατίας στα Βαλκάνια. Είναι αυτοί που τότε βάφτιζαν συμμάχους και υποστηρικτές του δικτάτορα και του χασάπη Μιλόσεβιτς όσους τολμούσαν να καταδικάσουν τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς και όσους διαδήλωναν στην πλατεία Συντάγματος λέγοντας “όχι στον πόλεμο”.
Και όσο πιο κοντή η μνήμη τους, τόσο μεγαλύτερη η υποκρισία τους απέναντι σε όσους το όχι του 199, το επαναλαμβάνουμε με την ίδια ένταση, με την ίδια συνέπεια και σήμερα. Γιατί θέλει συνέπεια το όχι στους πολέμους, στις εισβολές και στους βομβαρδισμούς. Γιατί θέλει συνέπεια το όχι στους συμψηφισμούς. Δεν είναι α λα καρτ τα δάκρυα, οι καταδίκες και ο αποτροπιασμός. Δεν είναι δα και τόσο μακρινό το 1999 για να ξεχάσουμε ποιοι και με ποιον “δίκαιο” και “δημοκρατικό” τρόπο διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία και σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν πως στην Ευρώπη είχαν να σημάνουν οι σειρήνες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί δεν υπάρχουν δίκαιοι βομβαρδισμοί και καταδικαστέες εισβολές.
Ο πόλεμος είναι πόλεμος και πάντα καταδικαστέος, από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί σε όλους τους πολέμους πάντα οι ίδιοι την πληρώνουν. Και αν αύριο οι Ευρωπαίοι δουν ξανά καραβάνια προσφύγων στην πόρτα τους, τουλάχιστον δεν θα ξαφνιαστούν, καθώς αυτή τη φορά δεν θα είναι απροετοίμαστοι, με τα τόσα χιλιόμετρα συρματοπλέγματος που φρόντισαν να απλώσουν στα σύνορά τους...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ