.png)
Ανεβήκαμε στην Ακρόπολη, κόπηκε η ανάσα μας αντικρίζοντας τα Προπύλαια πάνω από την επιφάνεια του απόλυτου τσιμέντου, βαδίσαμε στις νέες διαστρώσεις -είδαμε τον βαρύ οπλισμό, μέταλλο μέσα στο τσιμέντο- που περιχαρακώνουν τον Παρθενώνα στη βόρεια και ανατολική πλευρά μέχρι το παλιό Μουσείο και εξαφανίζουν τον ιστορικό Βράχο, μιλήσαμε με πολίτες και ακούσαμε... διαφορετικές απόψεις. «Είναι τόσο απωθητικό, άσχημο, που δεν ξέρω αν θα ξανανέβω στην Ακρόπολη», μας είπε η μία εκ των δύο κυριών που βρίσκονταν εκεί το πρωί της περασμένης Τρίτης.
«Είναι τόσο απωθητικό, άσχημο, που δεν ξέρω αν θα ξανανέβω στην Ακρόπολη», μας είπε μία επισκέπτρια
«Εμένα δεν μου φαίνεται τόσο άσχημο. Κι αναρωτιέμαι αν γίνεται η φασαρία επειδή κάνει τα έργα η Μενδώνη», μας είπε η φίλη της. «Οχι, δεν μας ενοχλεί το τσιμέντο. Τα έργα έγιναν για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να κινηθούν με άνεση, όπως εμείς», μας είπε μητέρα που βρισκόταν στον αρχαιολογικό χώρο μαζί με τα παιδιά της, ηλικίας 19, 17 και 10 ετών. Δυο άλλες κυρίες, που συμφωνούσαν μεταξύ τους, είπαν:
«Σεβόμαστε τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αμαξίδια, τους μεγαλύτερους σε ηλικία που δυσκολεύονται να βαδίζουν σε ανώμαλο έδαφος. Γιατί όμως έγινε αυτή η τεράστια διαπλάτυνση από τα Προπύλαια μέχρι τον Παρθενώνα; Γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτό το υλικό; Οταν ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη ξέρουμε ότι θα βαδίσουμε σε χώμα και βράχο. Εδώ ο βράχος έχει εξαφανιστεί, είναι σαν να βαδίζεις σε πασαρέλα».
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της Βασιλικής Τζεβελέκου, πατήστε ΕΔΩ...