.png)
Τι σημαίνει άραγε πολιτική ευθύνη; Είναι η ανάληψη και του ηθικού βάρους των συνεπειών που προκλήθηκαν από τον... κρατικό λειτουργό στα πλαίσια της άσκησης των καθηκόντων του; Αποτελεί πολιτική ευθύνη η λάθος επιλογή προσώπου στη θέση του επικεφαλής ενός φορέα; Ποιο είναι το κρίσιμο σημείο όπου οι πράξεις ενός προσώπου βαραίνουν και όσους το επέλεξαν για να αναλάβει συγκεκριμένα καθήκοντα; Ποιον βαραίνει η ευθύνη για το γεγονός ότι σε έναν φερόμενο ως κατά συρροή βιαστή, παιδόφιλο, ο οποίος ασκούσε βία, με εμμονή και εγκληματική ροπή για πολλά έτη, εκμεταλλευόμενος την επαγγελματική του ιδιότητα, εδόθησαν εξουσίες τέτοιες με τις οποίες θα μπορούσε να ικανοποιήσει το εγκληματικά αρρωστημένο πάθος του; Ποιον βαραίνει το γεγονός ότι εδώ και ένα μήνα η κοινωνία βοά και η αρμόδια υπουργός μέχρι πρόσφατα, μιλούσε για «τοξικό και νοσηρό κλίμα».... Και τέλος, ποιον βαραίνει η ευθύνη για το γεγονός ότι σε μία διαδικασία απευθείας διορισμού, δεν έγινε καμία έρευνα για τον χαρακτήρα, τη ζωή και τα πεπραγμένα του ανθρώπου που η κυβέρνηση αποφάσισε να αναθέσει απευθείας, την καλλιτεχνική διεύθυνση του μεγαλύτερου θεατρικού οργανισμού της χώρας; Μήπως δεν έγινε γιατί όλοι γνώριζαν;
Το Εθνικό θέατρο είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της πολιτιστικής μας ζωής. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της εικόνας μας στο εξωτερικό. Θα έπρεπε εξ’ορισμού να διοικείται από τους κορυφαίους στην τέχνη τους. Το ίδιο σημαντικό για αυτή την επιλογή θα πρέπει να είναι και το ήθος στην προσωπική ζωή. Για αυτή την επιλογή λοιπόν, την ευθύνη την έχει αποκλειστικά ο/η πολιτικός προϊστάμενος του εθνικού θεάτρου. Και βέβαια, μαζί με αυτόν/αυτήν και όποιος επέλεξε να τον/την τοποθετήσει σε αυτόν τον υπουργικό θώκο. Εν προκειμένω, η αποποίηση ευθυνών στην λογική «δεν γνωρίζαμε», αποτελεί το λιγότερο ένδειξη ανικανότητας από αυτούς που είχαν την ευθύνη και την υποχρέωση να γνωρίζουν. Πόσω δε μάλλον, όταν ο καλλιτεχνικός χώρος και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, γνώριζαν πάρα πολλά χρόνια για το αρρωστημένο πάθος, του μετέπειτα εκλεκτού του υπουργείου πολιτισμού και ως εκ τούτου και ολόκληρης της κυβέρνησης. Όποιος αναλαμβάνει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου, με τη δουλειά και τις αποφάσεις του επηρεάζει όχι μόνο την πολιτιστική, αλλά και την κοινωνική ζωή της χώρας. Ποιος λοιπόν είναι αυτός που φέρει την ευθύνη για την επιλογή; Όχι απλά του λάθος προσώπου στην θέση του επικεφαλής του εθνικού θεάτρου, αλλά ενός άκρως επικίνδυνο προσώπου, όπως τελικά τον χαρακτήρισε η ίδια η υπουργός. Ποιος είναι αυτός που ευθύνεται για το γεγονός ότι ένας τέτοιος άνθρωπος βρέθηκε να έχει στα χέρια του όλη την ισχύ που χρειάζεται για να ικανοποιήσει τα αρρωστημένα πάθη του;
Οι πολιτικές ευθύνες έχουν και όνομα και διεύθυνση
Πολιτική ευθύνη φέρει η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη η οποία διόρισε τον Δημήτρη Λιγνάδη στην διεύθυνση του Εθνικού θεάτρου. Πολιτική ευθύνη φέρει ακόμα και εάν δεν γνώριζε το παρελθόν του εκλεκτού της, καθώς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει. Πολιτική ευθύνη βέβαια, φέρει για την επιλογή Λιγνάδη και στην περίπτωση που γνώριζε και παρόλα αυτά υλοποίησε την ιδέα της ή την εντολή που είχε λάβει. Και προφανώς, στην ελληνική Δημοκρατία την απόλυτη ευθύνη για τις πράξεις, παραλείψεις, λάθος επιλογές ή χειρισμούς των υπουργών, τη φέρει ο πρόεδρος της κυβέρνησης και πρωθυπουργός. Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης είναι μονόδρομος και η παραίτηση ή αποπομπή της κυρίας Μενδώνη, θα είναι έστω και ένα μικρό και κατόπιν εορτής δείγμα μεταμέλειας. Κάθε άλλη επιλογή ή προσπάθεια συγκάλυψης των πολιτικών ευθυνών, δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά, κατά κάποιο τρόπο, συνενοχή τουλάχιστον στο επίπεδο της εξουσίας που πήρε στα χέρια του, ο φερόμενος ως βιαστής και παιδόφιλος. Η παραίτηση της κυρίας Μενδώνη είναι μονόδρομος και η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό εκ των ων ουκ άνευ. Κάθε άλλη απόφαση θα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, την ώρα που η κοινωνία ζητά κάθαρση και ανάληψη ευθύνης...
Αλέξανδρος Κλώσσας
2020mag.gr